استراتژی بزرگ آمریکا: افول پنهان

آمریکا پیروز است. مشکلاتی که رژیم ولادیمیر پوتین در تهاجم به اوکراین با آن مواجه شد، برای احیای لفاظی های جنگ سرد درباره رهبری آمریکا، مبارزه برای دموکراسی جهانی و وحدت غرب استفاده می شود. آمریکا به عنوان رهبر جهان آزاد بار دیگر سوار بر اسب مراد است!

اما متأسفانه، روشن نیست که پوتین واقعاً در جنگ شکست خواهد خورد یا نه. اگر در نتیجه یک سازش با مذاکره یا بن بست طولانی مدت، بخش های زیادی از اوکراین تحت اشغال روسیه باقی بماند، آنگاه با وجود هزینه هایی که پوتین داده است، علاوه بر ضمیمه کردن کریمه و ورود موفقیت آمیز به جنگ در اوکراین، در تجاوزگری ارضی در اوکراین نیز موفق بوده است. روسیه همچنین در دور نگه داشتن گرجستان از ناتو هم موفق بوده است. پذیرش احتمالی فنلاند و سوئد در ناتو یک توهین نمادین به مسکو خواهد بود، اما روسیه به هر حال قصد حمله به هیچ یک از این دو کشور را نداشت.

در سطح جهانی، کارزار ایالات متحده برای ترغیب سایر کشورها به تحریم روسیه شکست خورده است. نقشه کشورهایی که روسیه را تحریم کرده اند شامل ایالات متحده و کانادا، اروپا، ژاپن، کره جنوبی، استرالیا و نیوزلند است. اکثر کشورهای دیگر جهان، از جمله هند، مکزیک و برزیل، به همراه اکثر کشورهای آسیایی، آمریکای لاتین، خاورمیانه و آفریقا از همراهی با آمریکا خودداری کرده اند. در جنگ سرد دوم، بلوک غیر متعهد بازگشته است.

در حالی که کنگره به تحویل تسلیحات به کی‌یف در جنگ نیابتی در اوکراین رأی می‌دهد، در جاهای دیگر جهان، ایالات متحده از یک سری شکست‌های استراتژیک تحقیرآمیز رنج می برد. پس از دو دهه جنگ در افغانستان، واشنگتن به طور ناگهانی، این کشور را به طالبان واگذار کرد، چیزی که شرم آورتر از سقوط ویتنام جنوبی بود. در عراق پس از صدام، باقیمانده حضور ایالات متحده با مخالفت بسیاری از عراقی ها مواجه است و پارلمان عراق اخیرا قانونی را تصویب کرد که عادی سازی روابط با اسرائیل را با اعدام یا حبس ابد مجازات می کند.

در سوریه، بشار اسد از جنگ واشنگتن برای سرنگونی او جان سالم به در برده است. سرنگونی معمر قذافی در لیبی توسط ایالات متحده و ناتو باعث هرج و مرج و فروپاشی شده است. میدان تحریر را به خاطر دارید؟ ارتش دوباره در مصر مسئولیت دارد. انقلاب دموکراتیک جهانی جورج دبلیو بوش و بهار عربی باراک اوباما هر دو شکست خورده است.

بزرگترین دشمن قدرت آمریکا، چین است. خبر کمبود موشک های جاولین و استینگر ایالات متحده برای ارسال به اوکراین ممکن است کسانی را در پکن تایید کند که فکر می کنند آمریکا ببر کاغذی است.

گسترش طلبی سرزمینی چین، مانند روسیه، در حال افزایش است. چین هرگز جزایر دریای چین جنوبی که با موفقیت موقعیت خودش را در آنها مستحکم کرده است ، رها نخواهد کرد. همچنین چینی کردن وحشیانه و اجباری اویغورها را کنار نخواهد گذاشت.

قرار است ما باور داشته باشیم که چین می تواند توسط چهارکشور ایالات متحده، ژاپن، استرالیا و هند مهار شود اما واقعیت این است که چین هیچ عواقب جدی از ضرب و شتم و کشتن سربازان هندی در امتداد مرز چین و هند متحمل نشده است. چین همچنین بزرگترین شریک تجاری استرالیا و ژاپن است. این متحدان ایالات متحده هیچ تناقضی بین تعمیق همکاری های خود با چین و مشارکت در برنامه ریزی نظامی ضد چینی با واشنگتن نمی بینند و به این ترتیب افسار آنها دست چین افتاده است.

چین بزرگترین صادر کننده به ایالات متحده است و عدم تراز تجاری ایالات متحده با چین در چند سال اخیر وخیم تر شده است. در طول جنگ سرد اول، ایالات متحده و متحدانش تحریم های همه جانبه ای را علیه اتحاد جماهیر شوروی اعمال کردند؛ اما اینک نخبگان تجاری و بانکی آمریکا، مانند نخبگان کشورهای متحد آمریکا، با هرگونه جداسازی اقتصاد چین و غرب مخالف هستند.

اندک اقدامات در جهت جنگ اقتصادی علیه چین - تعرفه‌های ترامپ، مشوق‌های قانون چیپس برای ساخت کارخانه‌های تولید تراشه در ایالات متحده - آنقدر ضعیف هستند که به سختی بر وابستگی اقتصادی ایالات متحده و متحدانش به تولیدات چین تأثیر می‌گذارند و حتی این تلاش‌های بی‌اثر برای بازسازی تولیدات ایالات متحده، ممکن است در نتیجه لابی‌گری وال استریت، سیلیکون ولی و اتاق بازرگانی ایالات متحده متوقف شود.

در همین حال، چین، ایالات‌متحده و متحدانش را یکی پس از دیگری از بازارهای جهانی بیرون می‌راند. در سال ۲۰۱۰، چین به عنوان تولیدکننده پیشرو در جهان از آمریکا پیشی گرفت. در سال ۲۰۲۱، چین از کره جنوبی به‌عنوان پیشروترین کشتی‌ساز در جهان سبقت گرفت. تنها یک شرکت چینی " DJI" ۷۰ درصد از پهپادهای غیرنظامی جهان را تولید می‌کند. یک سوم ربات‌های صنعتی جهان در چین ساخته می‌شوند. احتمالاً زمان زیادی طول نخواهد کشید که چین ایالات‌متحده، اروپا و ژاپن را در زمینه هوافضا و اتومبیل نیز به چالش بکشد.

پس به هر کجا که نگاه کنیم، ایالات‌متحده را در حال عقب‌نشینی یا شکست یا بن‌بست می‌بینیم، چه در عرصه نظامی و چه در حوزه تجارت و تولید صنعتی. از زمان سقوط سایگون، به‌استثنای پیروزی‌های نظامی در عراق و لیبی که درنهایت منجر به هرج‌ومرج شد، تنها پیروزی پایدار نظامی و ژئوپلیتیکی آمریکا و متحدانش در اروپا بوده است. یکی آزادسازی بدون خونریزی اروپای شرقی از ارتش سرخ و الحاق بیشتر آن به ناتو بود، دیگری شکست صربستان در جنگ یوگسلاوی بود. سیاست خارجی ایالات‌متحده که قادر به مقابله با تاکتیک‌های چین در دریای چین جنوبی نیست و توان تبدیل پیروزی‌های نظامی کوتاه مدت به پیروزی‌های دیپلماتیک پایدار در خاورمیانه و شمال آفریقا را هم ندارد، تنها در اروپا موفقیت‌هایی داشته است.

به من گفته شده است که آلمانی‌ها ضرب‌المثلی در مورد کار در سلسله مراتب اداری دارند: «به سمت جلو تعظیم، به سمت عقب لگد». این توصیف خوبی از استراتژی واقعی جهانی آمریکا برای پنهان کردن روند افول آن است. در حالی که ایالات‌متحده در عمل در برابر چین قدرتمند در حال مماشات است، با کشورهای ضعیف - صربستان، عراق، سوریه، لیبی و اکنون یک روسیه ناتوان شده، مبارزه می‌کند. ایالات‌متحده گرچه در حوزه‌های نفوذ باقی‌مانده آمریکای شمالی و اروپا، هنوز می‌تواند نقش هژمون را بازی کند و افتخارات گذشته را دوباره زنده کند اما در عرصه تجارت جهانی و همچنین دیپلماسی جهانی قدرتش رو به زوال است.

*منبع: National Interest

*نویسنده: Michael Lind

۳۱۱۳۱۱