از رضاشاه کبیر تا خامنه ایی صغیر، مقایسه ایی بین استبداد پهلوی و جمهوری اسلامی، حنیف یزدانی - Gooya News

حنیف یزدانی

hanifyazdani@gmail.com

تحلیل سیاسی بدون دانستن تاریخ در سطح می ماند. حال اگر یک فرد دموکراسی خواه بخواهد بر مبنای تحلیل سطحی به عمل سیاسی دست بزند لزومن به بازتولید استبداد می انجامد. در ایران از دیرباز فلسفه و عرفان موضوع مورد علاقه عموم بوده اند و تاریخ در جایگاه بسیار پایین تری قرار داشته است. این مسئله تا به امروز هم ادامه دارد. در حالی که تاریخ ابزار بسیار مهمتری برای عمل سیاسی است، همچنین فلسفه و دیدگاه های مختلف را باید در بستر تاریخی آنها مطالعه کرد. کم محلی و بی مهری ملی ایرانیان به تاریخ باعث شده است که بسیاری درک درستی از روند تحولات ایران و جهان نداشته باشند. امری که به ارائه تحلیلهای غلط در سطح جهان و بازتولید استبداد در ایران منجر شده است زیرا از تجربیات گذشته پردازش نمی شوند و از آنها درسهای لازم گرفته نمی شود.

در این مقاله سعی می کنم با مقایسه چند سیاست محوری رضاشاه با خامنه ایی به شناختی تاریخی تطبیقی این دو دیکتاتور بپردازم. زیراکه با توجه به ناآگاهی عمومی از تاریخ عده ی زیادی از هموطنان به مقایسه نادرست دست زده و خود را در منطق انتخاب میان بد و بدتر اسیر کنند. در حالی که در سیاست انتخابها و احتمالات بیشمار وجود دارد و نه تنها دو انتخاب بدتر از هم.

1- قرار داد چین خامنه ایی در مقابل قرارداد دارسی رضاشاه

هر رژیم سیاسی برای تعادل قدرت نیاز به تکیه گاه دارد. این تکیه گاه در رژیم های دموکراتیک مردم و احزاب پیروز در انتخابات ها هستند. اما در رژیم های استبدادی تکیه گاه داخلی وجود ندارد و لاجرم مشروعیت و نقطه اتکا بر مبنای روابط با قدرتهای خارجی قرار می گیرد. این روابط می تواند وابستگی به بخشی از قدرتهای خارجی و یا در بعضی موارد دشمنی با ابرقدرتها و حتی جنگ خارجی باشد. جنگ ایران عراق برای همین موضوع طولانی شد. کارکرد دشمنی بی معنی و زیاده از حد با امریکا، توسط خامنه ایی در این چارچوب قابل فهم است.

رژیم جمهوری اسلامی با از دست دادن هر چه بیشتر پایگاه مردمی بیشتر و بیشتر به دامن چین و روسیه غلتیده است. آنچنان که کاگزاران رژیم از افشای جزییات قرارداد ها با چین بیمناک هستند.