آلمان جمجمه های ۳۳ قربانی استعمار اندونزی را به این کشور پس می دهد

تبلیغ بازرگانی

بنا به گزارش اشپیگل آنلاین، برخی از جمجمه ها احتمالا به جوانان رزمنده ای تعلق دارند که علیه ارتش استعماری هلند جنگیدند و در سال ۱۹۴۵ به استقلال و در سال ۱۹۴۹ به تاسیس جمهوری اندونزی دست یافتند. اما شبکه رادیو تلویزیونی  MDR به نقل از پژوهشگرانی که  روی جمجمه ها تحقیق کرده اند گزارش می دهد که جمجمه ها به اواخر قرن نوزدهم میلادی تعلق دارند.  

جمجمه ها چگونه به اروپا آمدند؟  

شبکه رادیو تلویزیون MDR درباره نحوه انتقال جمجمه ها به آلمان می نویسد: "در اواخر قرن نوزدهم، که اندونزی هنوز مستعمره هلند بود، حدود ۴۰ جمجمه از جنوب شرقی آسیا به مجموعه دوک منطقه گوتا در آلمان رسید. تا امروز این مجموعه جزو موجودی های بنیاد قصر فریدن اشتاین بوده اند. این انسان ها چه کسانی بوده اند؟ چگونه کشته شده یا مرده اند و جمجمه های آن ها چگونه به اروپا منتقل شده است، پرسش هائی بوده که در چارچوب یک پروژه تحقیقاتی به نام هومان رمینس پاسخ آن ها جست و جو شده است". 

در ادامه همین گزارش آمده است: "تیم تحقیقاتی ظرف یکسال و نیم جمجمه های متعلق به "بومئو" و "جاوا" در اندونزی امروز را مورد معاینه و بررسی قرار داد. یکی از نتایج به دست آمده این است که در اواخر سده نوزدهم این جمجمه ها را دوک گوتا ظرف ۲٠ سال به عنوان هدیه از ۹ نفر دریافت کرده است". 

آدریان لیندر، مردم شناس سویسی عضو هیئت تحقیق می گوید: "احتمال می رود تعداد جمجمه ها بیش از ۳۳ عدد باشد و به ۴۱ عدد برسد". لیندنر تصویر سیاهی از سرنوشت صاحبان جمجمه ها به دست می دهد و می گوید: "تاکنون اسامی ۱۹ تن و تاریخ مرگ برخی از آن ها روشن شده است. آن ها به سرنوشت های فردی و اجتماعی دردناکی از دوران خود شهادت می دهند". 

به گفته این پژوهشگر، اکنون ثابت شده که بیشتر جمجمه ها به جوانانی ۱۸ تا ٣۵ ساله تعلق دارند. دست کم ده جمجمه متعلق به کسانی است که در یک بیمارستان مخصوص تهی دستان بستری بوده اند و این بیمارستان به امور زندانیان نیز رسیدگی می کرده است. تحقیقات نشانه هائی از سوء تغذیه و اعمال خشونت را نیز نشان می دهد. 

آثار جنگ و اعدام هم در برخی جمجمه ها یافته شده است. با این همه تحقیقات نشان نمی دهد که جمجمه ها حاصل غارت استعمارگران بوده و به وسیله آن ها به آلمان رسیده اند. 

نمایشگاهی که اعتراض برانگیخت 

موزه فریدن اشتاین آلمان ضمن جمع آوری تدریجی این جمجمه ها، آن ها را به صورت مجموعه ای در معرض تماشای بازدیدکنندگان قرار داده بود. چند سال پیش در پی اعتراض های گسترده به این اقدام، جمجمه ها جمع آوری و به انبار موزه انتقال یافتند. 

اکنون با اعلام آمادگی مسئولان موزه شهر گوتا، کافی است دولت اندونزی آمادگی خود را برای همکاری در انتقال جمجمه ها اعلام کند. این انتقال مستلزم ابزار و امکاناتی است که مانع آسیب دیدن جمجمه ها شود.  

نیم نگاهی به تاریخ خونبار اندونزی 

هفده هزار و ۵۰۸ جزیره تشکیل دهنده اندونزی امروز قرن ها مستعمره هلند و چین و پرتغال بودند. بیش از شش هزار از این جزیره ها دارای سکنه و بقیه خالی از سکنه بودند. 

در سال ۱۹۴۵ پس از چهار سال جنگ استقلال طلبانه با ارتش استعماری هلند، سرانجام استقلال اندونزی مورد پذیرش قرار گرفت و چهار سال بعد جمهوری اندونزی به رهبری احمد سوکارنو اعلام موجودیت کرد. سوکارنو که در تاریخ به پدر استقلال اندونزی معروف است، برای متحد کردن ساکنان بیش از شش هزار جریره پراکنده در زیر یک پرچم اعلام کرد که حکومت جدید ترکیبی از ملی گرائی، ناسیونالیسم و سوسیالیسم را رهنمود خود قرار خواهد داد. اندونزی اکنون با حدود ۲٧۵ میلیون جمعیت بزرگترین کشور آسیای جنوبی و چهارمین کشور جهان به لحاظ جمعیت است.

سرنوشت تلخ پدر استقلال اندونزی 

احمد سوکارنو تا سال ۱۹۶۶ به عنوان رئیس جمهوری اندونزی در قدرت ماند و به عنوان پدر استقلال در تاریخ این کشور نامی ماندگار یافت. او در سال ۱۹۶۵ با کودتای ژنرال حاجی محمد سوهارتو سرنگون شد و سوهارتو رژیمی خودکامه و خونریز را پایه گذاشت که بنا به گزارش های مختلف بین ۴٠٠ هزار تا یک میلیون کمونیست و غیرمذهبی را به نام اسلام قتل عام کرد.  

سوهارتو به لحاظ اقتصادی دروازه های اندونزی را به روی کشورهای عضو ناتو گشود و به همین دلیل در دوران جنگ سرد از پشتیبانی گرم غرب برخوردار شد، تا جائی که در پی نسل کشی های خود، در سال های ۱۹٧۰ و ۱۹۹١ دوبار به آلمان سفر کرد و هربار با استقبال گرم و رسمی رهبران این کشور روبرو شد.  

دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید

آبونه شوید

اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید