استفاده از داروی قدیمی ضد روان‌پریشی برای دردهای مزمن

تحقیقات جدید نشان داده است که یک داروی قدیمی ضد روان‌پریشی به نام "فلوفنازین"، سطوح متابولیت مرتبط با سیگنال‌دهی درد مزمن را کاهش و مسیر درمانی جدیدی را برای دردهای مزمن نشان می‌دهد.

به گزارش ایسنا و به نقل از نیو اطلس، یک مطالعه جدید نشان داده است که یک داروی قدیمی ضد روان‌پریشی، مسیر سیگنال‌دهی را که با درد مزمن نوروپاتیک مرتبط است، مسدود می‌کند. این یافته‌های شگفت‌انگیز، نه تنها به درمان‌های جدید درد در آینده اشاره می‌کنند، بلکه یک ارتباط غیرمنتظره بین درد مزمن و سرطان ریه را نشان می‌دهند.

"کلیفورد ولف"، نویسنده این مطالعه در توضیح منشاء این پژوهش گفت: درد مزمن در حال حاضر تحت درمان‌های تسکینی اغلب بی‌اثر قرار می‌گیرد. علاوه بر این، مسکن‌های مؤثر مانند مواد افیونی، در صورت استفاده نامناسب می‌توانند منجر به اعتیاد شدید بیمار شوند. بنابراین یافتن و توسعه داروهای جدید و تغییر کاربری برای درمان درد مزمن بسیار مهم است.

پژوهش‌های قبلی پژوهشگران منجر به کشف یک مسیر سیگنال‌دهی خاص و منحصر به فرد برای درد مزمن شد. آنها دریافتند متابولیتی به نام BH4 توسط نورون‌های حسی در موارد درد عصبی و التهابی تولید می‌شود. سطوح بالای BH4 با شدت درد شدید در موارد درد مزمن مرتبط بود، بنابراین گام بعدی جستجوی داروهایی بود که می‌توانند سیگنال‌دهی BH4 را در نورون‌های درد مسدود کنند.

پژوهشگران برای انجام این کار، بررسی فنوتیپی روی حدود 1000 مولکول فعال زیستی شناخته‌شده انجام دادند. آنها به دنبال داروهایی بودند که بتوانند بیان ژن مرتبط با سطوح بالاتر BH4 را تنظیم کنند.

چندین داروی مورد استفاده در حال حاضر در این مطالعه ظاهر شدند، از جمله داروهایی مانند "کلونادین" که اثرات ضد درد ایجاد می‌کنند. اما جالب‌ترین کشف این بود که به نظر می‌رسد یک داروی قدیمی ضد روان‌پریشی به نام "فلوفنازین" (fluphenazine) روی این مسیر خاص سیگنال‌دهی درد کار می‌کند.

"شان کرونین" سرپرست این پروژه گفت: بررسی فنوتیپی به ما اجازه داد تا یک داروی شگفت‌انگیز را مجددا بازیابی کنیم. ما دریافتیم که فلوفنازین مسیر BH4 را در اعصاب آسیب دیده مسدود می‌کند.

پژوهشگران با آزمایش فلوفنازین در مدل‌های موش دریافتند که دوزهای پایین این دارو در واقع درد ناشی از آسیب عصبی را سرکوب می‌کند. بعید است که فلوفنازین مستقیماً به عنوان یک داروی تسکین دهنده استفاده شود، اما در عوض، این یافته‌ها تأیید می‌کنند که هدف قرار دادن BH4 می‌تواند راه خوبی برای درمان درد مزمن باشد.

غیرمنتظره‌ترین یافته در این مطالعه جدید، ارتباط بین BH4 و سرطان ریه بود. محققان با نگاهی به مدل‌های موش مبتلا به سرطان ریه دریافتند که کاهش سطوح BH4 رشد تومور را نیز کند می‌کند.

"جوزف پنینگر" از پژوهشگران این مطالعه می‌گوید: این پیوند مکانیکی قانع کننده بین درد مزمن و انواع خاصی از سرطان باید به تحقیقات آینده در زمینه درمانی برای هر دو بیماری کمک کنند. به نظر می‌رسد همان محرک‌هایی که باعث رشد تومور می‌شوند، در تعیین مسیر درد مزمن که اغلب توسط بیماران سرطانی تجربه می‌شود، دخیل هستند. ما همچنین می‌دانیم که اعصاب حسی می‌توانند سرطان را تحریک کنند که می‌تواند مدار بد طینت سرطان و درد را توضیح دهد.

نتایج این مطالعه در مجله Science Translational Medicine منتشر شده است.

انتهای پیام