استفاده از شوینده‌های لایه‌بردار پوست، مرطوب کننده‌ها و کرم‌های ضد آفتاب از معمول‌ترین راه‌های مراقبت از پوست هستند که بیشتر مردم انجام می‌دهند.

اما دمودکس فولیکولاروم ها که منافذ پوست را تمیز می‌کنند چه؟ این موجودات میکروسکوپی کنه مانند تمام عمرشان را در منافذ پوست ما زندگی می‌کنند.

این موجودات کرم مانند ۰.۳ میلی‌متری از منافذ پوست ما بیرون می‌آیند و دنبال فولیکول جدید می‌گردند تا شاید در آن شریک جنسی جدیدی پیدا کنند.

اما یک تحقیق جدید نشان داده است که این موجودات با تغییراتی که به‌تدریج در دی ان ای آن‌ها ایجادشده است در معرض انقراض قرارگرفته‌اند.

می‌توان حدس زد آلان دارید به چه فکر می‌کنید.

اگر سریع به حمام دویده‌اید تا با مواد صورت شور و همه محصولات پاک‌کننده پوست دم دستتان، تمام گوشه‌کنار صورتتان را بشورید و بسابید تا از دست این موجودات خلاص شوید، باید به شما بگوییم راه به‌جایی نمی‌برید.

شاید کمی خیالتان راحت شود اگر بدانید بیش از ۹۰ درصد ما به شکلی، از لحظه تولد میزبان این موجودات بوده‌ایم و روی پوستمان برای آن‌ها خانه‌ای فراهم کرده‌ایم. آن‌ها معمولاً در دوران شیر خوردن از مادر منتقل می‌شوند.

دکتر آلخاندرا پروتی از دانشگاه ردینگ که به‌طور مشترک تحقیقی درباره این موجودات انجام داده است ،می‌گوید: «ما باید خیلی ممنون باشیم این شانس را پیداکرده‌ایم که خانه‌ای برای این موجودات میکروسکوپی فراهم کنیم و رابطه عمیق و نزدیکی با آن‌ها پیدا کنیم.»

او در مصاحبه با بی‌بی‌سی گفت: «آن‌ها خیلی کوچک و بامزه هستند. هیچ جایی برای نگرانی درباره آن‌ها وجود ندارد. آن‌ها منافذ پوست صورت ما را تمیز می‌کنند و پوست ما را صاف نگه می‌دارند.»

او ادامه داد: «نگران نباشید. از اینکه موجود کوچک میکروسکوپی با شما زندگی می‌کند خوشحال باشید. آن‌ها هیچ صدمه‌ای به شما نمی‌زنند.»

این تحقیق جدید نشان می‌دهد رابطه ما با آن‌ها چقدر نزدیک و عمیق است. علاوه بر این، تحقیق نشان داد این موجودات بندپا کمترین تعداد ژن را در میان حشرات، خانواده عنکبوتیان و سخت‌پوستان دارند.

این موجودات، ژنی که آن‌ها را در برابر اشعه فرابنفش (یو وی) مراقب می‌کند را ازدست‌داده‌اند اما واقعیت این است که فعالیت آن‌ها بیشتر شبانه است.

شاید تصور همین فعالیت‌های شبانه آن‌ها است که باعث می‌شود احساس عجیبی به شما دست بدهد.

دکتر پروتی می‌گوید: «شب‌ها درحالی‌که ما خواب هستیم آن‌ها برای یافتن شریک جنسی و تولیدمثل به منافذ پوستی دیگر سر می‌زنند.»

بله درست است. درواقع منفذهای پوست صورت ما یک جای مخفی‌ برای ارتباط برقرار کردن آن‌ها هستند.

نتایج این مطالعه جدید نشان می‌دهد این موجودات به‌تدریج دارند تنوع ژنتیکی خود را از دست می‌دهند و به همین دلیل وابستگی‌شان به ما بیشتر خواهد شد. همین باعث شده است که این موجودات در معرض خطر انقراض قرار بگیرند.

دانشمندان توقع داشتند ژنی را پیدا کنند که این موجودات را در زمان مناسب بیدار می‌کند و بعد باعث به خواب رفتن آن‌ها می‌شود اما نتوانستند چنین ژنی را پیدا کنند.

در عوض این موجودات کم شدن میزان هورمون‌های خاصی که با به خواب رفتن ما پایین می‌روند را تشخیص می‌دهند و همین باعث بیدار شدن آن‌ها می‌شود.

تغییرات ناشی از این تطابق پیدا کردن، آن‌ها را دچار مشکل کرده است. آن‌ها هر چه بیشتر با ما تطبیق پیدا می‌کنند، ژن‌های بیشتری را از دست می‌دهند و بعد از مدتی کاملاً برای بقا به ما وابسته خواهند شد.

به دلیل این وابستگی آن‌ها دیگر نمی‌توانند منفذهای پوست ما را ترک کنند و جای دیگری به دنبال شریک جنسی جدید بگردند. درواقع تمام شانس‌های زندگی‌شان را باید در یکجا پیدا کنند.

خوب اگر از بین بروند چه مشکلی پیش می‌آید؟

دکتر پروتی توضیح می‌دهد: «سلامت پوست ما به این موجودات وابسته است. اگر آن‌ها را از دست بدهیم مشکلاتی برای پوستمان به وجود خواهد آمد.»

استفاده از شوینده‌های لایه‌بردار پوست، مرطوب کننده‌ها و کرم‌های ضد آفتاب از معمول‌ترین راه‌های مراقبت از پوست هستند که بیشتر مردم انجام می‌دهند.

اما دمودکس فولیکولاروم ها که منافذ پوست را تمیز می‌کنند چه؟ این موجودات میکروسکوپی کنه مانند تمام عمرشان را در منافذ پوست ما زندگی می‌کنند.

این موجودات کرم مانند ۰.۳ میلی‌متری از منافذ پوست ما بیرون می‌آیند و دنبال فولیکول جدید می‌گردند تا شاید در آن شریک جنسی جدیدی پیدا کنند.

اما یک تحقیق جدید نشان داده است که این موجودات با تغییراتی که به‌تدریج در دی ان ای آن‌ها ایجادشده است در معرض انقراض قرارگرفته‌اند.

می‌توان حدس زد آلان دارید به چه فکر می‌کنید.

اگر سریع به حمام دویده‌اید تا با مواد صورت شور و همه محصولات پاک‌کننده پوست دم دستتان، تمام گوشه‌کنار صورتتان را بشورید و بسابید تا از دست این موجودات خلاص شوید، باید به شما بگوییم راه به‌جایی نمی‌برید.

شاید کمی خیالتان راحت شود اگر بدانید بیش از ۹۰ درصد ما به شکلی، از لحظه تولد میزبان این موجودات بوده‌ایم و روی پوستمان برای آن‌ها خانه‌ای فراهم کرده‌ایم. آن‌ها معمولاً در دوران شیر خوردن از مادر منتقل می‌شوند.

دکتر آلخاندرا پروتی از دانشگاه ردینگ که به‌طور مشترک تحقیقی درباره این موجودات انجام داده است ،می‌گوید: «ما باید خیلی ممنون باشیم این شانس را پیداکرده‌ایم که خانه‌ای برای این موجودات میکروسکوپی فراهم کنیم و رابطه عمیق و نزدیکی با آن‌ها پیدا کنیم.»

او در مصاحبه با بی‌بی‌سی گفت: «آن‌ها خیلی کوچک و بامزه هستند. هیچ جایی برای نگرانی درباره آن‌ها وجود ندارد. آن‌ها منافذ پوست صورت ما را تمیز می‌کنند و پوست ما را صاف نگه می‌دارند.»

او ادامه داد: «نگران نباشید. از اینکه موجود کوچک میکروسکوپی با شما زندگی می‌کند خوشحال باشید. آن‌ها هیچ صدمه‌ای به شما نمی‌زنند.»

این تحقیق جدید نشان می‌دهد رابطه ما با آن‌ها چقدر نزدیک و عمیق است. علاوه بر این، تحقیق نشان داد این موجودات بندپا کمترین تعداد ژن را در میان حشرات، خانواده عنکبوتیان و سخت‌پوستان دارند.

این موجودات، ژنی که آن‌ها را در برابر اشعه فرابنفش (یو وی) مراقب می‌کند را ازدست‌داده‌اند اما واقعیت این است که فعالیت آن‌ها بیشتر شبانه است.

شاید تصور همین فعالیت‌های شبانه آن‌ها است که باعث می‌شود احساس عجیبی به شما دست بدهد.

دکتر پروتی می‌گوید: «شب‌ها درحالی‌که ما خواب هستیم آن‌ها برای یافتن شریک جنسی و تولیدمثل به منافذ پوستی دیگر سر می‌زنند.»

بله درست است. درواقع منفذهای پوست صورت ما یک جای مخفی‌ برای ارتباط برقرار کردن آن‌ها هستند.

نتایج این مطالعه جدید نشان می‌دهد این موجودات به‌تدریج دارند تنوع ژنتیکی خود را از دست می‌دهند و به همین دلیل وابستگی‌شان به ما بیشتر خواهد شد. همین باعث شده است که این موجودات در معرض خطر انقراض قرار بگیرند.

دانشمندان توقع داشتند ژنی را پیدا کنند که این موجودات را در زمان مناسب بیدار می‌کند و بعد باعث به خواب رفتن آن‌ها می‌شود اما نتوانستند چنین ژنی را پیدا کنند.

در عوض این موجودات کم شدن میزان هورمون‌های خاصی که با به خواب رفتن ما پایین می‌روند را تشخیص می‌دهند و همین باعث بیدار شدن آن‌ها می‌شود.

تغییرات ناشی از این تطابق پیدا کردن، آن‌ها را دچار مشکل کرده است. آن‌ها هر چه بیشتر با ما تطبیق پیدا می‌کنند، ژن‌های بیشتری را از دست می‌دهند و بعد از مدتی کاملاً برای بقا به ما وابسته خواهند شد.

به دلیل این وابستگی آن‌ها دیگر نمی‌توانند منفذهای پوست ما را ترک کنند و جای دیگری به دنبال شریک جنسی جدید بگردند. درواقع تمام شانس‌های زندگی‌شان را باید در یکجا پیدا کنند.

خوب اگر از بین بروند چه مشکلی پیش می‌آید؟

دکتر پروتی توضیح می‌دهد: «سلامت پوست ما به این موجودات وابسته است. اگر آن‌ها را از دست بدهیم مشکلاتی برای پوستمان به وجود خواهد آمد.»