تلاش شبانه ماموران برای انتقال کیوان صمیمی به زندانی در تهران

کیوان صمیمی، روزنامه‌نگار و فعال سیاسی محبوس در زندان سمنان با انتشار نامه‌ای می‌گوید که ماموران این زندان در نخستین ساعات روز چهارشنبه ۲۵ خرداد، او را بیدار کرده و گفته‌اند که ''ماشین آمده'' و باید به تهران منتقل شود.

این عضو شورای فعالان ملی‌مذهبی ایران می‌نویسد که در پاسخ تاکید کرده که بدون ابلاغیه رسمی، از پذیرش این انتقال خودداری خواهد کرد.

صمیمی در ادامه این نامه توضیح می‌دهد: «نامه‌ای را نشانم دادند که روز قبل از دادسرای اوین به دادسرای سمنان نوشته شده بود که کیوان صمیمی را ماموران وزارت اطلاعات به تهران بیاورند. معلوم نبود که مقصد سلول‌های ۲۰۹ وزارت اطلاعات است و یا دادسرای اوین، به خصوص اینکه دوست قدیمی‌ام دکتر سعید مدنی حدود یک ماه است که در بازداشت وزارت اطلاعات است.»

دویچه وله را در اینستاگرام دنبال کنید

این روزنامه‌نگار باسابقه می‌افزاید که در صحبت با رئیس زندان سمنان هم بر ''ایراد قانونی'' انتقال به تهران تاکید کرد و به ماموران مربوطه نیز گفت: «فقط یک راه برای این انتقال در نیمه‌شب وجود دارد؛ دست و پایم را بگیرید و با زور مرا داخل ماشین بگذارید.»

کیوان صمیمی در پایان این نامه ضمن ابراز بی‌اطلاعی از دلیل تلاش برای انتقال از پیش اعلام‌نشده‌اش به تهران می‌نویسد: «منتظرم تا ببینم چه می‌شود.»

هشدار درباره ''اقدام به قتل تدریجی'' صمیمی

در همین حال، بیش از دویست نفر از فعالان سیاسی و مدنی روز ۲۴ خرداد با انتشار بیانیه‌ای، ادامه حبس کیوان صمیمی را محکوم کرده و آن را ''نوعی اقدام به قتل تدریجی'' این روزنامه‌نگار دانستند.

به گزارش وبسایت ''زیتون''، امضاکنندگان این بیانیه با اشاره به ''بیماری‌های گوناگون'' صمیمی هشدار داده‌اند که ''مسئولیت هرگونه سهل‌انگاری و اتفاق ناگوار'' برای این روزنامه‌نگار زندانی متوجه مقامات ارشد قضایی، امنیتی و سیاسی جمهوری اسلامی خواهد بود.

دویچه وله را در تلگرام دنبال کنید

بر پایه این بیانیه، نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی در روزهای اخیر پرونده تازه‌ای را به اتهام تبلیغ علیه نظام برای کیوان صمیمی ''تنها به‌ دلیل نشر عقاید و نظرات خود در کانال تلگرامی شخصی'' تشکیل داده‌اند.

صمیمی؛ ''مسن‌ترین روزنامه‌نگار زندانی جهان''

کیوان صمیمی، روزنامه‌نگار و فعال سیاسی، به خاطر حضور در تجمع اعتراضی در مقابل ساختمان مجلس شورای اسلامی به مناسبت روز جهانی کارگر در اردیبهشت‌ سال ۱۳۹۸، به اتهام ''تبلیغ علیه نظام'' و ''اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور'' به دو سال حبس محکوم و آذرماه سال ۱۳۹۹ در اوج پاندمی کرونا به زندان فراخوانده شد.

او سال گذشته پس از آنکه مرگ بکتاش آبتین، نویسنده و فیلمساز را ''قتل شبه‌عمد'' خواند، از سوی مسئولان قضایی به زندان سمنان تبعید شد اما بهمن‌ماه با توجه به ''گزارش پزشکی قانونی'' به طور موقت از زندان سمنان آزاد شد.

سردبیر نشریه ایران فردا، که از بیماری قلبی و کلیوی رنج می‌برد، روز ۲۸ اردیبهشت سال ۱۴۰۱ پس از احضار و مراجعه به اجرای احکام دادسرای اوین در تهران، بار دیگر بازداشت و روانه زندان سمنان شد.

طبق اعلام سازمان گزارشگران بدون مرز، کیوان صمیمی  با ۷۴ سال سن، مسن‌ترین روزنامه‌نگار زندانی جهان به شمار می‌رود.

این فعال سیاسی، سابقه زندانی شدن در هر دو رژیم فعلی و سابق را دارد. یکی از برادران کیوان صمیمی در دوره پهلوی و دیگری نیز در دهه شصت و توسط جمهوری اسلامی اعدام شده‌اند.

 

• نویسندگان زندانی؛ آن‌ها که رفته‌اند، آن‌ها که مانده‌اند

  مصائب اهل قلم در ایران تنها سانسور آثار آنها نیست. دستگاه‌‌های قضایی و اطلاعاتی با نگاه امنیتی و اتهامات مشابه، برای شاعران و نویسندگان پرونده می‌سازند. کانون نویسندگان حکم ۱۸۶ ماه زندان سه عضو خود را "وهن عدالت" خواند.

• نویسندگان زندانی؛ آن‌ها که رفته‌اند، آن‌ها که مانده‌اند

  کیوان باژن

  ۴۲ ماه حبس برای نویسندگی... باژن در مقاله‌ای می‌‌‌نویسد: «تا زمانی که فقط خودمان را ببینیم و اصلی­‌ترین دغدغه­‌مان این باشد که کتاب­‌مان چاپ بشود و مهم نباشد کجا و چطور، با سانسور یا بدون آن؛ و تا زمانی که برای عرضه خود از سرو کول هم بالا برویم و مهم‌­ترین بحث­مان این باشد که چرا کتاب سانسور شده­ من در فلان نشریه معرفی نشده، انتظار هر تحول در ادبیات داستانی بی­هوده است.»

• نویسندگان زندانی؛ آن‌ها که رفته‌اند، آن‌ها که مانده‌اند

  رضا خندان مهابادی

  دبیر کانون نویسندگان، منتقد و فعال اجتماعی را به شش سال حبس محکوم کرده‌اند. شرکت در مراسم بزرگداشت احمد شاملو و آماده کردن کتابی پژوهشی در باره تاریخ ۵۰ ساله کانون برای انتشار داخلی، مصداق اتهاماتی چون "اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور" معرفی شده‌اند. کانون نویسندگان ایران دلایل و مستندات دادگاه را نامربوط تر و سست‌‌بنیاندتر از خود اتهامات خوانده است.

• نویسندگان زندانی؛ آن‌ها که رفته‌اند، آن‌ها که مانده‌اند

  بکتاش آبتین

  اردیبهشت ۹۴، ماموران وزارت اطلاعات با یورش به خانه این شاعر و فیلمساز، هزاران فیلم و عکس، موبایل و لپ‌تاپ شخصی و اسناد کانون نویسندگان را ضبط کردند. او به اتهام "تبلیغ علیه نظام" به ۶ سال حبس محکوم شد. آبتین در سال ۹۷ نیز به سه ماه کار اجباری در بهزیستی و ۵ میلیون تومان جریمه نقدی محکوم شده بود. آبتین در روز ۱۸ دی ۱۴۰۰، پس از محرومیت از درمان به‌موقع، بر اثر ابتلا به کرونا جان خود را از دست داد.

• نویسندگان زندانی؛ آن‌ها که رفته‌اند، آن‌ها که مانده‌اند

  مهدی سلیمی

  نویسنده، مترجم و سردبیر نشریه اینترنتی زغال، اواسط تیر ۹۹ با اتهاماتی چون «فعالیت تبلیغی علیه نظام»، «توهین به مقدسات اسلام»، «تشویق مردم به فساد و فحشا» و «اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور» در اهر دستگیر شد. سلیمی که در جستاری، "ادبیات سیاسی، بلاگردان مردم ستدیده، سیر تاریخی قیام‌های ایران تا رویدادهای آبان را بررسی کرده، موقتا و با قرار وثیقه ۵۰۰ میلیون تومانی از زندان اوین بیرون آمده است.

• نویسندگان زندانی؛ آن‌ها که رفته‌اند، آن‌ها که مانده‌اند

  مژگان کاوسی

  نویسنده، پژوهشگر و فعال اجتماعی کرد، با اتهاماتی چون "تشویق مردم برای بر هم زدن نظم عمومی" و "تبلیغ علیه نظام" به پنج سال و ۹ ماه زندان محکوم شده که سه سال آن لازم الاجراست. کاوسی که پس از دستگیری در اعتراضات سراسری آبان ۹۸، با وثیقه ۱۰۰ میلیون تومانی موقتا آزاد شده بود، بهار ۹۹ برای تحمل حبس به زندان مرکزی نوشهر انتقال یافت. او پس از انتقال به اوین، در اعتراض به وضعیت زندانیان، اعتصاب غذا کرد.

• نویسندگان زندانی؛ آن‌ها که رفته‌اند، آن‌ها که مانده‌اند

  پوریا عالمی

  ستون‌نویس روزنامه‌های سیاسی و نویسنده داستان‌های "اکون‌آبادی‌ها" و "آدم‌های عوضی"، متهم پرونده‌ای بود که وزارت اطلاعات احمدی‌نژاد برای شماری از روزنامه‌نگاران تشکیل داد. او به "اتهام تبلیغ علیه نظام" به ۵سال حبس تعلیقی محکوم شد که بعد به یکسال تقلیل یافت.عالمی پیش از رفتن به اوین از مطبوعات خداحافظی کرد و نوشت: «حرف هم نزنم سیاسی است. از حماقت بنویسم، از جسم سخت بنویسم، از میمون بنویسم سیاسی است.»

• نویسندگان زندانی؛ آن‌ها که رفته‌اند، آن‌ها که مانده‌اند

  فاطمه اختصاری - مهدی موسوی

  دادگاه انقلاب، این دو نویسنده، شاعر و منتقد اجتماعی را به اتهام "توهین به مقدسات" و "تبلیغ علیه نظام" به ۹۹ ضربه شلاق، جریمه نقدی و زندان طویل ۹ و ۱۱ ساله محکوم کرد. این سرایندگان"غزل پست مدرن"، پس از اعتراض به رای دادگاه و احتمال بالای عدم تغییر حکم در دادگاه تجدیدنظر، از ایران خارج شدند. کتاب‌های اختصاری و موسوی بارها از بازار جمع و خمیر شده‌‌اند ولی اینک به صورت زیرزمینی فروخته می‌شوند.

• نویسندگان زندانی؛ آن‌ها که رفته‌اند، آن‌ها که مانده‌اند

  یعقوب یادعلی

  نویسنده رمان آداب بی‌قراری که جایزه هوشنگ گلشیری به عنوان بهترین رمان اول را ربود، اسفند ۸۴ به اتهام "توهین به قوم لر" بازداشت و به یک سال حبس محکوم شد و کتابش ده سال توقیف ماند. یادعلی پس از هفت‌ سال سکوت، با رمان "آداب دنیا" به عرصه ادبیات برگشت. او در مصاحبه‌ای با مجله "تجربه" گفته است: «نوشتن برای نویسنده خود زندگی است؛ اگر حواشی رایج مملکت ما اجازه بدهد و نویسنده جوانمرگ نشود.»

• نویسندگان زندانی؛ آن‌ها که رفته‌اند، آن‌ها که مانده‌اند

  شهرنوش پارسی‌پور

  نویسنده رمان‌هایی چون "سگ و زمستان بلند"، "عقل آبی" و "کمی بهار"، در سرکوب‌های دهه شصت، به خاطر "حمل چمدان نشریه" چهارسال از عمر خود را در زندان گذراند. او پس از آزادی، با ترجمه و تاسیس کتابفروشی زندگی می‌کرد اما ماموران کمیته انقلاب از او می‌خواستند درباره مراجعه‌کنندگان اطلاعات بدهد. پارسی‌پور به اتهام طرح مسئله بکارت در کتاب "زنان بدون مردان" بازجویی شد و پس از چهارمین بازداشت ایران را ترک کرد.

• نویسندگان زندانی؛ آن‌ها که رفته‌اند، آن‌ها که مانده‌اند

  فرج سرکوهی

  عضو پیشکسوت کانون نویسندگان و سردبیر پرنفوذترین هفته‌نامه مستقل ایران در دو دهه اول انقلاب، شاهد زنده ربایش و آزار‌ در دستگاه اطلاعاتی جمهوری اسلامی است. او را پس از چند دستگیری‌ موقت و هنگام سفر به آلمان، در فرودگاه ربودند و ادعا کردند که در اروپاست. پس از افشای ماجرا و ورود مجامع بین‌المللی به این مسئله، سرکوهی به اتهام تبلیغ علیه جمهوری اسلامی به یک سال و نیم زندان محکوم شد.

• نویسندگان زندانی؛ آن‌ها که رفته‌اند، آن‌ها که مانده‌اند

  یوسف عزیزی بنی‌طرف

  نویسنده و پژوهشگر عرب به اتهام دامن زدن به تظاهرات سال ۸۴ در اهواز و تحریک مردم به پنج سال زندان محکوم شد. این عضو کانون نویسندگان ایران پس از سخنرانی در کانون مدافعان حقوق بشر و اعتراض به سرکوب خشونت‌بار ناارامی‌های خوزستان، دستگیر شده و با وثیقه ۱۰۰میلیون تومانی آزاد بود. او سرانجام و پس از چند بار احضار و تهدید به بازداشت، ایران را ترک گفت.

• نویسندگان زندانی؛ آن‌ها که رفته‌اند، آن‌ها که مانده‌اند

  علی‌اکبر سعیدی سیرجانی

  سیرجانی از نخستین نویسندگانی است که به زندان جمهوری اسلامی رفتند و برنگشتند. این پژوهشگر که از همکاران بنیاد فرهنگ ایران بود، پس از مقالات و نامه‌هایی سرگشاده در نقد خامنه‌ای و حاکمیت، در اسفند ۱۳۷۲ بازداشت شد. عضو کانون نویسندگان را به "جاسوسی"، "لواط" و "اقدام علیه امنیت ملی" متهم کردند و ده ماه بعد، جسدش را تحویل خانواده دادند. مرگی بر اثر کپسول پتاسیم، نه سکته قلبی که رسما اعلام شد.

• نویسندگان زندانی؛ آن‌ها که رفته‌اند، آن‌ها که مانده‌اند

  محمد مختاری - جعفر پوینده

  دو عضو کانون نویسندگان ایران در جریان "قتل‌های زنجیره‌ای" در سال ۱۳۷۷ ربوده و کشته شدند. وزارت اطلاعات آنها را پیش‌تر چند بار احضار و بازجویی کرده بود. جسد محمد مختاری، شاعر و نویسنده در بیابان‌های امین‌آباد تهران پیدا شد و جنازه جعفر پوینده، جامعه‌شناس و مترجم آثار فلسفی و ادبی، در روستای بادامک در شهریار. هر دو را خفه‌ کرده بودند.

  نویسنده: مهیندخت مصباح