دادگاهی در هند مردی را که برای ۴۱ سال وانمود کرده بود پسر یک ملّاک ثروتمند است مقصر شناخته و حکم زندان برای او صادر کرده است.

در سال ۱۹۷۷ در ایالت بیهار در شرق هند یک پسر نوجوان در راه مدرسه به خانه ناپدید شد.

کانهیا سینگ، که تنها پسر یک زمیندار ثروتمند و با نفوذ در منطقه نالاندا، بود پس از شرکت در دومین روز امتحانات به خانه باز نگشته بود و خانواده‌اش گم شدن او را به پلیس اطلاع داده بودند.

تلاش برای پیدا کردن کانهیا بی‌نتیجه ماند و پدر سالمندش که دچار افسردگی شده بود برای یافتن پسرش به جادوگران متوسل شد. یک جادوگر دهکده به او گفت که پسرش زنده است و به زودی "پیدا" خواهد شد.

در سپتامبر ۱۹۸۱ یک مرد بیست و چند ساله وارد دهکده‌ای شد که تنها ۱۵ کیلومتر با محل زندگی کانهیا فاصله داشت.

او که لباس زعفرانی رنگ کاهن های هندو را پوشیده بود می‌گفت که با آواز خواندن و گدایی امرار معاش می کند و به مردم محلی گفته بود او "پسر یک شخص مهم" در مورگاوان، همان روستایی است که کانهیا در آنجا زندگی می کرد.

اتفاقات بعدی چندان روشن نیست ولی گفته می شود وقتی شایعات مربوط به بازگشت پسر گمشده کاموشوار سینگ به گوش او رسید، برای دیدن پسرش به روستای مورگاوان رفت.

برخی از همسایگانی که کاموشوار سینگ را همراهی کرده بودند به سینگ گفتند که این مرد پسرش است و سینگ او را با خود به خانه برد.

بنا به گفته پلیس کاموشوار سینگ به همراهان خود گفته بود "چشم‌های من درست نمی‌بیند و من نمی‌توانم خوب او را ببینم، اگر شما می‌گویید او پسرم است نگهش خواهم داشت."

چهار روز بعد خبر پیدا شدن کانهیا به گوش رامساخی دوی، همسر سینگ که به اتفاق دخترش به پاتنا مرکز ایالت رفته بود رسید و او با عجله به روستایشان بازگشت ولی پس از رسیدن متوجه شد که این مرد، پسرش نیست.

رامساخی دوی گفت "پسرم یک علامت بریدگی در سمت چپ سرش داشت" ولی این مرد این علامت را نداشت. همچنین او نتوانسته بود آموزگار مدرسه پسرش را بشناسد. ولی سینگ قانع شده بود که این مرد، پسرش است.

چند روز بعد از این اتفاق، رامساخی دوی پرونده جعل هویت در باره این مرد را به جریان انداخت و او دستگیر و برای یک ماه زندانی شد ولی بعد با پرداخت وثیقه آزاد شد.

آنچه در طول چهار دهه بعد روی داد یک داستان هولناک فریبکاری است که در جریان آن مردی که تظاهر کرده بود پسر گمشده سینگ است با فریبکاری خود را وارد خانه سینگ کرده بود.

حتی وقتی او به قید وثیقه آزاد بود، هویت تازه ای اختیار کرد به دانشگاه رفت، ازدواج کرد و صاحب فرزند شد و صاحب چندین هویت جعلی شد.

با استفاده از این کارت های شناسایی او مالیات پرداخت می‌کرد، کارت ملی بیومتریک و جواز حمل اسلحه گرفت و ۳۷ جریب از زمین‌های سینگ را فروخت.

از دادن نمونه دی اِن اِی برای تطابق با دی اِن آیِ دختر آقای سینگ سر باز زد و در اقدامی که موجب حیرت دادگاه شد حتی در صدد برآمد هویت اصلی خودش را با یک جواز فوت جعلی از بین ببرد.

داستان این هویت ساختگی، نشانه بی کفایتی مقامات و روند بسیار کّند دادگستری هند برای رسیدگی به پرونده‌ها است. حدود پنجاه میلیون پرونده در انتظار رسیدگی است و بیش از ۱۸۰ هزار پرونده پس از گذشت سی سال هنوز بلا تکلیف هستند.

قضاتی که این مرد را در ارتباط با جعل هویت، تقلب و توطئه مقصر شناخته و به هفت سال زندان محکوم کرده اند می گویند اسم واقعی او دیاناند گاسین است و اهل روستایی واقع در منطقه جامویی است.

یک عکس سیاه و سفید عروسی دیاناند گاسین در سال ۱۹۸۲- یک سال پس از این که وارد خانه سینگ شد، نشان می دهد که او مردی با پوست روشن و سبیل نازک است.

بیشتر اطلاعات در باره زندگی گذشته او یعنی قبل از وقتی که وارد خانه سینگ شده مبهم و در مدارک رسمی، تاریخ تولد او متفاوت است.

آنچه بازرسان توانستند تایید کنند این بود که گاسین جوانترین پسر از چهار پسر یک کشاورز در جامویی بوده که با آواز خواندن و گدایی زندگی اش را تامین می کرده و در سال ۱۹۸۱ خانه اش را ترک کرده. به گفته یک مقام ارشد پلیس او در عنفوان جوانی ازدواج کرده بود ولی پس از مدت کوتاهی همسرش او را ترک کرده بود.

سینگ یک سال پس از این که گاسین را به خانه خود آورد زنی را که او هم زمینداری از طبقه اجتماعی (کاست) خودش بود، برای ازدواج با گاسین انتخاب کرد. گاسین توانست از یک کالج محلی با درجه خوب مدرک کارشناسی در رشته انگلیسی، سیاست و فلسفه را بگیرد.

گاسین صاحب دو پسر و سه دختر شد و پس از فوت سینگ نصف یک خانه بزرگ مجلل صد ساله در مورگاوان ارث به او رسید.

گوتام کومار، پسر بزرگ گاسین می گوید پدرش بیشتر اوقات در خانه می ماند و سی جریب زمین کشاورزی را اداره می کرد.

گوتام می گوید خانواده اش هیچوقت در باره پرونده جعل هویت با پدرشان صحبت نکرده بودند.

"او پدر ماست. اگر پدربزرگم او را به عنوان پسرش قبول کرده بود ما که هستیم که از او سئوال کنیم؟ چطور می شود به پدرتان اعتماد نکنید؟

"اکنون پس از این همه سال چون هویت پدرمان از او گرفته شده، زندگی و هویت ما به خطر افتاده. ما در اضطراب زیاد به سر می بریم."

در دادگاه از گاسین سئوال شد در طول چهار سالی که گم شده بود کجا و با چه کسی زندگی می کرده.

او از دادن پاسخ صحیح شانه خالی می کرد و به قاضی گفته بود درگوراخپور با یک مرد روحانی در اشرام عبادتگاه هندوها زندگی می کرده ولی نتوانسته بود شاهدی برای اثبات ادعاهایش بیاورد.

او همچنین به قضات گفته بود که هرگز ادعا نکرده بود که پسر گمشده سینگ است و تنها به او گفته بود او را به عنوان پسرش قبول کند و به خانه اش ببرد.

جالب اینجاست که ساکنان دهکده مورگاوان، روستای ساکتی در فاصله ۱۰۰ کیلومتری پاندا که حدود ۱۵۰۰ هندویی که بیشتر متعلق به کاست طبقه بالا بودند در آنجا زندگی می کردند، کانهیا را که هنگام ناپدید شدن ۱۶ ساله بود فراموش کرده بودند.

کامشوار سینگ که در ۹۱ سالگی فوت کرد یک زمین دار بانفوذ و مالک بیش از ۶۰ جریب زمین بود.

او برای چهار دهه رئیس منتخب شورای ده بود و وکلای دادگاه عالی و اعضای پارلمان از خویشاوندان نزدیک او بودند.

سینگ از دو ازدواج صاحب هفت دختر و یک پسر شده بود. کانهیا کوچک ترین فرزندش بود که وارث طبیعی و فرزند مورد علاقه اش بود. سینگ که علیل شده بود هیچوقت به دادگاه نرفت و از گاسین دفاع می کرد.

او به پلیس گفته بود"اگر بفهمیم که این مرد پسر من نیست او را پس خواهیم داد."

رسیدگی به این پرونده برای چهار دهه و با شرکت دست کم ۶ قاضی ادامه داشت. در ماه فوریه گذشته نهایتا جلسات دادگاه به مدت ۴۴ روز بدون وقفه برگزار شد و حکم دادگاه در اوایل ماه آوریل صادر شد.

قاضی میشرا، گاسین را مقصر دانست. در ماه ژوئن یک دادگاه عالی این حکم را تایید و او را به هفت سال حبس محکوم کرد.

دادگاه هر هفت شاهدی را که از گاسین دفاع می کردند غیرقابل اعتماد دانست. گوتام کومار پسر گاسین گفت: "ما هیچ وقت این پرونده را جدی نگرفتیم. می بایستی شواهد را بهتر جمع آوری می کردیم. ما هرگز تردیدی در باره هویت پدرمان نداشتیم."

ماجرای این پرونده در دادگاه هنگامی به هیجان انگیزترین نقطه رسید که وکلای مدافع جواز فوتی را ارائه دادند که نشان می داد دیاناند گاسین در ژانویه ۱۹۸۲ درگذشته بود.

ولی این مدرک خالی از شک و شبهه نبود چون تاریخ صدور آن مه ۲۰۱۴ بود در حالی که در آن نوشته شده بود که گاسین در ژانویه ۱۹۸۲ فوت کرده است.

چیتارانجان کومار، افسر پلیس می گوید او تمام مدارک محلی را بررسی کرده و هیچ مدرکی در باره مرگ گاسین به دست نیاورده. مقامات محلی به او گفته بودند که جواز مرگ "به طور قطع جعلی" بوده.آقای کومار خاطر نشان کرد "جعل مدارک در اینجا کار بسیار آسانی است."

دادگاه از وکلای مدافع پرسید که چرا جواز فوت ۳۲ سال پس از مرگ شخص صادر شده و آن را نپذیرفت.

مهمترین مدرک علیه گاسین این بود که از دادن نمونه دی اِن اِی خود که دادگاه اولین بار در سال ۲۰۱۴ درخواست آن را کرده بود، سر باز زده بود. مدت ۸ سال او پاسخی به این درخواست نداده بود و تنها در فوریه ۲۰۲۲ امتناع از دادن نمونه دی اِن اِی را طی یک نامه به اطلاع دادگاه رسانده بود.

قاضی دادگاه گفت: "اکنون به هیچ مدرک تازه ای احتیاج نیست. متهم می داند که تست دی اِن اِی دروغ بودن ادعایش را فاش می کند. این به عهده متهم است که هویتش را ثابت کند."

دادگاهی در هند مردی را که برای ۴۱ سال وانمود کرده بود پسر یک ملّاک ثروتمند است مقصر شناخته و حکم زندان برای او صادر کرده است.

در سال ۱۹۷۷ در ایالت بیهار در شرق هند یک پسر نوجوان در راه مدرسه به خانه ناپدید شد.

کانهیا سینگ، که تنها پسر یک زمیندار ثروتمند و با نفوذ در منطقه نالاندا، بود پس از شرکت در دومین روز امتحانات به خانه باز نگشته بود و خانواده‌اش گم شدن او را به پلیس اطلاع داده بودند.

تلاش برای پیدا کردن کانهیا بی‌نتیجه ماند و پدر سالمندش که دچار افسردگی شده بود برای یافتن پسرش به جادوگران متوسل شد. یک جادوگر دهکده به او گفت که پسرش زنده است و به زودی "پیدا" خواهد شد.

در سپتامبر ۱۹۸۱ یک مرد بیست و چند ساله وارد دهکده‌ای شد که تنها ۱۵ کیلومتر با محل زندگی کانهیا فاصله داشت.

او که لباس زعفرانی رنگ کاهن های هندو را پوشیده بود می‌گفت که با آواز خواندن و گدایی امرار معاش می کند و به مردم محلی گفته بود او "پسر یک شخص مهم" در مورگاوان، همان روستایی است که کانهیا در آنجا زندگی می کرد.

اتفاقات بعدی چندان روشن نیست ولی گفته می شود وقتی شایعات مربوط به بازگشت پسر گمشده کاموشوار سینگ به گوش او رسید، برای دیدن پسرش به روستای مورگاوان رفت.

برخی از همسایگانی که کاموشوار سینگ را همراهی کرده بودند به سینگ گفتند که این مرد پسرش است و سینگ او را با خود به خانه برد.

بنا به گفته پلیس کاموشوار سینگ به همراهان خود گفته بود "چشم‌های من درست نمی‌بیند و من نمی‌توانم خوب او را ببینم، اگر شما می‌گویید او پسرم است نگهش خواهم داشت."

چهار روز بعد خبر پیدا شدن کانهیا به گوش رامساخی دوی، همسر سینگ که به اتفاق دخترش به پاتنا مرکز ایالت رفته بود رسید و او با عجله به روستایشان بازگشت ولی پس از رسیدن متوجه شد که این مرد، پسرش نیست.

رامساخی دوی گفت "پسرم یک علامت بریدگی در سمت چپ سرش داشت" ولی این مرد این علامت را نداشت. همچنین او نتوانسته بود آموزگار مدرسه پسرش را بشناسد. ولی سینگ قانع شده بود که این مرد، پسرش است.

چند روز بعد از این اتفاق، رامساخی دوی پرونده جعل هویت در باره این مرد را به جریان انداخت و او دستگیر و برای یک ماه زندانی شد ولی بعد با پرداخت وثیقه آزاد شد.

آنچه در طول چهار دهه بعد روی داد یک داستان هولناک فریبکاری است که در جریان آن مردی که تظاهر کرده بود پسر گمشده سینگ است با فریبکاری خود را وارد خانه سینگ کرده بود.

حتی وقتی او به قید وثیقه آزاد بود، هویت تازه ای اختیار کرد به دانشگاه رفت، ازدواج کرد و صاحب فرزند شد و صاحب چندین هویت جعلی شد.

با استفاده از این کارت های شناسایی او مالیات پرداخت می‌کرد، کارت ملی بیومتریک و جواز حمل اسلحه گرفت و ۳۷ جریب از زمین‌های سینگ را فروخت.

از دادن نمونه دی اِن اِی برای تطابق با دی اِن آیِ دختر آقای سینگ سر باز زد و در اقدامی که موجب حیرت دادگاه شد حتی در صدد برآمد هویت اصلی خودش را با یک جواز فوت جعلی از بین ببرد.

داستان این هویت ساختگی، نشانه بی کفایتی مقامات و روند بسیار کّند دادگستری هند برای رسیدگی به پرونده‌ها است. حدود پنجاه میلیون پرونده در انتظار رسیدگی است و بیش از ۱۸۰ هزار پرونده پس از گذشت سی سال هنوز بلا تکلیف هستند.

قضاتی که این مرد را در ارتباط با جعل هویت، تقلب و توطئه مقصر شناخته و به هفت سال زندان محکوم کرده اند می گویند اسم واقعی او دیاناند گاسین است و اهل روستایی واقع در منطقه جامویی است.

یک عکس سیاه و سفید عروسی دیاناند گاسین در سال ۱۹۸۲- یک سال پس از این که وارد خانه سینگ شد، نشان می دهد که او مردی با پوست روشن و سبیل نازک است.

بیشتر اطلاعات در باره زندگی گذشته او یعنی قبل از وقتی که وارد خانه سینگ شده مبهم و در مدارک رسمی، تاریخ تولد او متفاوت است.

آنچه بازرسان توانستند تایید کنند این بود که گاسین جوانترین پسر از چهار پسر یک کشاورز در جامویی بوده که با آواز خواندن و گدایی زندگی اش را تامین می کرده و در سال ۱۹۸۱ خانه اش را ترک کرده. به گفته یک مقام ارشد پلیس او در عنفوان جوانی ازدواج کرده بود ولی پس از مدت کوتاهی همسرش او را ترک کرده بود.

سینگ یک سال پس از این که گاسین را به خانه خود آورد زنی را که او هم زمینداری از طبقه اجتماعی (کاست) خودش بود، برای ازدواج با گاسین انتخاب کرد. گاسین توانست از یک کالج محلی با درجه خوب مدرک کارشناسی در رشته انگلیسی، سیاست و فلسفه را بگیرد.

گاسین صاحب دو پسر و سه دختر شد و پس از فوت سینگ نصف یک خانه بزرگ مجلل صد ساله در مورگاوان ارث به او رسید.

گوتام کومار، پسر بزرگ گاسین می گوید پدرش بیشتر اوقات در خانه می ماند و سی جریب زمین کشاورزی را اداره می کرد.

گوتام می گوید خانواده اش هیچوقت در باره پرونده جعل هویت با پدرشان صحبت نکرده بودند.

"او پدر ماست. اگر پدربزرگم او را به عنوان پسرش قبول کرده بود ما که هستیم که از او سئوال کنیم؟ چطور می شود به پدرتان اعتماد نکنید؟

"اکنون پس از این همه سال چون هویت پدرمان از او گرفته شده، زندگی و هویت ما به خطر افتاده. ما در اضطراب زیاد به سر می بریم."

در دادگاه از گاسین سئوال شد در طول چهار سالی که گم شده بود کجا و با چه کسی زندگی می کرده.

او از دادن پاسخ صحیح شانه خالی می کرد و به قاضی گفته بود درگوراخپور با یک مرد روحانی در اشرام عبادتگاه هندوها زندگی می کرده ولی نتوانسته بود شاهدی برای اثبات ادعاهایش بیاورد.

او همچنین به قضات گفته بود که هرگز ادعا نکرده بود که پسر گمشده سینگ است و تنها به او گفته بود او را به عنوان پسرش قبول کند و به خانه اش ببرد.

جالب اینجاست که ساکنان دهکده مورگاوان، روستای ساکتی در فاصله ۱۰۰ کیلومتری پاندا که حدود ۱۵۰۰ هندویی که بیشتر متعلق به کاست طبقه بالا بودند در آنجا زندگی می کردند، کانهیا را که هنگام ناپدید شدن ۱۶ ساله بود فراموش کرده بودند.

کامشوار سینگ که در ۹۱ سالگی فوت کرد یک زمین دار بانفوذ و مالک بیش از ۶۰ جریب زمین بود.

او برای چهار دهه رئیس منتخب شورای ده بود و وکلای دادگاه عالی و اعضای پارلمان از خویشاوندان نزدیک او بودند.

سینگ از دو ازدواج صاحب هفت دختر و یک پسر شده بود. کانهیا کوچک ترین فرزندش بود که وارث طبیعی و فرزند مورد علاقه اش بود. سینگ که علیل شده بود هیچوقت به دادگاه نرفت و از گاسین دفاع می کرد.

او به پلیس گفته بود"اگر بفهمیم که این مرد پسر من نیست او را پس خواهیم داد."

رسیدگی به این پرونده برای چهار دهه و با شرکت دست کم ۶ قاضی ادامه داشت. در ماه فوریه گذشته نهایتا جلسات دادگاه به مدت ۴۴ روز بدون وقفه برگزار شد و حکم دادگاه در اوایل ماه آوریل صادر شد.

قاضی میشرا، گاسین را مقصر دانست. در ماه ژوئن یک دادگاه عالی این حکم را تایید و او را به هفت سال حبس محکوم کرد.

دادگاه هر هفت شاهدی را که از گاسین دفاع می کردند غیرقابل اعتماد دانست. گوتام کومار پسر گاسین گفت: "ما هیچ وقت این پرونده را جدی نگرفتیم. می بایستی شواهد را بهتر جمع آوری می کردیم. ما هرگز تردیدی در باره هویت پدرمان نداشتیم."

ماجرای این پرونده در دادگاه هنگامی به هیجان انگیزترین نقطه رسید که وکلای مدافع جواز فوتی را ارائه دادند که نشان می داد دیاناند گاسین در ژانویه ۱۹۸۲ درگذشته بود.

ولی این مدرک خالی از شک و شبهه نبود چون تاریخ صدور آن مه ۲۰۱۴ بود در حالی که در آن نوشته شده بود که گاسین در ژانویه ۱۹۸۲ فوت کرده است.

چیتارانجان کومار، افسر پلیس می گوید او تمام مدارک محلی را بررسی کرده و هیچ مدرکی در باره مرگ گاسین به دست نیاورده. مقامات محلی به او گفته بودند که جواز مرگ "به طور قطع جعلی" بوده.آقای کومار خاطر نشان کرد "جعل مدارک در اینجا کار بسیار آسانی است."

دادگاه از وکلای مدافع پرسید که چرا جواز فوت ۳۲ سال پس از مرگ شخص صادر شده و آن را نپذیرفت.

مهمترین مدرک علیه گاسین این بود که از دادن نمونه دی اِن اِی خود که دادگاه اولین بار در سال ۲۰۱۴ درخواست آن را کرده بود، سر باز زده بود. مدت ۸ سال او پاسخی به این درخواست نداده بود و تنها در فوریه ۲۰۲۲ امتناع از دادن نمونه دی اِن اِی را طی یک نامه به اطلاع دادگاه رسانده بود.

قاضی دادگاه گفت: "اکنون به هیچ مدرک تازه ای احتیاج نیست. متهم می داند که تست دی اِن اِی دروغ بودن ادعایش را فاش می کند. این به عهده متهم است که هویتش را ثابت کند."