اوسانی: قید فوتبال بازی کردن را زده‌ام / درد‌دل و گلایه‌های مهاجمی که ۱۱ گل به آبی‌ها زد

به گزارش "ورزش سه"، برای محمد اوسانی دنیای حرفه‌ای فوتبال روی عجیبی داشته است؛ او که حالا در 29 سالگی به سر می‌برد فوتبالش را از اندیمشک و رده‌های پایه باشگاه فولاد آغاز کرد و سپس توانایی‌هایش نگاه عبدالله ویسی را در 21 سالگی جلب می‌کند و حضور سه ساله در صبای قم، گسترش فولادی که دیگر فقط نامی از آن مانده، نساجی و پارس جنوبی تیم‌های دیگر او در بالاترین سطح فوتبال ایران بوده‌اند. حالا اما او دو فصل می‌شود که تیمی ندارد ولی آمار خارق‌العاده او مقابل استقلال بار دیگر نام این مهاجم را در فوتبال ایران زنده کرده است.
استقلال روز شنبه دوم مهرماه 1401 در دیداری تدارکاتی با نتیجه 2 بر 1 برابر تیم ملی دانشجویان شکست خورد؛ نتیجه‌ای که البته طی سه چهار سال اخیر چندین مرتبه تکرار شده و این سومین پیروزی شاگردان فرشاد کرمی برابر استقلال بود. نکته ویژه این پیروزی اما گلزنی دوباره اوسانی بود که توانست دهمین گل خود را با پیراهن تیم ملی دانشجویان وارد دروازه استقلال کند تا با احتساب گلی که در جام حذفی مقابل استقلال با پیراهن نساجی مازندران زده بود، حالا به تنهایی آمار 11 مرتبه گلزنی را مقابل آبی‌پوشان پایتخت به نام خودش ثبت کند؛ آماری که هر چند بخش عمده‌ای از آن در بازی های تدارکاتی ثبت شده ولی به هیچ وجه کار ساده ای نیست.
به همین بهانه تماسی برقرار کردیم با اوسانی که البته در فصل جاری فوتبال ایران تیمی ندارد و با او درباره عملکرد خیره کننده اش مقابل استقلال و شرایط خودش گفتگو کردیم. 
این مصاحبه را در ادامه می‌‍خوانید.
محمد اوسانی حرف‌هایش را درباره شرایط تیم دانشجویان که حالا تنها امید او در فوتبال به شمار می‌رود و دیدار برابر استقلال اینطور آغاز کرد:« دست آقا فرشاد درد نکند که هر چند وقت یکبار اردویی چند روزه می‌گذارد. با پرسپولیس بازی کردیم چند وقت پیش. قرار بود با فولاد بازی کنیم که نشد ولی هر چند وقت یکبار بازی های خوبی برگزار می کنیم. زحمت می کشند آقای کرمی که بچه ها آماده بشوند. این بازی هم مسابقه‌ای بود تا بچه ها محک بخورند. بازی خوبی بود و خدا را شکر مثل بازی های قبل آنها را بردیم.» 
او سپس با کنایه و البته خنده‌ای بر لب ادامه داد:« نمی‌دانم چطوری می‎شود ولی مدام بازی می‌گذارند تا ما را ببرند ولی سرنوشت بازی‌های قبلی برایشان تکرار می‌شود.»

از اوسانی درباره 11 بار گلزنی به استقلال پرسیدیم و او در این مورد اینطور واکنش نشان داد:« به خدا نمی‌دانم چرا. ببیند یک چیزی هست. می گویند اگر انرژی مثبت بدهی همان را دریافت می‌کنی. امروز بچه‌ها می‌گفتند وقتی با اسنپ به سمت استادیوم می‌آمدیم راننده ماشین از ما پرسید کجا می‌روید و ما هم گفتیم بازیکنان تیم ملی دانشجویان هستیم و برای بازی با استقلال می‌رویم. بعد راننده پرسیده که محمد اوسانی هم هست و وقتی بچه ها جواب مثبت داده‌اند به آنها گفته که دو گل می‌زند. این یک چیزی است که به نظرم جا افتاده؛ البته دوستان لطف دارند ولی این در ذهن آنها جا افتاده که اگر اوسانی بازی کند گل می‌زند. به نظرم این انرژی‌ای است که به آن اعتقادم دارم و آقا فرشاد هم اول هر بازی با استقلال به من می گوید که گل می زنی.»

اگرچه محمد اوسانی در مقابل استقلال شاید هم به گفته خودش کمی خوش شانس است و همواره با انرژی مثبت موفق به گلزنی می‌شود، اما در مسیر حرفه‌ای فوتبال حالا دومین فصل بدون تیم بودن را تجربه می‌کند. از او که حضور در پارس جنوبی جم با محمد نصرتی آخرین حضورش در فوتبال حرفه‌ای ایران در لیگ یک بوده  در اینباره پرسیدیم و اینکه چرا باید چنین مهاجمی بدون تیم باشد، او در واکنش به این سوال اینطور پاسخ داد:« چطوری بگویم. وقتی همه این سوال برایشان پیش می‌آید؛ یعنی وقتی به چیزی که می‌خواسته‌اند نمی‌رسند دنبال مقصر می‌گردند ولی من مقصر را خودم می‌دانم. تصمیمات اشتباهی گرفتم. چند جابجایی و انتخاب داشتم که اشتباه کردم. مشاوران خوبی نداشتم. یکی دوبار هم مصدوم شدم و همینی شد که الان می‌بییند. تیم‌هایی که جابجا شدم از نظر شرایط خوب بودند ولی از نظر بازی برایم خوب نبود.» 
او درباره تجربه آخرش که حضور در پارس جنوبی جم بود اضافه کرد:« من 29 سال دارم. سالی که آقا محمد لطف کرد و من را به پارس برد، دو سال قبلش یک مصدومیت رباط صلیبی داشتم. همین مصدومیت من را از دور خارج کرد. با این حال آقای نصرتی لطف کردند و من را برگرداندند ولی کم لطفی‌ها و رفتارهایی دیدم که ترجیح دادم نمانم. با اینکه عملکرد خوبی در پارس جنوبی داشتم و آمارش مشخص است. نه به خاطر اینکه من نیستم ولی فکر می‌کنم فوتبال ایران به سمتی می‌رود که درست نیست. من اصلا قید بازی کردن در فوتبال ایران را زده بودم. فقط آقا فرشاد که زنگ می‌زند می آیم و بازی می‌کنم. می‌گویند مصدوم است و این چیزها. هر کسی ممکن است بازیکن خودش را داشته باشد و به هر حال شرایط اینگونه است.»

علنی شدن مصدومیت و به خصوص جراحی یکی از ترس‌های بازیکنان فوتبال است و آنها تا جایی که می‌توانند این موضوع را از دید اهالی رسانه و مربیان پنهان می‌کنند؛ چرا که معتقدند مربیان روی این موضوع حساسیت ویژه‌ای دارند و دیگر به بازیکنی که جراحی کرده و مصدومیت داشته اعتماد نمی‌کنند. از محمد اوسانی درباره این موضوع پرسیدیم و او هم این ذهنیت را تایید کرد و در مورد آن گفت:« من سال 97 مصدوم شدم و الان هم کاملا سرحال هستم. دو سال بعد از آن هم فوتبال بازی کردم. نمی‌دانم شرایط چطور است؟ اگر فکر می‌کنید بازیکن مصدوم است خب تست پزشکی بگیرید. واقعا نمی‌دانم شرایط چطور است؟! چه بگویم. حرفی درباره این موضوع ندارم. پیشنهادهایی بود که البته خوب نبودند و ترجیح دادم قبول نکنم.» 

او در واکنش به این سوال که آیا امیدوار به بازگشت هست گفت:« امسال یکی دو پیشنهاد لیگ یکی داشتم. از مالزی، اندونزی، تایلند، هند و .. پیشنهاد داشتم ولی نرفتم. باید ببینم چه چیزی روزی‌ام می‌شود. همانطور که گل زدن به استقلال روزی‌ام می‌شود باید ببینم چه چیزی روزی ام است. هر چه قسمت باشد.»

محمد اوسانی سپس در واکنش به این سوال که آیا بیرون ماندن از فوتبال را حق خودش می‌داند یا خیر بیان کرد:« والا بیرون ماندن که نه. چه بگویم ... نه بیرون ماندن حق هیچ کسی که روزی در لیگ برتر بازی کرده و مطمئنا توانایی‌هایی داشته و به یکباره از فوتبال و قافله حذف شده و جا مانده نیست. این البته به خیلی چیزها ربط دارد. برخی ناملایمتی ها شد و البته خودم هم تصمیمات اشتباهی گرفتم ولی اینکه اینقدر آدم بیرون بماند و هیچ کس دیگر سمتش نرود آدم را عذاب می دهد واز فوتبال دلسرد می‌کند.»

پس از اینکه نام محمد اوسانی بار دیگر به عنوان گلزن دیدار مقابل استقلال آن هم در تیم ملی دانشجویان مطرح شد این سوال به ذهن خیلی از علاقمندان به فوتبال متبادر شد که چطور این بازیکن طی 4 سال گذشته به طور مدوام دانشجو بوده است. اوسانی به این سوال اینطور پاسخ می‌دهد:« من یک دوره دانشجوی حقوق بودم ولی به خاطر بازی‌های لیگ برتر وقت نمی‌کردم سر جلسه امتحان بروم. یک دوره انصراف دادم و حالا دوباره ثبت نام کرده‌ام و درسم را در رشته حقوق ادامه می‌دهم.»

از اوسانی که این روزها شرایط خوبی در فوتبال ندارد و درآمد مالی خوبی هم از چند سال فوتبال بازی کردن در لیگ برتر به دست نیاورده خواستیم حرف پایانی‌اش را به زبان بیاورد و او اینطور صحبت‌هایش را در این مصاحبه خاتمه داد:« امیدوارم مربیان و کسانی که در این فوتبال کاره‌ای هستند و این مطلب را می‌خوانند حواس‌شان به بچه‌هایی که به دلیل مصدومیت یا هر دلیل دیگری از فوتبال دور می‌شوند باشد. بالاخره این بازیکنان هم خانواده دارند. همه می‌دانند که ما فوتبالیست‌ها به غیر از فوتبال بازی کردن کار دیگری بلد نیستیم. از بچگی همه انرژی خودمان را گذاشته‌ایم برای فوتبال بازی کردن تا آینده خودمان را بسازیم. یعنی اگر فوتبال نباشد، کار و زندگی ما فاجعه می‌شود. هیچ درآمدی نیست، هیچ حرفه ای نیست، هیچ شغلی نیست. الان هم که در این سن درس را ادامه می‌دهم به خاطر این است که شاید بتوانم از طریق درس درآمدی کسب کنم. خواهشم این است دوستانی که کار دست‎‌شان است به این بچه ها کمک کنند. بچه هایی که می شناسند. البته برای خودم نمی‌گویم، برای همه بچه های مصدوم می گویم. چون من دیدم بازیکنی خیلی خوب است ولی یک مصدومیت او را از دنیای فوتبال بیرون می‌کند. شاید قدیمی‌ها بتوانند کمک کنند و اگر دست این بچه ها گرفته شود مطمئنا جواب کسی که دست‌شان را گرفته به خوبی می‌دهند.»