از قیام مردم برای “زن، زندگی، و آزادی” حمایت می‌کنیم!

برگرفته از تریبون زمانه *

ما امضا کنندگان این بیانیه عده‌ای از دانشگاهیان و پژوهشگران ایرانی مقیم خارج از کشور هستیم که ضمن حمایت از بیانیه‌ای که بیش از ۲۰۰ نفر از اعضای هیئت علمی دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‌های داخل کشور در محکومیت قتل مهسا امینی صادر کرده اند، به این وسیله هم صدایی، همدلی و همبستگی خود را با اعتراضات میلیون‌ها مردم ناراضی ایران که خواهان آزادی، دموکراسی، عدالت و رفع تبعیض، و زندگی رها ازسرکوب و تحمیل استبداد دینی-ولایی هستند، اعلام می‌داریم.

در ۲۲ شهریور ۱۴۰۱، یکی اززنان جوان و بیگناه کشورما ایران، مثل هزاران مورد دیگر، تنها به دلیل نداشتن پوششی مطابق میل و عقیده فقهای حاکم، با زور و ارعاب و تحقیر دستگیر شد. قربانی این بار زن کردی بود به نام مهسا (ژینا) امینی، ۲۲ ساله که همراه برادرش از شهر سقزبرای سفری کوتاه به تهران آمده بود. این بار توحش مأموران زن ستیز ” گشت ارشاد” به آزار جسمی و روحی این زن محدود نشد. هنوز معلوم نشده است در همان ساعات اولیه اسارت چه برسراین زن آوردند که او در حالت کما به بیمارستان منتقل گردید و طولی نکشید که خبرجان باختن او از طریق اقوامش اعلام گردید. مأموران حکومت سعی کردند مثل گذشته در موارد مشابه قتل در حین اسارت (نظیر مورد سعیدی سیرجانی، نویسنده در زندان ؛ پزشک جوان، زهرا بنی یعقوب در ستاد امر به معروف و نهی از منکر؛ زهرا کاظمی عکاس وخبرنگار در زندان؛ هاله سحابی درمرخصی کوتاه از زندان در مراسم تدفین پدرش؛ ستار بهشتی، وبلاگ نویس در بازداشتگاه؛ کاووس سید امامی، استاد جامعه شناسی و فعال محیط زیست در زندان؛ بکتاش آبتین، شاعرو فیلمسازدر زندان )، منکرنقش و مسئولیت حقوقی خود شده مرگ ژینا را ناشی از سکته قلبی یا مغزی طبیعی قلمداد کنند. شاید اگر کسی از نزدیکان مهسا/ژینا امینی همراه او نبود تا وضعیت دستگیری او را پیگری کند، مردم از کشته شدن این زن کرد در تهران بی خبر می‌ماندند.

در واقع تلاقی دو مبنای تبعیض و ستمدیدگی (جنسیت و قومیت) در نظام ستمگر و تبعیض بنیاد حاکم بر ایران، و شانس داشتن فرصتی برای بسیج منابع جهت اطلاع رسانی و حمایت از دو جنبش و شبکه‌های دیرین آنها، یعنی جنبش زنان و جنبش هویت طلبی کردها، نیروی آگاهی و محرکه لازم اولیه را فراهم آورد. والا این مورد “کشتن برای روسری”، هم باز به تداوم “خاک برسری” بی سر و صدای زنان منجرمیشد. عکس العمل به موقع و همت مردم در تجمع مقابل بیمارستان کسرا در تهران ؛ مقاومت خانواده ژینا درسقز در مقابل تلاش مامورین حکومت برای دفن با عجله شبانه جسد در غیاب مردم ؛ وتجمع به موقع مردم کردستان در گورستان سقز؛ امواج بعدی حمایت‌ها در شهرهای مختلف درجغرافیای وسیعتر ایران زمین را دامن زد. این هم افزایی و همپوشانی زیبا و امید بخش در بستر دو جنبش اجتماعی مدنی، در شعارهایی شوق انگیز و سنجیده چون “زن، زندگی، آزادی” ؛ ” از تهران تا کردستان، ستم علیه زنان” ؛ “ازکردستان تا تبریز، صبر مردم شد لبریز” ؛ “کشتن برای روسری، تا به کی خاک بر سری” ؛ “آذربایجان اویاخدیر، کردستانا دایاخدیر”،… تبلور یافت.

مرگ دلخراش ژینا/مهسا زیردست ماموران حکومت در”گشت ارشاد” همچون جرقه‌ای در انبار باروت، باعث شعله ور شدن خشم فشرده سرکوب شده و انباشت نارضایتی سال‌های متمادی مردم، به ویژه زنان گشت. لذا به رغم سرکوب‌های خونین، دستگیری‌ها و تیراندازی‌ها و زخمی شدن‌ها و حتا مرگ دست کم ۵۳ تن تا کنون، ۸ روز است که شاهد اعتراض‌های متعدد مدنی و سیاسی دربیش از ۹۰ شهر کوچک و بزرگ درمناطق مختلف ایران هستیم. این اعتراضات با شرکت اکثرا جوانان از طبقه متوسط و متوسط فقیرواغلب با پیشگامی وهدایت شیردلانه زنان صورت می‌گیرد. در موارد متعددی در شهر‌های مختلف، زنان بطور دسته جمعی روسری‌های اجباری خود را از سر برداشته به باد میدهند یا حتا آنها را به طورنمادین آتش می‌زنند تا به اجبار، تحقیر، و خشونت نه بگویند یا برای نشان دادن خشم دست به بریدن گیسوان خویش میزنند.

دانشجویان دردانشگاه‌های مختلف، مرد و زن، به حمایت از حرمت انسانی و حقوق مدنی زنان و احترام به حق انتخاب برخواسته‌اند و فریاد آزادی، آزادی همیشگی خود را این بار به شعار” زن، زندگی، آزادی” تبدیل کرده‌اند. معترضین نه تنها علیه حجاب اجباری، بلکه علیه فقر، فساد، جنایت و دیکتاتوری ولایی نیز فریاد می‌زنند. فارغ از آن که این اعتراضات چه روندی را طی کند وحکومت به مطالبات برحق اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی آن‌ها چگونه پاسخ دهد، ما شاهد نقطه عطف مهمی هم درفرایند گسست مردم از حکومت و هم در فرهنگ و مناسبات جنسی و جنسیتی ایران هستیم. برای اولین بار در ایران حرکتی در سطح محلی و ملی، وبا انعکاس وسیع بین المللی صورت میگیرد که یکی از دلایل محوری آن حمایت از حقوق زنان، داشتن حق انتخاب، آزادی‌های مدنی و رفع انواع تبعیض است. این همانا یکی از دست آورد‌های بزرگ جنبش حق خواهی زنان و تلاش‌های چهار نسل از زنان و مردان ایرانی حق طلب، تساوی جو، عدالت خواه و طرفدار دموکراسی از زمان جنبش مشروطه تا کنون میباشد.

۱. هم صدا با بیاینه‌ای که اخیرا از طرف ۷۱ پزشک در ایران مطرح شد، خواهان پیگیری همه مراحل پزشکی قانونی برای رسیدگی به جزئیات و چگونی کشته شدن ژینا امنیی هستیم.

۲. ما خواستار رسیدگی به پرونده این قتل و محاکمه علنی دست اندرکاران و مسئولین دستگیری و ضرب و شتم مهسا/ ژینا امنیی هستیم.

۳. ما هم صدا با زنان و مردان کنشگر و حق طلب ومجامع و مقامات حقوق بشری در داخل و خارج ازایران، از جمله بیانات اخیر گزارشگر ویژه حقوق بشر از طرف سازمان ملل، یعنی آقای جاوید رحمان، خواهان لغو ماده ۶۳۸ قانون مجازات اسلامی ولغو قانون حجاب اجباری مصوبه ۱۳۸۴هستیم. همان قانون قرون وسطایی که با اصول جهانشمول حقوق بشرمغایر بوده و نپوشیدن حجاب شرعی را جرم تلقی کرده، مجازات‌های معینی را علیه زنانی که معتقد ومقید به حجاب شرعی نیستند مقرر داشته است.

۴. ما خواهان انحلال نهاد حکومتی “امربه معروف و نهی از منکر” که مغایر با پلورالیسم، کثرت گرایی، آزادی اندیشه و عقاید و سبک‌های مختلف زندگی است، می‌باشیم. باید “گشت ارشاد ” هر چه زودتر برچیده شده و هر نوع تعرض بر بدن زنان، و اعمال غیر اخلاقی و خشونت گرا علیه حق انتخاب، ودیگر حقوق انسانی و آزادی‌های مدنی و سیاسی شهروندان زن و مرد و سایر هویت‌های جنسی وجنسیتی متوقف گردد.

۵. ما خواهان آزادی فوری همه دستگیر شدگان اعتراضات مدنی و سیاسی وتضمین راهپیمایی‌های عاری از خشونت وتوقف سرکوب معترضین می‌باشیم. باید عاملان و آمران کشتار مردم معترض نیز مورد تعقیب قانونی وکیفری قرار گیرند.