سرطان‌های بدخیم حفره شکمی قابل درمان می‌شوند؟

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، با تاسیس شرکتی به نام استرادیفای بیوساینس (Stradefy Biosciences) محققان به دنبال استفاده از نانوذرات برای درمان سرطان‌های تهاجمی و مقاوم به دارو در ناحیه تخمدان و رحم هستند. این نانوذرات با چسبیدن به ناحیه حفره شکمی رهایش آرام دارو را انجام می‌دهند و عوارض دارو‌های شیمی‌درمانی را به حداقل می‌رسانند.

بیماران مبتلا به سرطان تخمدان گرید بالا و سرطان سروزی رحم (USC) در ابتدای درمان اغلب به خوبی به جراحی و شیمی‌درمانی پاسخ می‌دهند. اما این تومور‌ها می‌توانند بسیار تهاجمی باشند که اغلب به فضای داخل شکم گسترش می‌یابند. براساس مطالعه‌ای که به تازگی انجام شده، یک نوع نادر، اما تهاجمی سرطان رحم باعث افزایش مرگ و میر ناشی از این بیماری در آمریکا، به ویژه در میان زنان سیاه‌پوست می‌شود.

علاوه بر این، در این موارد، مقاومت در برابر شیمی‌درمانی اغلب ایجاد می‌شود و بیماری عود می‌کند. این روند منجر به سرطان تخمدان می‌شود که باعث مرگ و میر بیشتر از هر سرطان دیگری در دستگاه تناسلی زنان می‌شود.

کارآزمایی‌های بالینی اثربخشی تزریق دارویی به نام اپوتیلون B (EB) نشان می‌دهد، دارویی که به داخل حفره شکمی تزریق می‌شود و کار آن هدف قرار دادن سلول‌های توموری است که نسبت به دارو‌های شیمی‌درمانی استاندارد پاسخ نمی‌دهند. با این حال، سمیت بالای دارو هنگام تحویل به این روش، عوارض جانبی شدیدی ایجاد می‌کند و از استفاده بیشتر از آن را غیرممکن می‌کند.

اکنون محققان در حال نزدیک شدن به راهی برای استقرار ایمن دارو‌های ضدسرطان موثر با کمک نانوذرات زیست‌تخریب‌پذیر غیرسمی هستند. این نانوذرات که توسط دبلیو مارک سالتزمن، پروفسور مهندسی شیمی و بیومدیکال بنیاد Goizueta ساخته شده‌اند، دارای مواد شیمیایی آلی بر روی سطح خود هستند که به آن‌ها اجازه می‌دهد به سلول‌های حفره شکمی بچسبند و تا قبل از انجام این کار از آن ناحیه خارج نشوند.

سالتزمن گفت: «با این نانوذرات چسبنده زیستی، می‌توانیم دارو را با خیال راحت محافظت کنیم و آن را به نقطه مورد نظر تحویل دهیم تا به آرامی در غلظت بالا، مستقیماً به هدف برسند و در آنجا در مدت زمان طولانی آزاد شود. این کار با محلی‌سازی تحویل دارو انجام می‌شود، و استفاده از نانوذرات سمیت را کاهش داده و اثربخشی دارو را نیز افزایش می‌دهید.»

سالتزمن و الساندرو سانتین، پروفسور مامایی، زنان، و علوم تولید مثل، بودجه‌ای را از مؤسسه ملی بهداشت دریافت کردند و از این حمایت مالی برای نشان دادن ایمنی و کارایی این روش در یک سیستم مدل استفاده کردند و نتایج خود را در سال ۲۰۱۶ منتشر کردند.

سالتزمن سپس با مایکل گیراردی، پروفسور درماتولوژی ایوانز، برای ایجاد یک روش درمان غیرجراحی برای سرطان پوست با استفاده از تزریق نانوذرات حاوی یک عامل شیمی درمانی، همکاری کرد. در مقاله‌ای که سال گذشته منتشر شد، آن‌ها توانایی این روش را برای اتصال به تومور‌ها و کشتن تعداد قابل توجهی از سلول‌های سرطانی نشان دادند. علاوه بر این، درمان شامل ایجاد پاسخ ایمنی برای خلاص شدن بدن از ضایعات سلول‌های سرطانی و پاسخ به هر سلول سرطانی باقی‌مانده، است.

سالتزمن و گیراردی شرکتی به نام Stradefy Biosciences تأسیس کردند که لیسانس پتنت ثبت شده مربوط به این فناوری را از دانشگاه یل دریافت کرده است. آن‌ها به توسعه این روش‌ها برای استفاده بالینی ادامه می‌دهند.