حالا شما رضایت بده بعد از مرگ ات شما را در قبرستان محله تان دفن کنند!؛ ف. م. سخن - Gooya News

البته دل ام نمی آید چیزی در باب گریه های تلخ استاد احمدی مهدوی دامغانی زمانی که پای اش لب گور بود چیزی بنویسم هم به لحاظ استاد مسلم زبان عربی بودن اش هم به لحاظ احترام متوفی نگه داشتن.

ولی خب، من تنها در قبال جنازه ی ایشان که وظیفه انسانی ندارم بلکه در مقابل چند صد نفر آدم زنده که مطالب مرا می خوانند نیز احساس وظیفه می کنم.

من، کلا سال هاست ترک بستگان و وابستگان کرده ام و تنها کسی که به عنوان وابسته برای من مانده، پسرم است که با او هم ارتباط ام عبارت است از سالی ماهی یک سلام علیک تلفنی و بسیار هم از این موضوع راضی هستم چون ایشان دقیقا طبق خواست من تربیت شده و همان کاری را می کند که به عنوان پدر، آرزو داشتم و دارم که همین گونه عمل کند.

من، بر خلاف والدین دیگر، آرزو داشتم و دارم که فرزندم دقیقا در جهت خلاف مسیری که من در زندگی حرکت کردم حرکت کند و دقیقا صد و هشتاد درجه با آن چه من بودم و هستم تفاوت داشته باشد و ایشان نیز دقیقا به این خواست من عمل کرده و انسانی شده، بر خلاف خودم،،، و دارد زندگی عادی و طبیعی خودش را می کند.

مثلا من به ایشان گفتم دنبال سیاست نرو، دنبال هنر برو، دنبال لطافت ها و زیبایی های زندگی برو، من هم خواستم مانع ات شوم از روی من بی هیچ ناراحتی وجدان عبور کن، سر ت به کار خودت باشد، خودت باش و برای خودت زندگی کن، و اصولا مثل من «نشو»!

خوشحال ام که بر خلاف والدین دیگر که از فرزندان شان گاه شاکی می شوند که به خواست آن ها عمل نکرده، ایشان به خواست من عمل کرده و الان دارد با خوش حالی مطابق پند و اندرزهای من زندگی اش را می کند.

پدر مادرهای امروزی می خواهند فرزندشان شبیه به خودشان شود. حالا اگر نگاه کنی به زندگی این ها خواهی گفت که خودت چه ... هستی که می خواهی بچه ات را شبیه به خودت کنی؟! :)