شب ارکستر سمفونیک با رهبر ایرانی مقیم آلمان چگونه گذشت؟

ارکستر سمفونیک تهران همزمان با فروکش کردن کرونا، تعدادی از اجراهایش را با حضور نصیر حیدریان و بعدتر با هدایت رهبران مهمان دیگر چون ولفانگ ونگروت و حامد گارسچی شامگاه ۳۰ تیر و البته امشب (۳۱ تیر) به روی صحنه برده و می‌برد.

درباره هدایت ارکستر سمفونیک تهران نظریه‌های ثابتی وجود داشته است که حضور رهبران مهمان در کنار رهبر ثابت یکی از آنها بوده است. در حال حاضر ارکستر از حضور رهبران مهمان با برنامه‌ای تقریبا مدون برخوردار است و با شرکت در کنسرت‌های این ارکستر می‌توان تأثیرات مفید این امر را به وضوح مشاهده کرد.

شامگاه گذشته (۳۰ تیرماه) ارکستر سمفونیک تهران با حضور رهبر جوان ایرانی، حامد گارسچی که از آلمان به ایران آمده بود، توانست اجرایی رضایت‌بخش را برای تماشاگران را به روی صحنه ببرد.

برای این کنسرت رپرتوار خوبی هم انتخاب شده بود و قطعاتی چون اورتور جیبسی بارون از یوهان اشتراوس، قطعه برای فلوت و ارکستر از حسین ناصحی و سمفونی شماره هشت در سل ماژور، اپوس ۸۸ از آنتونین دورژاک نواخته شد.

البته بر اساس هدف معرفی آهنگسازان ایرانی، طی اجراهای اخیر ارکستر سمفونیک تهران، همواره یک قطعه از آهنگسازان ایرانی هم نواخته می‌شود و هر بار رپرتوار متفاوت و جدیدی برای اجرا انتخاب می‌شود.

در این اجرا پس از نواخته شدن قطعه حسین ناصحی با حضور مهرداد غلامی به عنوان سولیست فلوت، قطعه «در جست و جوی از دست رفته» از علیرضا مشایخی توسط غلامی اجرا شد.

این کنسرت در شبی منتهی به پایان هفته، با استقبال قابل قبول تماشاگران مواجه شد و به ندرت صندلی خالی در تالار وحدت مشاهده می‌شد. هرچند در حال حاضر مدتی است که با اوج‌گیری مجدد کرونا در کشور هشدارهایی درباره‌ی رعایت پروتکل‌ها داده می‌شود و تجمع‌های اینچینن هم می‌تواند زنگ خطری جدی به حساب آید.

در نهایت یکی دیگر از مسائل قابل توجه در این کنسرت، تکرار مشکل همیشگی رعایت نکردن پرهیز از دست زدن توسط حاضران در حین موومان‌ها بود که البته گویی به امری عادی برای ارکسترها بدل شده و برای رهبر مهمان ارکستر سمفونیک هم امر خیلی بعیدی به نظر نمی‌رسید، پس گروه واکنش چندانی به این امر نشان ندادند.

۵۷۵۷