چرا آقای زیدآبادی این همه عناد با اپوزیسیون خارج از کشور دارد؟ ابوالفضل محققی - Gooya News

بار دیگر آقای احمد زیدآبادی اپوزیسیون خارج را افرادی که «هنری جز دشنام‌گویی ندارند» مورد انتقاد قرار داده است.

دو سال قبل آقای زیدآبادی در جواب اعتراض من نسبت به توهینی که به اپوزیسیون خارج کشور کرده و آن‌ها را «بازیکنان هزار تکه در زمین کثیف آمریکا» خوانده بود که حتی «توان جمع‌شدن ساده دور هم را هم ندارند»، نوشت که ایشان «چه هیزم تری به من فروخته‌اند که دست از پوستین آنان برنمی‌دارم».

دوستانی چند به من انتقاد کردند که ایشان یکی از چهره‌های موجه اصلاح‌طلبان است که حداقل مانند اکثریت آن‌ها گوشه عافیت نگرفته و به همان جوی باریکه حاشیه حکومت بسنده نکرده است. باید حرمت نگاه داشت. انتقاد ازمن که «همه نمی‌توانند ابوالفضل قدیانی یا میرحسین موسوی شوند و تمام‌قد در برابر حکومت و ولی فقیه مستبد و خودرأی لجوج بایستند. هر کدام از اصلاح‌طلیان تولرانس معینی دارند. آقای تاج‌زاده، آقای زیدآبادی نیست. همین حد هم که ایشان در سیمای ناصح حکومت یکی به میخ می‌زنند و یکی به نعل و هر از گاهی برخی مسائل مبتلا به جامعه را پیش می‌کشد و به حاکم حرف‌گوش‌نکن یادآوری می‌کنند! احترام باید نهاد. شیوه ایشان که همیشه ترس از سوریه‌ای شدن ایران دارند را باید درک کرد. این همه مسائل مختلف در جامعه‌ است و تو به آن‌ها بچسب».