ناو جنگی «سَمی‌ بی» آمریکا در خلال جنگ جهانی دوم و طی یک نبرد سنگین با ناوگان جنگی ژاپن در آبهای فیلیپین غرق شده و در عمق ۶۸۹۵ متری بر کف دریا نشسته بود و از آن به عنوان کشتی غرق شده‌ای که تاکنون به بیشترین عمق فرو رفته یاد شود.

این کشتی که نام کامل آن یو.اس.اس ساموئل بی. رابرتس بود در جریان نبرد سمر (Battle Off Samar The ) در اکتبر سال ۱۹۴۴ در دریای فیلیپین غرق شد.

ویکتور وسکوو، سرمایه‌گذار و ماجراجوی اهل تگزاس آمریکا که یک زیردریایی کوچک ویژه سفر عمیق در اقیانوس دارد توانسته بقایای این کشتی جنگی معروف را پیدا کند و آن طور که می‌گوید «ساموئل بی» اگر چه آسیب فراوانی دیده اما تا حدود زیادی دست نخورده باقی مانده است.

این ناو جنگی در تاریخ نظامی ایالات متحده به آخرین نبرد قهرمانانه خود برابر ناوگان ژاپن شهرت دارد.

آن طور که از نبرد آخر این ناو روایت شده او در رویارویی نابرابر و در حالی که هم به لحاظ تسلیحات و هم به لحاظ نیرو در مقابل ناوگان کشتی‌های جنگی ژاپن دست پایین را داشت توانسته بود برای مدت مدیدی با ناوهای ژاپنی بجنگد و در نهایت بعد از وارد کردن ضربات سهمگین به ژاپنی‌ها غرق شده بود.

از میان ۲۲۴ خدمه این ناو ۸۹ نفر کشته شدند و ۱۲۰ ملوان هم با قایق‌های نجات روی آبهای دریای فیلیپین ۵۰ ساعت شناور ماندند تا کمک از راه برسد.

آقای وسکوو که در دوران جوانی به عنوان نیروی ذخیره در نیروی دریایی آمریکا حضور داشته می‌گوید به شدت به علت پیدا کردن بقایای این ناو جنگی احساس افتخار می‌کند چرا که معتقد است این کشف فرصتی برای بازگو کردن دوباره داستان ناو ساموئل بی و رشادت‌های ملوانان آن را فراهم خواهد کرد.

او به بی‌بی‌سی گفتت: «ما ضرب المثلی داریم که می‌گوید آهن دروغ نمی‌گوید و حالا بقایای این کشتی‌ها آخرین شاهدان نبردی هستند که آن سربازان جنگیدند».

در تصاویری که زیردریایی عمیق‌پیمای «لیمیتینگ فکتور» از بقایای این ناو تهیه کرده بدنه، توپ‌های روی عرشه، تسلیحات و حتی اژدرافکن‌های «سمی بی» دیده می‌شود.

آن طور که پیش‌تر روایت شده بود بدنه ناو «سمی بی» با توپ و اژدرهای ژاپنی سوراخ شده و اکنون تصاویر تهیه شده هم از وجود یک سوراخ بزرگ در بدنه آن حکایت دارد.

آن طور که از لاشه این ناو بر می‌آید او ابتدا با دماغه به کف دریا برخورد کرده است.

برای درک عمق نقطه‌ای که این ناو جنگی در آن آرمیده - ۶۸۰۰ متری کف دریای فیلیپن - کافی است ارتفاع بلندترین قله آمریکای شمالی - قله دنالی آلاسکا - را یادآوری کرد که ۶۱۰۰ متر است (حدود ۱۰۰۰ متر بلندتر از قله دماوند که ۵۶۰۰ متر ارتفاع دارد).

از نبرد سمر (The Battle Off Samar) تحت عنوان یکی از بزرگترین نبردهای دریایی تاریخ یاد می‌شود؛ یک رویارویی سهمگین که طی آن ناوگان دریایی ژاپن متحمل صدمات جدی شد و نهایتا عقب‌نشینی کرد.

چندین ناو و ناوچه در جریان این نبرد غرق شدند.

ویکتور وسکوو سال گذشته هم توانسته بود ناو جنگی یو.اس.اس جانستون را در عمق ۶۴۶۰ متری پیدا کند.

احتمال می‌رود لاشه کشتی‌های دیگری در اعماقی فراتر از آنچه دو ناو جانستون و سمی ‌بی پیدا شدند وجود داشته باشد.

هنوز جستجوها برای یافتن دو ناو جنگی آمر یکایی دیگر به نام‌های «یو.اس.اس گمبیر بی» که یک ناو حامی و اسکورت بود و همچنین «یو.اس.اس هول» که یک ناو جنگنده بود، ادامه دارد.

کلوین موری از کمپانی «ایوس» که هماهنگ‌کننده و مجری سفر اکتشافی ویکتور وسکوو بود می‌گوید: «ما اسناد و مدارک تاریخی مربوط به نقاطی که گمان می‌رود این ناوها غرق شده‌اند را داریم. ما مدارک ناو گمبیر بی بود را بررسی کردیم اما این نیازمند یک سفر تحقیقی و بازرسی دقیق است و نوعی از عملیات در اعماق اقیانوس را طلب می‌کند که تاکنون نظیر آن اجرا نشده است».

او گفته: «نمی‌خواهم از ضرب‌المثل پیدا کردن «سوزن در انبار کاه» استفاده کنم چرا که تحقیقات فراوانی برای کوچک‌تر کردن دامنه این به اصطلاح انبار کاه صورت گرفته اما همچنان برای موفقیت در چنین عملیات‌هایی به مقدار زیادی شانس نیاز داریم».

ناو جنگی «سَمی‌ بی» آمریکا در خلال جنگ جهانی دوم و طی یک نبرد سنگین با ناوگان جنگی ژاپن در آبهای فیلیپین غرق شده و در عمق ۶۸۹۵ متری بر کف دریا نشسته بود و از آن به عنوان کشتی غرق شده‌ای که تاکنون به بیشترین عمق فرو رفته یاد شود.

این کشتی که نام کامل آن یو.اس.اس ساموئل بی. رابرتس بود در جریان نبرد سمر (Battle Off Samar The ) در اکتبر سال ۱۹۴۴ در دریای فیلیپین غرق شد.

ویکتور وسکوو، سرمایه‌گذار و ماجراجوی اهل تگزاس آمریکا که یک زیردریایی کوچک ویژه سفر عمیق در اقیانوس دارد توانسته بقایای این کشتی جنگی معروف را پیدا کند و آن طور که می‌گوید «ساموئل بی» اگر چه آسیب فراوانی دیده اما تا حدود زیادی دست نخورده باقی مانده است.

این ناو جنگی در تاریخ نظامی ایالات متحده به آخرین نبرد قهرمانانه خود برابر ناوگان ژاپن شهرت دارد.

آن طور که از نبرد آخر این ناو روایت شده او در رویارویی نابرابر و در حالی که هم به لحاظ تسلیحات و هم به لحاظ نیرو در مقابل ناوگان کشتی‌های جنگی ژاپن دست پایین را داشت توانسته بود برای مدت مدیدی با ناوهای ژاپنی بجنگد و در نهایت بعد از وارد کردن ضربات سهمگین به ژاپنی‌ها غرق شده بود.

از میان ۲۲۴ خدمه این ناو ۸۹ نفر کشته شدند و ۱۲۰ ملوان هم با قایق‌های نجات روی آبهای دریای فیلیپین ۵۰ ساعت شناور ماندند تا کمک از راه برسد.

آقای وسکوو که در دوران جوانی به عنوان نیروی ذخیره در نیروی دریایی آمریکا حضور داشته می‌گوید به شدت به علت پیدا کردن بقایای این ناو جنگی احساس افتخار می‌کند چرا که معتقد است این کشف فرصتی برای بازگو کردن دوباره داستان ناو ساموئل بی و رشادت‌های ملوانان آن را فراهم خواهد کرد.

او به بی‌بی‌سی گفتت: «ما ضرب المثلی داریم که می‌گوید آهن دروغ نمی‌گوید و حالا بقایای این کشتی‌ها آخرین شاهدان نبردی هستند که آن سربازان جنگیدند».

در تصاویری که زیردریایی عمیق‌پیمای «لیمیتینگ فکتور» از بقایای این ناو تهیه کرده بدنه، توپ‌های روی عرشه، تسلیحات و حتی اژدرافکن‌های «سمی بی» دیده می‌شود.

آن طور که پیش‌تر روایت شده بود بدنه ناو «سمی بی» با توپ و اژدرهای ژاپنی سوراخ شده و اکنون تصاویر تهیه شده هم از وجود یک سوراخ بزرگ در بدنه آن حکایت دارد.

آن طور که از لاشه این ناو بر می‌آید او ابتدا با دماغه به کف دریا برخورد کرده است.

برای درک عمق نقطه‌ای که این ناو جنگی در آن آرمیده - ۶۸۰۰ متری کف دریای فیلیپن - کافی است ارتفاع بلندترین قله آمریکای شمالی - قله دنالی آلاسکا - را یادآوری کرد که ۶۱۰۰ متر است (حدود ۱۰۰۰ متر بلندتر از قله دماوند که ۵۶۰۰ متر ارتفاع دارد).

از نبرد سمر (The Battle Off Samar) تحت عنوان یکی از بزرگترین نبردهای دریایی تاریخ یاد می‌شود؛ یک رویارویی سهمگین که طی آن ناوگان دریایی ژاپن متحمل صدمات جدی شد و نهایتا عقب‌نشینی کرد.

چندین ناو و ناوچه در جریان این نبرد غرق شدند.

ویکتور وسکوو سال گذشته هم توانسته بود ناو جنگی یو.اس.اس جانستون را در عمق ۶۴۶۰ متری پیدا کند.

احتمال می‌رود لاشه کشتی‌های دیگری در اعماقی فراتر از آنچه دو ناو جانستون و سمی ‌بی پیدا شدند وجود داشته باشد.

هنوز جستجوها برای یافتن دو ناو جنگی آمر یکایی دیگر به نام‌های «یو.اس.اس گمبیر بی» که یک ناو حامی و اسکورت بود و همچنین «یو.اس.اس هول» که یک ناو جنگنده بود، ادامه دارد.

کلوین موری از کمپانی «ایوس» که هماهنگ‌کننده و مجری سفر اکتشافی ویکتور وسکوو بود می‌گوید: «ما اسناد و مدارک تاریخی مربوط به نقاطی که گمان می‌رود این ناوها غرق شده‌اند را داریم. ما مدارک ناو گمبیر بی بود را بررسی کردیم اما این نیازمند یک سفر تحقیقی و بازرسی دقیق است و نوعی از عملیات در اعماق اقیانوس را طلب می‌کند که تاکنون نظیر آن اجرا نشده است».

او گفته: «نمی‌خواهم از ضرب‌المثل پیدا کردن «سوزن در انبار کاه» استفاده کنم چرا که تحقیقات فراوانی برای کوچک‌تر کردن دامنه این به اصطلاح انبار کاه صورت گرفته اما همچنان برای موفقیت در چنین عملیات‌هایی به مقدار زیادی شانس نیاز داریم».