جنبش دادخواهی و محکومیت تروریسم اسلامی، عرفان قانعی فرد - Gooya News

در این هزاره سوم - سال 2022 - شاید کسی حوصله خواندن تاریخ ندارد و نمی داند - شاید هم نخواهد بداند - که یکی از مهم ترین تهدیدهای موجود در جهان، تروریسم ( Terrorism ) است و نوع خطرناک آن هم تروریسم اسلام (Islamic Terrorism).

اما تاریخ ایران، پر از درد و مشقت و حرمان و تاوان است. و خصوصا - به قول جناب هوشنگ ازغندی - «سال 57، مصیبتی بزرگريال بر ملتی بزرگ» هوار شد! و این روزها می دانیم و می دانید که ایران ویران شده به سوی قبرستان تاریخ می رود و تا مُلا و نعلین و عمامه باقی بماند، حال و روز ایران همین است که هست. نسل جوان هم افتان و خیزان راه پرسنگلاخ دمکراسی را می رود و در این لنگ لنگان رفتن، شاید گوشه نگاهی به بلاهت و حماقت 57 هم داشته باشد!

کسانی که دهه سیاه و روزگاران پر فریب و تهدید 1360 را در ایران زیسته اند می دانند که چه می گویم. " چگونه سر ز خجالت برون توان آورد - که ملتی به چنین، رسم سروری خواهد"

اما گاها به خاطر نوشتن - حتی در حین نوشتن و یا گفتن - در سالهای اخیر که دغدغه ذهنم بازگفتن شرح پریشانی روزگار سرزمینم هست، مورد تهدید و توهین تروریست باورها قرار گرفته ام اما اهمیتی نداشته و ندارد. آنچه پس از مرگ می ماند، همین نوشته هاو گفته هاست و شاید هم در آن روزگاران قرن بعدی، کسی به پشیزی هم نخرد گفتمان این نسل را.

اما میهن ما همیشه با ترس و گاه تاریکی و ظلمت، آشنا بوده است. افرادی بودند که در دوران خلفای اسلامی، با سفسطه و گریز از مسئولیت و حقارت و عقده، به حقیقت و تاریخ کشور، پشت می کردند و مداحی خلیفه تروریست را می گفتند تا شاید به دیناری، روز را غروب کند. هنوز هم در بر همان پاشنه می چرخد، هستند افرادی که یا با جملات بی سر و ته مُلایان دل خوش اند و مامورند که برای افرادی که به خاطر اباطیلی مانند " مفسد فی الارض و محاربه با خدا" توسط مُلایان وحشی به سینه قبرستان فرستاده شده اند، اشکلی نریزد.

یکی از مدیران رسانه ها، یک بار در جلسه ای نیمه خصوصی گفت: خمینی کار خوبی کرد که این 4-5 هزار نفر را به جوخه اعدام سپرد، اگر می ماندند الان 4-5 هزار چپ مغز زبان نفهم بیشتر داشتیم"