۲ نقاشی «ضامن آهو» از فرشچیان چه تفاوت هایی دارند؟

اواخر دهه ۵۰ است، یا دقیق تر بگوییم سال ۵۸. محمود فرشچیان با مشکل قلبی به خارج از کشور اعزام می شود. تشخیص قطعی پزشکان انجام عمل قلب باز است، اما نقاش در آن زمان به امام هشتمش ـ امام رضا (ع) ـ متوسل می شود و پس از اینکه شفای کامل می گیرد، نخستین «ضامن آهو» شکل می گیرد.

این خاطره بارها توسط شاگردان محمود فرشچیان روایت شده است. چنانچه زنده یاد حبیب الله صادقی در یکی از این روایت ها می گوید: «آهوی وجود استاد فرشچیان برای خلق تابلوی «ضامن آهو» به ضریح آقا امام‌رضا مراجعه کرد و مورد عنایت و لطف ایشان قرار گرفت. درواقع قلب مهربان این استاد فرهیخته و فرزانه قطعا از عنایت آقا امام‌رضا (ع) و آقا امام‌حسین (ع) برخوردار بوده که توانسته چنین آثاری خلق کند.(خبرآنلاین/ مهر ۱۴۰۰)

سیدعلیرضا ذاکری، طراح گرافیک و نقاش پیشکسوت هم در گفت وگویی دیگر در سال ۹۹ این خاطره را به نقل از استادش البته با تفسیر و ذکر جزییات برای یکی از رسانه ها روایت می کند.

«ضامن آهو» دو نسخه دارد که نسخه دوم حدود سه دهه بعد از نسخه اول یعنی در سال ۸۹ خلق می شود. اما نکته قابل توجه در نسخه اول که ۶ ماه کشیدن آن به طول می انجامد، این است که هنرمند در نهایت تصمیم می گیرد چهره امام رضا (ع) را تمام رخ به تصویر بکشد و چهره حضرت را در نور می کشد.

تکنیک مورد استفاده در این اثر اکریلیک است. در این تابلونقاشی همه خطوط و نقوش تابلو و عناصر آن متوجه حضرت ثامن الحج (ع) است که در سمت راست بالای تابلو در هاله‌ای از نور قرار دارد و با وجود اینکه نقاشان بزرگ، نور را در صورت قدسیان ترسیم می‌کنند، در این اثر علاوه بر صورت، نور در تمام بدن امام رضا (ع) ساری و جاری است. تمام منحنی های این تابلو به طرف امام هشتم (ع) ختم می‌شوند و پرسوناژ امام (ع) از لحاظ رنگ و فرم طوری قرار گرفته که در فراز بوده و باقی عناصر در فرود است و در چهره بچه آهوانی که به خدمت حضرت رسیده‌اند، حالتی از خوشحالی و اطمینان توأم با احترام دیده می‌شود و این احترام به صورت زانو زدن در برابر امام (ع) تجلی می‌یابد.

ضامن آهو ۱/ سال ۵۸