به عاقبت این دومینو می توان امیدوار بود؟

بیست و نهمین دوره از جشنواره هنرهای تجسمی جوانان با حذف بخش رقابتی، کار خود را آغاز کرده و این درحالی است که نگاه های متفاوتی به این رویکرد دیده می‌شود. برخی بر این باورند که مبحث «رقابت» با نام «جشنواره» به نحوی عجین شده است و نمی‌توان این دو را از یکدیگر جدا دانست و عده‌ای دیگر معتقدند ذات رقابت، روحیه هم‌دلی را از هنرمندان جوان و فضای جشنواره می‌گیرد.

با این همه درباره تأثیرات رویکرد حذف بخش رقابتی در جشنواره هنرهای تجسمی جوانان مانند هر رویداد دیگری، میان خود اساتید جشنواره نیز تفاوت دیدگاه‌هایی به چشم می‌خورد. 

بر اساس گزارش خبرنگار ایسنا، جدیدترین دوره‌ی جشنواره هنرهای تجسمی جوانان چندی پیش در حالی رسما آغاز به کار کرد که برخی سیاست‌گذاری‌های این رویداد هنری از جمله بخش رقابتی، دستخوش تغییراتی شد. درحالی که برخی داوران این جشنواره بر این عقیده هستند که باید برای ارزیابی این سیاست‌گذاری ابتدا یک بررسی آماری انجام شود، اساتید دیگری مانند مجید ناگهی در رشته عکاسی، این تغییر را مثبت قلمداد می‌کنند.

مجید ناگهی، مدرس رشته عکاسی در بیست و نهمین دوره از جشنواره هنرهای تجسمی جوان که حذف بخش رقابتی در این دوره از جشنواره را مفید تلقی می کند، با متفاوت خواندن این رویکرد به دبیری محمدمهدی رحیمیان، دلایل این تمایز را چنین تشریح می کند: «از این جهت که تلاش شد تا به مسأله جوانان توجه شود و هنرمندان به تکوینی برسند که بتوانند پروژه‌ای را در پایان تکمیل کنند، یک حرکت ویژه و نقطه عطفی شکل گرفت.»

او یادآور می شود: در دوره‌های گذشته، شرکت کنندگان، در دوره‌های سه یا چهار روزه کارگاهی که برایشان تعریف می شد، حضور پیدا می کردند. این کارگاه ها به شکلی سنتی، اغلب با هدایت استاد و داورانی که بعدها اضافه می‌شدند، برگزار می‌شد و در همان بازه زمانی کوتاه و فشرده فرم رقابتی به خود می گرفت و این فرم رقابتی برای تولید اثر هنری آفتی است تا اینکه بخواهد کمکی کند.»

او ادامه می‌دهد: «در دوره های گذشته ما برنامه‌ای برای تولید نداشتیم و برنامه‌مان صرفا این بود که بچه‌ها برای فاز اول پروژه آماده شوند. این کار مستلزم ایده پروری و توجیه این نکته بود که ما در فضای تولید یک پروژه بلندمدت هستیم و گام اول آن تجمع ذهنیت‌هاست تا بتوانیم به یک پروژه بلندمدت برسیم.»

این استاد رشته عکاسی با اشاره به زحمات دبیر جشنواره به حرفهایش چنین اضافه می‌کند: «مجموعه جشنواره هنرهای تجسمی جوانان، یک پروژه محسوب می شود و قرار است در انتها نمایشگاهی برگزار شود و این نمایشگاه حاصل حضور همه اساتید و همه هنرمندان جوانی است که دست به یک تعامل و ترکیب جدیدی می زنند که می خواهند اثری خلق کنند. وقتی به جزییات آن اثر ورود پیدا می کنید، می توانید نقش همه رشته ها را ببینید.»

مجید ناگهی