سیدجلال حسینی کاپیتان تیم فوتبال پرسپولیس، بازنشسته شد. او با انتشار متن کوتاهی گفت دیگر به عنوان «بازیکن» در فوتبال فعالیت نمی‌کند. البته شاید او را به زودی به عنوان دستیار یحیی گل‌محمدی روی نیمکت پرسپولیس ببینیم.

حسینی پرافتخارترین بازیکن تاریخ لیگ برتر فوتبال ایران است که تقریبا به تمامی افتخارات ممکن در عرصه باشگاهی فوتبال ایران رسیده است.

او ۴۸۴ بار در رقابت‌های لیگ برتر، ۳۰ بار در لیگ یک، ۲۵ بار در لیگ ستارگان قطر و ۱۱۶ بار با پیراهن تیم ملی فوتبال ایران به زمین رفت. او به ۹ قهرمانی و یک نایب قهرمانی لیگ برتر، یک قهرمانی و یک نایب قهرمانی جام حذفی، ۴ قهرمانی و یک نایب قهرمانی سوپرجام و ۲ نایب قهرمانی لیگ قهرمانان آسیا دست یافت.

جلال حسینی با تمام رکوردهایش، به کتاب افتخارات فوتبال ایران پیوست و از این پس، احتمالا حرفه خود را به عنوان یک مربی در فوتبال ایران آغاز خواهد کرد.

تصویری که از او در ذهن فوتبال ایران باقی خواهد ماند، مردی است با صورتی همیشه جدی، بدون لبخند، بدون اشک، با چشم‌هایی همیشه باز. مردی که در جشن‌ قهرمانی بازیکنان میانه چندانی با دوربین‌ها نداشت و در روزهای شکست، هرگز نگریست.

این مطلب نگاهی دارد به دوران طولانی این چهره ویژه فوتبال ایران.

نخستین درخشش مقابل پرسپولیس در تهران

جلال حسینی فوتبال را از جوانان ملوان آغاز کرد. سال ۱۳۸۱ محمد احمدزاده، سرمربی ملوان، تصمیم گرفت در ادامه جوان‌گرایی او را به تیم بزرگسالان منتقل کند. حسینی آن زمان ۲۱ ساله بود. اما تا پایان فصل ۲۴ بار پیراهن سفید شهر انزلی را برتن کرد.

او با ملوان در پایان فصل به دسته پایین سقوط کرد اما سال بعد دوباره به لیگ برتر بازگشتند.

پاییز ۱۳۸۳ زندگی حرفه‌ای جلال حسینی، با یک بازی تغییر کرد. پرسپولیس در تهران، میزبان ملوان بندرانزلی بود. علی پروین پس از یک سال دوری از پرسپولیس، بار دیگر به این تیم بازگشته بود و به عنوان مدیرفنی، بالا دست راینر زوبل، حضور داشت.

رویارویی پرسپولیس و ملوان، بیش از ۶۵ هزار تماشاگر را به ورزشگاه آزادی کشید اما در روزی که پرسپولیس با گل سامبو جوجی از میهمان خود پیش افتاد، ملوان موفق شد حریفش را شکست دهد.

درخشش حسینی با ۲۳ ساله در قلب خط دفاعی ملوان، او را برای نخستین بار در فوتبال ایران چهره کرد. او در توپ‌های ارسالی از کناره‌ها و بستن فضاهای حرکت مهاجمان پرسپولیس موفق بود و خودش را رهبر خط دفاعی تیمش معرفی کرد.

علی پروین در پایان مسابقه از «تاکتیک‌های هجومی سرمربی آلمانی» انتقاد کرد و گفت: «نیمه دوم نتوانست یک توپ پشت دفاع ملوان بیندازد». اما حقیقت این بود که «یک نفر» اجازه عبور هیچ توپی را نداد.

سایپا، از سد بتونی ذوالفقارنسب تا نخستین قهرمانی لیگ برتر

در پایان فصل ۸۴ - ۱۳۸۳ جلال حسینی به عنوان یک خرید ارزان‌ قیمت، به سایپا پیوست. او را بیژن ذوالفقارنسب به سایپا آورد که به شکل دادن ساختارهای دفاعی منظم در فوتبال ایران مشهور بود. ذوالفقارنسب از جلال حسینی جوان، به عنوان مهره کلیدی خط دفاعی ۴ نفره تیم خود در ۲۸ مسابقه استفاده کرد.

فصل بعد، ورنر لورانت آلمانی جای ذوالفقارنسب را روی نیمکت سایپا گرفت. سایپا با خریدهای جدید خود، یکی از جدی‌ترین مدعیان قهرمانی شده بود. لورانت در هفته ششم لیگ برتر سایپا را ترک کرد و علی دایی به عنوان بازیکن و مربی، جایش را گرفت.

علی دایی، محسن خلیلی، احمد مومن‌زاده، ابراهیم صادقی، امید شریفی‌نسب، داریوش یزدانی، میثاق معمارزاده و کاظم برجلو، از ستاره‌های آن فصل سایپا بودند که در کنار جلال حسینی قهرمان لیگ برتر شدند.

جلال حسینی، در فصل ۸۶ - ۱۳۸۵ به نخستین قهرمانی در لیگ برتر فوتبال ایران رسید. این آغاز رکوردهای «آقای مدافع» بود.

مسیر وارونه در تیم ملی

چهار سال وفاداری به سایپا، بیش از ۱۲۰ بازی در لیگ، جام حذفی و آسیا، برای جلال حسینی کفایت می‌کرد. او در این تیم هم به قهرمانی لیگ برتر رسید، هم به تیم ملی فوتبال ایران دعوت شد.

حضور حسینی در تیم ملی داستان وارونه‌ای داشت. او نخستین بار سال ۱۳۸۵ زمانی که دیگر از نظر سنی، اجازه همراه شدن با تیم فوتبال المپیک ایران را نداشت، به عنوان یکی از سه بازیکن بزرگسال، به این تیم دعوت شد.

همان سال تیم ملی فوتبال ایران در رقابت‌های جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان، با خط دفاعی مسن، عملکردی نامطمئن از خود به یادگار گذاشت.

کمتر از شش ماه بعد، در جام ملت‌های ۲۰۰۷، امیر قلعه‌نویی سرمربی آن زمان تیم ملی، جلال حسینی را در خط دفاعی به بازی گرفت. او در نخستین حضورش در این رقابت‌ها، دروازه تیم ملی ازبکستان را باز کرد. از آن زمان، جلال حسینی بازیکن جدایی‌ناپذیر تیم ملی فوتبال ایران شد؛ بیش از یک دهه.

جلال حسینی حد فاصل سال‌های ۱۳۸۵ تا ۱۳۸۹ در «بازی‌های آسیایی»، «مسابقات غرب آسیا» و «انتخابی المپیک» تیم امید ایران را به عنوان بازیکن بزرگسال همراهی کرد. همچنین تا بهار سال ۱۳۹۷ نیز به عنوان بازیکن و کاپیتان تیم ملی فوتبال ایران به رکورد ۱۱۶ بازی ملی رسید.

در این مدت جلال حسینی در سه دوره جام ملت‌های آسیا در سال‌های ۲۰۰۷، ۲۰۱۱ و ۲۰۱۵ و همچنین جام جهانی ۲۰۱۴ برای تیم ملی به زمین رفت.

او سال ۱۳۸۵ در بازی مقابل هندوستان به ۱۰۰ بازی ملی رسید. کارلوس کی‌روش، سرمربی پیشین تیم ملی ایران از بازیکنان تیم ملی خواسته بود در زمان ورود آقای حسینی به زمین، برای او «تونل افتخار» تشکیل دهند تا او از میان تشویق‍ها عبور کند و وارد زمین شود.

جلال حسینی دهم آذر سال ۱۳۹۷ از بازی‌های ملی برای همیشه خداحافظی کرد.

قربانی اختلاف دو مربی؟

جدایی جلال حسینی و تیم ملی فوتبال ایران، روایات متفاوتی دارد. او در اوج دوران آمادگی‌اش، با تصمیم کارلوس کی‌روش از تیم ملی فوتبال ایران کنار گذاشته شد.

برخی از رسانه‌ها و کارشناسان فوتبال ایران، کنار گذاشته شدن جلال حسینی از اردوی تیم ملی فوتبال ایران را به «اختلافات شدید» میان سرمربی‌های وقت تیم ملی فوتبال ایران و باشگاه پرسپولیس مرتبط می‌دانند.

کارلوس کی‌روش و برانکو ایوانکوویچ سرمربی پرسپولیس از سال ۱۳۹۶ درگیری‌های لفظی شدیدی داشتند.

۲۴ اردیبهشت ۱۳۹۷ تیم پرسپولیس در مرحله یک‌هشتم نهایی رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا مقابل الجزیره امارات قرار گرفت و با گل دقیقه ۸۹ جلال حسینی پیروز شد.

جلال حسینی پس از کنار گذاشته شدن از آخرین فهرست تیم ملی ایران در خرداد همان سال، سکوت کرد. او در آذر و پس از اعلام رسمی خداحافظی‌اش از تیم ملی ایران به رسانه‌ها گفته بود که از «نزدیکان آقای کی‌روش» شنیده است پس از گل‌زنی او مقابل الجزیره، سرمربی تیم ملی برافروخته شده و تصمیمش برای حذف او از تیم ملی را گرفته بود.

جلال حسینی در این مصاحبه از «همسرش» به دلیل تحمل آنچه «تلاش‌های بی‌نتیجه برای حضور در جام جهانی روسیه» می‌خواند، عذرخواهی کرد.

حسینی همچنین آبان سال ۱۳۹۸ به رسانه‌های ایران گفت کارلوس کی‌روش از او خواسته بود نامه خداحافظی‌اش از تیم ملی را بنویسد و تحویل فدراسیون فوتبال بدهد که او مخالفت کرده بود.

یک عمر قهرمانی پیاپی

طبق آمار، جلال حسینی پرافتخارترین بازیکن تمام ادوار «لیگ برتر فوتبال ایران» است.

سپاهان در تاریخ لیگ برتر به پنج عنوان قهرمانی دست یافته که سه دوره این قهرمانی‌ها، متوالی و در فصل‌های ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۱ به دست آمده است. جلال حسینی که از ابتدای فصل ۱۳۸۸ به سپاهان پیوست و تا پایان فصل ۹۱- ۱۳۹۰ در این تیم حضور داشت، سهمی چشمگیر در این سه قهرمانی پیاپی ایفا کرد.

او سال ۱۳۹۱ به پرسپولیس پیوست و دو فصل نخست با این تیم فقط به دو نایب قهرمانی دست یافت: سال اول در جام حذفی و سال دوم در لیگ برتر. حسینی سپس به الاهلی قطر پیوست و از معدود مدافعان تاریخ فوتبال ایران شد که در کشورهای حوزه خلیج فارس بازی کرده است.

سال ۱۳۹۴ پس از یک فصل حضور در لیگ ستارگان قطر، احتمالا عجیب‌ترین تصمیم زندگی حرفه‌ای خود را گرفت. جلال حسینی در حالی که از تیم‌های استقلال، سپاهان و سایپا پیشنهاد قابل توجه داشت، با نفت تهران قرارداد بست.

علیرضا منصوریان، سرمربی وقت تیم فوتبال نفت تهران دلیل حضور جلال حسینی در این تیم را «رابطه عمیق» بین خود و این مدافع دانسته بود.

حسینی یک سال بعد به پرسپولیس بازگشت. رسانه‌های ایران در آن زمان بارها از بی‌میلی برانکو ایوانکوویچ، سرمربی وقت پرسپولیس برای بازگشت جلال حسینی به این تیم و تلاش‌های علی‌اکبر طاهری، مدیرعامل باشگاه خبر داده بودند.

او پس از بازگشت به پرسپولیس با این تیم به ۵ قهرمانی پیاپی در لیگ برتر، یک نایب قهرمانی، دو قهرمانی جام حذفی، چهار عنوان قهرمانی و یک نایب قهرمانی سوپرجام فوتبال ایران دست یافت. او دو بار با پرسپولیس حضور در فینال رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا را هم چشید که هر دو بار دستش به عنوان کاپیتان پرسپولیس از جام قهرمانی کوتاه ماند.

تصمیمی که تغییر کرد

بیست و یکم خرداد، جلال حسینی گفت: «از فوتبال خداحافظی نمی‌کنم.» این تیتر در حالی منتشر شد که در روز‌های پیش، مدیریت باشگاه پرسپولیس از احتمال حضور حسینی در کادر مربیگری فصل آینده باشگاه خبر ‌می‌داد.

همان روزها، ملوان نیز برای به خدمت گرفتن جلال حسینی برای یک فصل دیگر ابراز تمایل کرد.

در نهایت چهارم تیر، سیدجلال حسینی از بازی در زمین فوتبال خداحافظی کرد. او این بار گفت «منتظر روز چهارم از ماه چهارم سال» بوده و تصمیمش برای خداحافظی را از مدت‌ها قبل گرفته بود. برخی رسانه‌های ایران اما معتقدند فشار یحیی گل‌محمدی سرمربی کنونی پرسپولیس، در خداحافظی او بی‌تاثیر نبوده است.

جلال حسینی، به عنوان پرافتخارترین بازیکن تاریخ لیگ برتر، با بیشترین تعداد بازی در این مسابقات، از فوتبال باشگاهی ایران کنار رفت. مردی که اگر بتواند قدرت رهبری‌اش در داخل زمین فوتبال را روی نیمکت هم حفظ کند، می‌توان انتظار یک مربی موفق در فوتبال ایران را نیز کشید.

بیشتر بخوانید:

سیدجلال حسینی کاپیتان تیم فوتبال پرسپولیس، بازنشسته شد. او با انتشار متن کوتاهی گفت دیگر به عنوان «بازیکن» در فوتبال فعالیت نمی‌کند. البته شاید او را به زودی به عنوان دستیار یحیی گل‌محمدی روی نیمکت پرسپولیس ببینیم.

حسینی پرافتخارترین بازیکن تاریخ لیگ برتر فوتبال ایران است که تقریبا به تمامی افتخارات ممکن در عرصه باشگاهی فوتبال ایران رسیده است.

او ۴۸۴ بار در رقابت‌های لیگ برتر، ۳۰ بار در لیگ یک، ۲۵ بار در لیگ ستارگان قطر و ۱۱۶ بار با پیراهن تیم ملی فوتبال ایران به زمین رفت. او به ۹ قهرمانی و یک نایب قهرمانی لیگ برتر، یک قهرمانی و یک نایب قهرمانی جام حذفی، ۴ قهرمانی و یک نایب قهرمانی سوپرجام و ۲ نایب قهرمانی لیگ قهرمانان آسیا دست یافت.

جلال حسینی با تمام رکوردهایش، به کتاب افتخارات فوتبال ایران پیوست و از این پس، احتمالا حرفه خود را به عنوان یک مربی در فوتبال ایران آغاز خواهد کرد.

تصویری که از او در ذهن فوتبال ایران باقی خواهد ماند، مردی است با صورتی همیشه جدی، بدون لبخند، بدون اشک، با چشم‌هایی همیشه باز. مردی که در جشن‌ قهرمانی بازیکنان میانه چندانی با دوربین‌ها نداشت و در روزهای شکست، هرگز نگریست.

این مطلب نگاهی دارد به دوران طولانی این چهره ویژه فوتبال ایران.

نخستین درخشش مقابل پرسپولیس در تهران

جلال حسینی فوتبال را از جوانان ملوان آغاز کرد. سال ۱۳۸۱ محمد احمدزاده، سرمربی ملوان، تصمیم گرفت در ادامه جوان‌گرایی او را به تیم بزرگسالان منتقل کند. حسینی آن زمان ۲۱ ساله بود. اما تا پایان فصل ۲۴ بار پیراهن سفید شهر انزلی را برتن کرد.

او با ملوان در پایان فصل به دسته پایین سقوط کرد اما سال بعد دوباره به لیگ برتر بازگشتند.

پاییز ۱۳۸۳ زندگی حرفه‌ای جلال حسینی، با یک بازی تغییر کرد. پرسپولیس در تهران، میزبان ملوان بندرانزلی بود. علی پروین پس از یک سال دوری از پرسپولیس، بار دیگر به این تیم بازگشته بود و به عنوان مدیرفنی، بالا دست راینر زوبل، حضور داشت.

رویارویی پرسپولیس و ملوان، بیش از ۶۵ هزار تماشاگر را به ورزشگاه آزادی کشید اما در روزی که پرسپولیس با گل سامبو جوجی از میهمان خود پیش افتاد، ملوان موفق شد حریفش را شکست دهد.

درخشش حسینی با ۲۳ ساله در قلب خط دفاعی ملوان، او را برای نخستین بار در فوتبال ایران چهره کرد. او در توپ‌های ارسالی از کناره‌ها و بستن فضاهای حرکت مهاجمان پرسپولیس موفق بود و خودش را رهبر خط دفاعی تیمش معرفی کرد.

علی پروین در پایان مسابقه از «تاکتیک‌های هجومی سرمربی آلمانی» انتقاد کرد و گفت: «نیمه دوم نتوانست یک توپ پشت دفاع ملوان بیندازد». اما حقیقت این بود که «یک نفر» اجازه عبور هیچ توپی را نداد.

سایپا، از سد بتونی ذوالفقارنسب تا نخستین قهرمانی لیگ برتر

در پایان فصل ۸۴ - ۱۳۸۳ جلال حسینی به عنوان یک خرید ارزان‌ قیمت، به سایپا پیوست. او را بیژن ذوالفقارنسب به سایپا آورد که به شکل دادن ساختارهای دفاعی منظم در فوتبال ایران مشهور بود. ذوالفقارنسب از جلال حسینی جوان، به عنوان مهره کلیدی خط دفاعی ۴ نفره تیم خود در ۲۸ مسابقه استفاده کرد.

فصل بعد، ورنر لورانت آلمانی جای ذوالفقارنسب را روی نیمکت سایپا گرفت. سایپا با خریدهای جدید خود، یکی از جدی‌ترین مدعیان قهرمانی شده بود. لورانت در هفته ششم لیگ برتر سایپا را ترک کرد و علی دایی به عنوان بازیکن و مربی، جایش را گرفت.

علی دایی، محسن خلیلی، احمد مومن‌زاده، ابراهیم صادقی، امید شریفی‌نسب، داریوش یزدانی، میثاق معمارزاده و کاظم برجلو، از ستاره‌های آن فصل سایپا بودند که در کنار جلال حسینی قهرمان لیگ برتر شدند.

جلال حسینی، در فصل ۸۶ - ۱۳۸۵ به نخستین قهرمانی در لیگ برتر فوتبال ایران رسید. این آغاز رکوردهای «آقای مدافع» بود.

مسیر وارونه در تیم ملی

چهار سال وفاداری به سایپا، بیش از ۱۲۰ بازی در لیگ، جام حذفی و آسیا، برای جلال حسینی کفایت می‌کرد. او در این تیم هم به قهرمانی لیگ برتر رسید، هم به تیم ملی فوتبال ایران دعوت شد.

حضور حسینی در تیم ملی داستان وارونه‌ای داشت. او نخستین بار سال ۱۳۸۵ زمانی که دیگر از نظر سنی، اجازه همراه شدن با تیم فوتبال المپیک ایران را نداشت، به عنوان یکی از سه بازیکن بزرگسال، به این تیم دعوت شد.

همان سال تیم ملی فوتبال ایران در رقابت‌های جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان، با خط دفاعی مسن، عملکردی نامطمئن از خود به یادگار گذاشت.

کمتر از شش ماه بعد، در جام ملت‌های ۲۰۰۷، امیر قلعه‌نویی سرمربی آن زمان تیم ملی، جلال حسینی را در خط دفاعی به بازی گرفت. او در نخستین حضورش در این رقابت‌ها، دروازه تیم ملی ازبکستان را باز کرد. از آن زمان، جلال حسینی بازیکن جدایی‌ناپذیر تیم ملی فوتبال ایران شد؛ بیش از یک دهه.

جلال حسینی حد فاصل سال‌های ۱۳۸۵ تا ۱۳۸۹ در «بازی‌های آسیایی»، «مسابقات غرب آسیا» و «انتخابی المپیک» تیم امید ایران را به عنوان بازیکن بزرگسال همراهی کرد. همچنین تا بهار سال ۱۳۹۷ نیز به عنوان بازیکن و کاپیتان تیم ملی فوتبال ایران به رکورد ۱۱۶ بازی ملی رسید.

در این مدت جلال حسینی در سه دوره جام ملت‌های آسیا در سال‌های ۲۰۰۷، ۲۰۱۱ و ۲۰۱۵ و همچنین جام جهانی ۲۰۱۴ برای تیم ملی به زمین رفت.

او سال ۱۳۸۵ در بازی مقابل هندوستان به ۱۰۰ بازی ملی رسید. کارلوس کی‌روش، سرمربی پیشین تیم ملی ایران از بازیکنان تیم ملی خواسته بود در زمان ورود آقای حسینی به زمین، برای او «تونل افتخار» تشکیل دهند تا او از میان تشویق‍ها عبور کند و وارد زمین شود.

جلال حسینی دهم آذر سال ۱۳۹۷ از بازی‌های ملی برای همیشه خداحافظی کرد.

قربانی اختلاف دو مربی؟

جدایی جلال حسینی و تیم ملی فوتبال ایران، روایات متفاوتی دارد. او در اوج دوران آمادگی‌اش، با تصمیم کارلوس کی‌روش از تیم ملی فوتبال ایران کنار گذاشته شد.

برخی از رسانه‌ها و کارشناسان فوتبال ایران، کنار گذاشته شدن جلال حسینی از اردوی تیم ملی فوتبال ایران را به «اختلافات شدید» میان سرمربی‌های وقت تیم ملی فوتبال ایران و باشگاه پرسپولیس مرتبط می‌دانند.

کارلوس کی‌روش و برانکو ایوانکوویچ سرمربی پرسپولیس از سال ۱۳۹۶ درگیری‌های لفظی شدیدی داشتند.

۲۴ اردیبهشت ۱۳۹۷ تیم پرسپولیس در مرحله یک‌هشتم نهایی رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا مقابل الجزیره امارات قرار گرفت و با گل دقیقه ۸۹ جلال حسینی پیروز شد.

جلال حسینی پس از کنار گذاشته شدن از آخرین فهرست تیم ملی ایران در خرداد همان سال، سکوت کرد. او در آذر و پس از اعلام رسمی خداحافظی‌اش از تیم ملی ایران به رسانه‌ها گفته بود که از «نزدیکان آقای کی‌روش» شنیده است پس از گل‌زنی او مقابل الجزیره، سرمربی تیم ملی برافروخته شده و تصمیمش برای حذف او از تیم ملی را گرفته بود.

جلال حسینی در این مصاحبه از «همسرش» به دلیل تحمل آنچه «تلاش‌های بی‌نتیجه برای حضور در جام جهانی روسیه» می‌خواند، عذرخواهی کرد.

حسینی همچنین آبان سال ۱۳۹۸ به رسانه‌های ایران گفت کارلوس کی‌روش از او خواسته بود نامه خداحافظی‌اش از تیم ملی را بنویسد و تحویل فدراسیون فوتبال بدهد که او مخالفت کرده بود.

یک عمر قهرمانی پیاپی

طبق آمار، جلال حسینی پرافتخارترین بازیکن تمام ادوار «لیگ برتر فوتبال ایران» است.

سپاهان در تاریخ لیگ برتر به پنج عنوان قهرمانی دست یافته که سه دوره این قهرمانی‌ها، متوالی و در فصل‌های ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۱ به دست آمده است. جلال حسینی که از ابتدای فصل ۱۳۸۸ به سپاهان پیوست و تا پایان فصل ۹۱- ۱۳۹۰ در این تیم حضور داشت، سهمی چشمگیر در این سه قهرمانی پیاپی ایفا کرد.

او سال ۱۳۹۱ به پرسپولیس پیوست و دو فصل نخست با این تیم فقط به دو نایب قهرمانی دست یافت: سال اول در جام حذفی و سال دوم در لیگ برتر. حسینی سپس به الاهلی قطر پیوست و از معدود مدافعان تاریخ فوتبال ایران شد که در کشورهای حوزه خلیج فارس بازی کرده است.

سال ۱۳۹۴ پس از یک فصل حضور در لیگ ستارگان قطر، احتمالا عجیب‌ترین تصمیم زندگی حرفه‌ای خود را گرفت. جلال حسینی در حالی که از تیم‌های استقلال، سپاهان و سایپا پیشنهاد قابل توجه داشت، با نفت تهران قرارداد بست.

علیرضا منصوریان، سرمربی وقت تیم فوتبال نفت تهران دلیل حضور جلال حسینی در این تیم را «رابطه عمیق» بین خود و این مدافع دانسته بود.

حسینی یک سال بعد به پرسپولیس بازگشت. رسانه‌های ایران در آن زمان بارها از بی‌میلی برانکو ایوانکوویچ، سرمربی وقت پرسپولیس برای بازگشت جلال حسینی به این تیم و تلاش‌های علی‌اکبر طاهری، مدیرعامل باشگاه خبر داده بودند.

او پس از بازگشت به پرسپولیس با این تیم به ۵ قهرمانی پیاپی در لیگ برتر، یک نایب قهرمانی، دو قهرمانی جام حذفی، چهار عنوان قهرمانی و یک نایب قهرمانی سوپرجام فوتبال ایران دست یافت. او دو بار با پرسپولیس حضور در فینال رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا را هم چشید که هر دو بار دستش به عنوان کاپیتان پرسپولیس از جام قهرمانی کوتاه ماند.

تصمیمی که تغییر کرد

بیست و یکم خرداد، جلال حسینی گفت: «از فوتبال خداحافظی نمی‌کنم.» این تیتر در حالی منتشر شد که در روز‌های پیش، مدیریت باشگاه پرسپولیس از احتمال حضور حسینی در کادر مربیگری فصل آینده باشگاه خبر ‌می‌داد.

همان روزها، ملوان نیز برای به خدمت گرفتن جلال حسینی برای یک فصل دیگر ابراز تمایل کرد.

در نهایت چهارم تیر، سیدجلال حسینی از بازی در زمین فوتبال خداحافظی کرد. او این بار گفت «منتظر روز چهارم از ماه چهارم سال» بوده و تصمیمش برای خداحافظی را از مدت‌ها قبل گرفته بود. برخی رسانه‌های ایران اما معتقدند فشار یحیی گل‌محمدی سرمربی کنونی پرسپولیس، در خداحافظی او بی‌تاثیر نبوده است.

جلال حسینی، به عنوان پرافتخارترین بازیکن تاریخ لیگ برتر، با بیشترین تعداد بازی در این مسابقات، از فوتبال باشگاهی ایران کنار رفت. مردی که اگر بتواند قدرت رهبری‌اش در داخل زمین فوتبال را روی نیمکت هم حفظ کند، می‌توان انتظار یک مربی موفق در فوتبال ایران را نیز کشید.

بیشتر بخوانید: