دشمن معلوم است، دوست را شناسایی کنیم، کورش عرفانی - Gooya News

در حالی که در اخلاق «خیر و شر»، در فلسفه «درست و نادرست» و یا در جامعه «خوب و بد» معیارهای جداسازی هستند در سیاست موضوع به این روشنی نیست. به همین دلیل برخی مانند نظریه پرداز آلمانی «کارل اشمیت» توصیه می‌کنند که از معیار «دوست و دشمن» استفاده کنیم. در این باره نیز تعریفی که بتواند در همه‌ی شرایط جوابگو باشد وجود ندارد. مفهوم دوست و دشمن در سیاست بسیار نسبی، مقطعی و موردی است. در تعیین آن بر پاشنه‌ی منافع می‌چرخد نه چیز دیگر.
این تقسیم بندی تا حدی در نظرات ماکیاول شناخته شده بود. «لرد پالمرستون (Lord Palmerston ۱۷۸۴-۱۸۶۵) نخست وزیر سابق بریتانیا گفته بود که «ما هیچ متحد ابدی وهیچ دشمن همیشگی نداریم. منافع ما جاودانه و همیشگی است و این وظیفه ماست که آنها را دنبال کنیم». و بر اساس یک گزاره‌ی رایج «دشمن دشمن من، دوست من است». همین گزاره بود که سبب شد دو قدرت بزرگ رقیب آمریکا و شوروی در جنگ جهانی دوم برای نابودی «دشمن» مشترک خود، آلمان نازی، به عنوان «دوست» یکدیگر عمل کنند. این رسم سیاست بوده و است.