برطرف کردن نشتی موشک SLS روی سکوی پرتاب

ناسا، مهر و موم روی موشک SLS را که قرار بود ماموریت "آرتمیس ۱" را به کره ماه ببرد، اما به دلیل وقوع نشتی در مخزن سوخت موفق به انجام آن نشد، روی سکوی پرتاب تعویض می‌کند.

به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، ماموریت "آرتمیس ۱" از موشک جدید "سیستم پرتاب فضایی" (SLS) معلق به ناسا برای ارسال یک کپسول بدون سرنشین موسوم به "اوریون" (Orion) به مدار ماه و بازگشت به زمین استفاده خواهد کرد.

ناسا تلاش کرد تا این ماموریت حماسی را در روز شنبه (۳ سپتامبر) به فضا پرتاب کند، اما زمانی که نتوانست نشت پیشرانه هیدروژن مایع فوق سرد را به موقع برای پرتاب، عیب‌یابی کند، از این کار خودداری کرد. این نشت در رابطی که مرحله اصلی موشک SLS را با به برج پرتاب متصل می‌کند، رخ داد.

اکنون مقامات ناسا در جدیدترین به‌روزرسانی، پس از تجزیه و تحلیل این موضوع به مدت چند روز، تصمیم گرفته‌اند که مهر و موم این مخزن را همان روی سکوی پرتاب جایگزین کنند. این کار روی سکوی موسوم به Pad ۳۹B در مرکز فضایی کندی در فلوریدا، جایی که "آرتمیس ۱" طی سه هفته گذشته درآن مستقر شده است، انجام خواهد شد.

مقامات ناسا در بیانیه‌ای نوشتند: انجام این کار روی سکوی پرتاب مستلزم آن است که تکنسین‌ها، یک محفظه در اطراف محل کار ایجاد کنند تا از سخت‌افزار در برابر آب و هوا و سایر شرایط محیطی محافظت کنند، اما مهندسان را قادر می‌سازد تا تعمیر را تحت شرایط برودتی یا فوق سرد آزمایش کنند.

در ادامه آمده است: انجام کار در سکوی پرتاب همچنین به تیم‌ها اجازه می‌دهد تا حد امکان داده‌ها را برای درک علت مشکل جمع‌آوری کنند. سپس ممکن است موشک را به ساختمان مونتاژ(VAB) برگردانند تا کارهای اضافی را انجام دهند، چرا که دیگر نیازی به استفاده از امکانات برودتی موجود در سکوی پرتاب نیست. همچنین ممکن است فارغ از این که تیم بخواهد تعمیرات بیشتری در ساختمان مونتاژ انجام دهد یا نه، نیاز به بازگشت به آن وجود داشته باشد، چرا که موشک نمی‌تواند در این تعویق چند هفته‌ای روی سکو بماند.

تأیید مجدد پرواز، نیاز به آزمایش نیروی فضایی ایالات متحده دارد که فقط در ساختمان مونتاژ می‌تواند انجام شود. البته مقامات ناسا گفته‌اند که ممکن است برای تمدید دوره صدور گواهینامه پرواز، درخواست دیگری بدهند که به "آرتمیس ۱" اجازه می‌دهد مدت بیشتری روی سکوی پرتاب باقی بماند، اما در حال حاضر مشخص نیست که آیا آنها این کار را انجام دهند یا خیر.

آرتمیس ۱ قبلاً یکی از این درخواست‌ها را انجام داده است و مجوز گرفته تا به جای ۲۰ روز، ۲۵ روز روی سکو بماند.

این نشت ابتدا زمانی رخ داد که ناسا بارگیری سوخت هیدروژن مایع را آغاز کرد. گروه پرتاب، سه بار تلاش کردند تا مشکل را حل کنند و هیدروژن مایع را دوباره به جریان بیاندازند اما هر بار نشت دوباره برگشت. نشت هیدروژن مایع زمانی رخ داد که ناسا سعی داشت تا سیستم پرتاب فضایی بزرگ خود را برای پرتاب بدون سرنشین آرتمیس ۱، از سکوی"B۳۹" در مرکز فضایی کندی پرتاب کند. به رغم سه تلاش جداگانه برای رفع نشتی، مهندسان نتوانستند جلوی آن را بگیرند و در نهایت برای ارزیابی بیشتر وضعیت، ماموریت را متوقف کردند.

ارزیابی و کار تعمیراتی نشان داد که این مشکل در نهایت ممکن است آرتمیس ۱ را حداقل برای دو هفته دیگر روی زمین نگه ‌دارد.

تعویق روز شنبه، دومین مورد برای آرتمیس ۱ بود. اولین مورد که در ۲۹ اوت رخ داد، به این دلیل بود که یکی از چهار موتور در مرحله اصلی موشک SLS تا دمای مناسب قبل از راه‌اندازی خنک نمی‌شد. تیم عملیات به سرعت به این نتیجه رسید که خوانش ناشی از یک حسگر دما معیوب است. این تیم همچنین نشت هیدروژن مایع را که در تلاش ۲۹ اوت نیز رخ داد، عیب‌یابی کرد، اما این نشت بسیار کوچکتر از نشتی بود که تیم اکنون روی آن کار می‌کند.

"مایک سارافین" (Mike Sarafin)، مدیر ماموریت آرتمیس، در یک کنفرانس مطبوعاتی گفت که این نشت، به یک رویداد غیر عمدی مرتبط است که باعث شد فشار در خط هیدروژن مایع به سه برابر افزایش یابد.

وی افزود: این یک نشت قابل کنترل نبود و به افزایش سطح گاز هیدروژن قابل اشتعال در نزدیکی موشک منجر شد که چندین برابر بیشتر از اندازه قابل قبول بود. هنوز خیلی زود است که بگوییم آیا نشت به خاطر یک دستور اشتباه از مرکز کنترل پرتاب ایجاد شده است یا خیر.

آرتمیس ۱ دارای دو پنجره پرتاب در دو ماه آینده است. اولی از ۱۹ سپتامبر تا ۴ اکتبر باز می‌شود و دومی از ۱۷ اکتبر تا ۳۱ اکتبر باز خواهد بود که اگر این فضاپیما به ساختمان مونتاژ بازگردد، مطمئناً پنجره ۱۹ سپتامبر تا ۱۹ اکتبر را از دست می‌دهد.

موشک SLS ابتدا قرار بود برای نخستین بار در اوایل سال ۲۰۱۶ پرتاب شود، اما تاکنون با تاخیرهای متعددی روبرو شده است.

آرتمیس ۱ نخستین گام مهم در اجرای طرح بزرگ ناسا برای ادامه دادن برنامه "آپولو" (Apollo) به شمار می‌رود که فرستادن فضانوردان به سطح ماه، ایجاد یک پایگاه دائمی و جمع‌آوری اطلاعاتی را در نظر دارد که می‌توانند مقدمه‌ای برای مأموریت‌های سرنشین‌دار به مریخ در دهه ۲۰۳۰ باشند.

انتهای پیام