اعتراضات عراق: «هیچ آینده‌ای برای فرزندانم در این کشور نمی‌بینم»
بی بی سی فارسی
- سالی نبیل
- بی‌بی‌سی عربی، بغداد
منبع تصویر، Reuters
توضیح تصویر،یک معترض عراقی کاغذی در دست دارد که روی آن نوشته شده «برادر مرا نکش»
عراق بر سر دوراهی قرار دارد. بیش از یک سال است که این کشور به دلیل به توافق نرسیدن سیاستمداران، فاقد یک دولت کارآمد است.
در هفته‌های اخیر، بغداد، پایتخت عراق شاهد درگیری‌های مرگباری بوده است. مجلس این کشور قرار است جلسه‌ای برای تعیین رئیس‌جمهور جدید تشکیل دهد که گامی اساسی در جهت تشکیل دولت جدید خواهد بود.
بنابر قانون اساسی عراق، پس از انتخاب رئیس‌جمهور او می‌تواند نخست‌وزیر را تعیین کند و نخست‌وزیر تا ۳۰ روز فرصت دارد که وزیران کابینه را معرفی کند.
اما در سال گذشته این کشور شاهد چندین طلوع کاذب و امید واهی بوده است.
در بازار بغداد، بسیاری از افراد امیدی به آینده ندارند. آنها معتقدند همهٔ سیاستمداران دنبال منافع خودشان هستند.
- چرا اعتراض‌های خشونت‌آمیز «موجودیت عراق را در معرض خطر» قرار می‌دهد؟
- «قدر‌ت‌نمایی» مقتدی صدر در عراق؛ ماجرای فایل‌های صوتی نوری مالکی چیست؟
- رسانه‌های عرب: ایران مقتدی صدر را مجبور به عقب‌نشینی کرد
بحران‌های سیاسی در عراق هیچ شباهتی با کشور‌های دیگر ندارد. این بحران‌ها همیشه به آشوب می‌انجامد. سلاح در این کشور در مقیاس وسیعی خارج از کنترل دولت است و همهٔ رقبای سیاسی تا دندان مسلح هستند.
«چه کسی به داد ما خواهد رسید؟»
مصطفی رحیم تاجر ثروتمندی است که کسب‌و‌کار بزرگی به ارزش چندین میلیون دلار دارد. او در طول سال گذشته حدود یک‌سوم از کارکنان خود را اخراج کرده است. او می‌گوید فروش حدود ۷۰ درصد کاهش پیدا کرده است. شرایط مبهم آینده و ناامنی بدترین دشمن کسب‌و‌کار است.
توضیح تصویر،«شرایط مبهم آینده و ناامنی بدترین دشمن کسب‌و‌کار است»
مصطفی نگران جان خود هم هست.
او می‌گوید: «اگر غارت شروع شود ثروتمندان اولین هدف خواهند بود. ما دارو‌دسته‌ها و گروه‌های مسلح متعددی در این کشور داریم. حتی ممکن است ما را گروگان بگیرند».
«ما نمی‌خواهیم عراق به اوضاع قبل برگردد، دورانی که تنش و آشوب مداوم داشتیم و ناامنی بیداد می‌کرد. همهٔ گروه‌ها و فرقه‌های عراق در این بازار کار می‌کنند. اگر جنگ‌های قومی داخلی شروع شود چه کسی به داد ما خواهد رسید؟»
اوج آشوب و درگیری‌های فرقه‌ای عراق در سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ بود. وقتی شیعیان و سنی‌ها به جان هم افتادند گروه بسیاری از مردم کشته شدند. هیچ‌کس نمی‌خواهد کشور چنان روزهایی را دوباره تجربه کند.
«ما می‌ترسیم»
هر‌چند کار و زندگی کمابیش مطابق معمول در بغداد جریان دارد اما ترس پنهانی در فضا وجود دارد که در گفتگو با مردم کوچه و بازار آن را به خوبی می‌‌توان حس کرد.
توضیح تصویر،عراقی‌ها فکر می‌کردند که می‌توانند زندگی بهتری برای فرزندان خود ایجاد کنند
یکی از کسبهٔ بازار به من می‌گوید: «من پیر هستم. به فکر خودم نیستم نگران زندگی بچه‌هایم هستم». او می‌گوید پسرش به دلیل ناامنی و آشوب جاری نمی‌خواهد به مدرسه برود.
خانواده‌ای که برای خرید آمده است هم این موضوع را تائید می‌کند.
مادر جوان خانواده می‌گوید: «ما حسابی می‌ترسیم. من هیچ آینده‌ای برای فرزندانم در این کشور نمی‌بینم. از سال ۲۰۰۳ ما مدام به امید اوضاع بهتر هستیم اما هیچ خبری از بهبود اوضاع نیست».
بن‌بست سیاسی
تنش‌ها از زمانی شروع شد که مقتدی صدر، روحانی قدرتمند شیعهٔ عراق در ماه ژوئن از نمایندگان شیعه خواست که از مجلس این کشور خارج شوند.
منبع تصویر، EPA
توضیح تصویر،یک معترض عراقی با پوستری از مقتدی صدر
او در اکتبر ۲۰۲۱ اکثریت کرسی‌های مجلس را به دست آورد اما به دلیل عدم توافق و کنار نیامدن با جناح‌های دیگر موفق به تشکیل دولت نشد.
چند هفته بعد، طرفداران مقتدی صدر در منطقهٔ سبز بغداد که مجلس این کشور واقع شده است ناآرامی‌هایی ایجاد کردند تا در تلاش‌های گروه شیعهٔ رقیب برای تشکیل دولت اخلال ایجاد کنند.
در ماه اوت هم این رویارویی‌ها ادامه پیدا کرد که در جریان آن چندین نفر جان خود را از دست دادند.
حسن، مرد جوان ۳۰ ساله یکی از این قربانیان بود.
توضیح تصویر،ام حسن، مادر سوگواری است که می‌گوید: «حسن جان‌و‌دل من بود. از وقتی او رفته است دیگر طاقت زندگی ندارم»
ام حسن، مادر سوگوار او می‌گوید: «حسن جان‌و‌دل من بود. از وقتی او رفته است دیگر طاقت زندگی ندارم».
تصویری از مقتدی صدر بر دیوار خانه آویزان است. مادر حسن اصرار دارد که پسرش از طرفداران مسالمت‌جو و وفادار او بوده است.
این مادر عزادار می‌گوید روزی چند بار به یاد پسرش به اتاق او سر می‌زند.
در این دیدار پدر حسن خانه نبود و برای انجام آزمایشاتی به بیمارستان رفته بود. مادر حسن به من گفت وضعیت سلامتی شوهرش به دلیل این سوگ وخیم‌تر شده است.
توضیح تصویر،مادر حسن اصرار دارد که پسرش از طرفداران مسالمت‌جو و وفادار مقتدی صدر بوده است
خانواده در تلاش است تا بتواند معاش روزانه خود را تأمین کند چون حسن نان‌آور اصلی خانه بوده است.
او می‌گوید: «نمی‌دانیم چه کسی او را کشته است. او فقط پسرم نبود، تمام زندگی من بود».
«به هیچ‌کس اعتماد نداریم»
به نظر می‌رسد در‌حال‌حاضر عراق مجالی برای استفاده از درآمد‌های سرشار نفتی نداشته باشد.
این کشور به تازگی نبرد فرساینده و طولانی با نیرو‌های موسوم به دولت اسلامی ( داعش) را به پایان برده بود.
منبع تصویر، Reuters
توضیح تصویر،معترضان پس از یک سال ناآرامی‌های خشونت آمیز و بن بست سیاسی، آینده را تیره و تار می‌بینند
از پادکست رد شوید و به خواندن ادامه دهیدپادکسترادیو فارسی بیبیسیپادکست چشم‌انداز بامدادی رادیو بی‌بی‌سی – دوشنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۱
پادکست
پایان پادکست
اکنون عراق در میانهٔ جنگ قدرت پیش‌بینی‌ناپذیر و پر‌آشوب دو گروه تا دندان مسلح شیعه در این کشور است.
اوایل اکتبر، تظاهر‌کنندگان برای بزرگداشت سومین سالگرد قیام عمومی برای تغییر رژیم به خیابان‌های بغداد رفتند.
این جنبش که «انقلاب تشرین یا اکتبر» نامیده می‌شود خواهان عراق عاری از گروه‌ها و فرقه‌ها و فساد است.
یکی از معترضان می‌گوید: «ما دیگر هیچ اعتمادی به سیاستمداران نداریم. به هیچ‌کس اعتماد نداریم».
« از سال ۲۰۰۳ همه آنها به ما وعده‌ٔ زندگی بهتر می‌دهند اما همه این وعده‌ها یک مشت دروغ بوده است. ۱۹ سال است چنین آدم‌هایی این کشور را اداره کرده‌اند».
تشرین از مهم‌ترین جنبش‌های اعتراضی مردم از زمان حملهٔ آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳ است. این جنبش در سال ۲۰۱۹ به عنوان جنبشی غیر‌نظامی و فرا‌جناحی در برابر شبه‌نظامیان و کنترل سیاسی پا گرفت.
یکی از تظاهر‌کنندگان می‌گوید: «ما هیچ‌یک از این جناح‌های سیاسی را انتخاب نکرده‌ایم. نیرو‌های مستقر آمریکایی آنها را برسر کار آوردند و ایران آنها را بر سر قدرت نگه داشته است».
عراقی‌ها خسته و ناامید شده‌اند.
مرد جوانی که پرچم عراق را در دست دارد حرف دل بسیاری از آنها را بر زبان می‌آورد: «هنوز راه درازی مانده تا عراق کشوری شود که آرزو داریم.»
- سالی نبیل
- بی‌بی‌سی عربی، بغداد
منبع تصویر، Reuters
یک معترض عراقی کاغذی در دست دارد که روی آن نوشته شده «برادر مرا نکش»
عراق بر سر دوراهی قرار دارد. بیش از یک سال است که این کشور به دلیل به توافق نرسیدن سیاستمداران، فاقد یک دولت کارآمد است.
در هفته‌های اخیر، بغداد، پایتخت عراق شاهد درگیری‌های مرگباری بوده است. مجلس این کشور قرار است جلسه‌ای برای تعیین رئیس‌جمهور جدید تشکیل دهد که گامی اساسی در جهت تشکیل دولت جدید خواهد بود.
بنابر قانون اساسی عراق، پس از انتخاب رئیس‌جمهور او می‌تواند نخست‌وزیر را تعیین کند و نخست‌وزیر تا ۳۰ روز فرصت دارد که وزیران کابینه را معرفی کند.
اما در سال گذشته این کشور شاهد چندین طلوع کاذب و امید واهی بوده است.
در بازار بغداد، بسیاری از افراد امیدی به آینده ندارند. آنها معتقدند همهٔ سیاستمداران دنبال منافع خودشان هستند.
بحران‌های سیاسی در عراق هیچ شباهتی با کشور‌های دیگر ندارد. این بحران‌ها همیشه به آشوب می‌انجامد. سلاح در این کشور در مقیاس وسیعی خارج از کنترل دولت است و همهٔ رقبای سیاسی تا دندان مسلح هستند.
«چه کسی به داد ما خواهد رسید؟»
مصطفی رحیم تاجر ثروتمندی است که کسب‌و‌کار بزرگی به ارزش چندین میلیون دلار دارد. او در طول سال گذشته حدود یک‌سوم از کارکنان خود را اخراج کرده است. او می‌گوید فروش حدود ۷۰ درصد کاهش پیدا کرده است. شرایط مبهم آینده و ناامنی بدترین دشمن کسب‌و‌کار است.
«شرایط مبهم آینده و ناامنی بدترین دشمن کسب‌و‌کار است»
مصطفی نگران جان خود هم هست.
او می‌گوید: «اگر غارت شروع شود ثروتمندان اولین هدف خواهند بود. ما دارو‌دسته‌ها و گروه‌های مسلح متعددی در این کشور داریم. حتی ممکن است ما را گروگان بگیرند».
«ما نمی‌خواهیم عراق به اوضاع قبل برگردد، دورانی که تنش و آشوب مداوم داشتیم و ناامنی بیداد می‌کرد. همهٔ گروه‌ها و فرقه‌های عراق در این بازار کار می‌کنند. اگر جنگ‌های قومی داخلی شروع شود چه کسی به داد ما خواهد رسید؟»
اوج آشوب و درگیری‌های فرقه‌ای عراق در سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ بود. وقتی شیعیان و سنی‌ها به جان هم افتادند گروه بسیاری از مردم کشته شدند. هیچ‌کس نمی‌خواهد کشور چنان روزهایی را دوباره تجربه کند.
«ما می‌ترسیم»
هر‌چند کار و زندگی کمابیش مطابق معمول در بغداد جریان دارد اما ترس پنهانی در فضا وجود دارد که در گفتگو با مردم کوچه و بازار آن را به خوبی می‌‌توان حس کرد.
عراقی‌ها فکر می‌کردند که می‌توانند زندگی بهتری برای فرزندان خود ایجاد کنند
یکی از کسبهٔ بازار به من می‌گوید: «من پیر هستم. به فکر خودم نیستم نگران زندگی بچه‌هایم هستم». او می‌گوید پسرش به دلیل ناامنی و آشوب جاری نمی‌خواهد به مدرسه برود.
خانواده‌ای که برای خرید آمده است هم این موضوع را تائید می‌کند.
مادر جوان خانواده می‌گوید: «ما حسابی می‌ترسیم. من هیچ آینده‌ای برای فرزندانم در این کشور نمی‌بینم. از سال ۲۰۰۳ ما مدام به امید اوضاع بهتر هستیم اما هیچ خبری از بهبود اوضاع نیست».
بن‌بست سیاسی
تنش‌ها از زمانی شروع شد که مقتدی صدر، روحانی قدرتمند شیعهٔ عراق در ماه ژوئن از نمایندگان شیعه خواست که از مجلس این کشور خارج شوند.
منبع تصویر، EPA
یک معترض عراقی با پوستری از مقتدی صدر
او در اکتبر ۲۰۲۱ اکثریت کرسی‌های مجلس را به دست آورد اما به دلیل عدم توافق و کنار نیامدن با جناح‌های دیگر موفق به تشکیل دولت نشد.
چند هفته بعد، طرفداران مقتدی صدر در منطقهٔ سبز بغداد که مجلس این کشور واقع شده است ناآرامی‌هایی ایجاد کردند تا در تلاش‌های گروه شیعهٔ رقیب برای تشکیل دولت اخلال ایجاد کنند.
در ماه اوت هم این رویارویی‌ها ادامه پیدا کرد که در جریان آن چندین نفر جان خود را از دست دادند.
حسن، مرد جوان ۳۰ ساله یکی از این قربانیان بود.
ام حسن، مادر سوگواری است که می‌گوید: «حسن جان‌و‌دل من بود. از وقتی او رفته است دیگر طاقت زندگی ندارم»
ام حسن، مادر سوگوار او می‌گوید: «حسن جان‌و‌دل من بود. از وقتی او رفته است دیگر طاقت زندگی ندارم».
تصویری از مقتدی صدر بر دیوار خانه آویزان است. مادر حسن اصرار دارد که پسرش از طرفداران مسالمت‌جو و وفادار او بوده است.
این مادر عزادار می‌گوید روزی چند بار به یاد پسرش به اتاق او سر می‌زند.
در این دیدار پدر حسن خانه نبود و برای انجام آزمایشاتی به بیمارستان رفته بود. مادر حسن به من گفت وضعیت سلامتی شوهرش به دلیل این سوگ وخیم‌تر شده است.
مادر حسن اصرار دارد که پسرش از طرفداران مسالمت‌جو و وفادار مقتدی صدر بوده است
خانواده در تلاش است تا بتواند معاش روزانه خود را تأمین کند چون حسن نان‌آور اصلی خانه بوده است.
او می‌گوید: «نمی‌دانیم چه کسی او را کشته است. او فقط پسرم نبود، تمام زندگی من بود».
«به هیچ‌کس اعتماد نداریم»
به نظر می‌رسد در‌حال‌حاضر عراق مجالی برای استفاده از درآمد‌های سرشار نفتی نداشته باشد.
این کشور به تازگی نبرد فرساینده و طولانی با نیرو‌های موسوم به دولت اسلامی ( داعش) را به پایان برده بود.
منبع تصویر، Reuters
معترضان پس از یک سال ناآرامی‌های خشونت آمیز و بن بست سیاسی، آینده را تیره و تار می‌بینند
اکنون عراق در میانهٔ جنگ قدرت پیش‌بینی‌ناپذیر و پر‌آشوب دو گروه تا دندان مسلح شیعه در این کشور است.
اوایل اکتبر، تظاهر‌کنندگان برای بزرگداشت سومین سالگرد قیام عمومی برای تغییر رژیم به خیابان‌های بغداد رفتند.
این جنبش که «انقلاب تشرین یا اکتبر» نامیده می‌شود خواهان عراق عاری از گروه‌ها و فرقه‌ها و فساد است.
یکی از معترضان می‌گوید: «ما دیگر هیچ اعتمادی به سیاستمداران نداریم. به هیچ‌کس اعتماد نداریم».
« از سال ۲۰۰۳ همه آنها به ما وعده‌ٔ زندگی بهتر می‌دهند اما همه این وعده‌ها یک مشت دروغ بوده است. ۱۹ سال است چنین آدم‌هایی این کشور را اداره کرده‌اند».
تشرین از مهم‌ترین جنبش‌های اعتراضی مردم از زمان حملهٔ آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳ است. این جنبش در سال ۲۰۱۹ به عنوان جنبشی غیر‌نظامی و فرا‌جناحی در برابر شبه‌نظامیان و کنترل سیاسی پا گرفت.
یکی از تظاهر‌کنندگان می‌گوید: «ما هیچ‌یک از این جناح‌های سیاسی را انتخاب نکرده‌ایم. نیرو‌های مستقر آمریکایی آنها را برسر کار آوردند و ایران آنها را بر سر قدرت نگه داشته است».
عراقی‌ها خسته و ناامید شده‌اند.
مرد جوانی که پرچم عراق را در دست دارد حرف دل بسیاری از آنها را بر زبان می‌آورد: «هنوز راه درازی مانده تا عراق کشوری شود که آرزو داریم.»
- سالی نبیل
- بی‌بی‌سی عربی، بغداد
منبع تصویر، Reuters
یک معترض عراقی کاغذی در دست دارد که روی آن نوشته شده «برادر مرا نکش»
عراق بر سر دوراهی قرار دارد. بیش از یک سال است که این کشور به دلیل به توافق نرسیدن سیاستمداران، فاقد یک دولت کارآمد است.
در هفته‌های اخیر، بغداد، پایتخت عراق شاهد درگیری‌های مرگباری بوده است. مجلس این کشور قرار است جلسه‌ای برای تعیین رئیس‌جمهور جدید تشکیل دهد که گامی اساسی در جهت تشکیل دولت جدید خواهد بود.
بنابر قانون اساسی عراق، پس از انتخاب رئیس‌جمهور او می‌تواند نخست‌وزیر را تعیین کند و نخست‌وزیر تا ۳۰ روز فرصت دارد که وزیران کابینه را معرفی کند.
اما در سال گذشته این کشور شاهد چندین طلوع کاذب و امید واهی بوده است.
در بازار بغداد، بسیاری از افراد امیدی به آینده ندارند. آنها معتقدند همهٔ سیاستمداران دنبال منافع خودشان هستند.
بحران‌های سیاسی در عراق هیچ شباهتی با کشور‌های دیگر ندارد. این بحران‌ها همیشه به آشوب می‌انجامد. سلاح در این کشور در مقیاس وسیعی خارج از کنترل دولت است و همهٔ رقبای سیاسی تا دندان مسلح هستند.
«چه کسی به داد ما خواهد رسید؟»
مصطفی رحیم تاجر ثروتمندی است که کسب‌و‌کار بزرگی به ارزش چندین میلیون دلار دارد. او در طول سال گذشته حدود یک‌سوم از کارکنان خود را اخراج کرده است. او می‌گوید فروش حدود ۷۰ درصد کاهش پیدا کرده است. شرایط مبهم آینده و ناامنی بدترین دشمن کسب‌و‌کار است.
«شرایط مبهم آینده و ناامنی بدترین دشمن کسب‌و‌کار است»
مصطفی نگران جان خود هم هست.
او می‌گوید: «اگر غارت شروع شود ثروتمندان اولین هدف خواهند بود. ما دارو‌دسته‌ها و گروه‌های مسلح متعددی در این کشور داریم. حتی ممکن است ما را گروگان بگیرند».
«ما نمی‌خواهیم عراق به اوضاع قبل برگردد، دورانی که تنش و آشوب مداوم داشتیم و ناامنی بیداد می‌کرد. همهٔ گروه‌ها و فرقه‌های عراق در این بازار کار می‌کنند. اگر جنگ‌های قومی داخلی شروع شود چه کسی به داد ما خواهد رسید؟»
اوج آشوب و درگیری‌های فرقه‌ای عراق در سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ بود. وقتی شیعیان و سنی‌ها به جان هم افتادند گروه بسیاری از مردم کشته شدند. هیچ‌کس نمی‌خواهد کشور چنان روزهایی را دوباره تجربه کند.
«ما می‌ترسیم»
هر‌چند کار و زندگی کمابیش مطابق معمول در بغداد جریان دارد اما ترس پنهانی در فضا وجود دارد که در گفتگو با مردم کوچه و بازار آن را به خوبی می‌‌توان حس کرد.
عراقی‌ها فکر می‌کردند که می‌توانند زندگی بهتری برای فرزندان خود ایجاد کنند
یکی از کسبهٔ بازار به من می‌گوید: «من پیر هستم. به فکر خودم نیستم نگران زندگی بچه‌هایم هستم». او می‌گوید پسرش به دلیل ناامنی و آشوب جاری نمی‌خواهد به مدرسه برود.
خانواده‌ای که برای خرید آمده است هم این موضوع را تائید می‌کند.
مادر جوان خانواده می‌گوید: «ما حسابی می‌ترسیم. من هیچ آینده‌ای برای فرزندانم در این کشور نمی‌بینم. از سال ۲۰۰۳ ما مدام به امید اوضاع بهتر هستیم اما هیچ خبری از بهبود اوضاع نیست».
بن‌بست سیاسی
تنش‌ها از زمانی شروع شد که مقتدی صدر، روحانی قدرتمند شیعهٔ عراق در ماه ژوئن از نمایندگان شیعه خواست که از مجلس این کشور خارج شوند.
منبع تصویر، EPA
یک معترض عراقی با پوستری از مقتدی صدر
او در اکتبر ۲۰۲۱ اکثریت کرسی‌های مجلس را به دست آورد اما به دلیل عدم توافق و کنار نیامدن با جناح‌های دیگر موفق به تشکیل دولت نشد.
چند هفته بعد، طرفداران مقتدی صدر در منطقهٔ سبز بغداد که مجلس این کشور واقع شده است ناآرامی‌هایی ایجاد کردند تا در تلاش‌های گروه شیعهٔ رقیب برای تشکیل دولت اخلال ایجاد کنند.
در ماه اوت هم این رویارویی‌ها ادامه پیدا کرد که در جریان آن چندین نفر جان خود را از دست دادند.
حسن، مرد جوان ۳۰ ساله یکی از این قربانیان بود.
ام حسن، مادر سوگواری است که می‌گوید: «حسن جان‌و‌دل من بود. از وقتی او رفته است دیگر طاقت زندگی ندارم»
ام حسن، مادر سوگوار او می‌گوید: «حسن جان‌و‌دل من بود. از وقتی او رفته است دیگر طاقت زندگی ندارم».
تصویری از مقتدی صدر بر دیوار خانه آویزان است. مادر حسن اصرار دارد که پسرش از طرفداران مسالمت‌جو و وفادار او بوده است.
این مادر عزادار می‌گوید روزی چند بار به یاد پسرش به اتاق او سر می‌زند.
در این دیدار پدر حسن خانه نبود و برای انجام آزمایشاتی به بیمارستان رفته بود. مادر حسن به من گفت وضعیت سلامتی شوهرش به دلیل این سوگ وخیم‌تر شده است.
مادر حسن اصرار دارد که پسرش از طرفداران مسالمت‌جو و وفادار مقتدی صدر بوده است
خانواده در تلاش است تا بتواند معاش روزانه خود را تأمین کند چون حسن نان‌آور اصلی خانه بوده است.
او می‌گوید: «نمی‌دانیم چه کسی او را کشته است. او فقط پسرم نبود، تمام زندگی من بود».
«به هیچ‌کس اعتماد نداریم»
به نظر می‌رسد در‌حال‌حاضر عراق مجالی برای استفاده از درآمد‌های سرشار نفتی نداشته باشد.
این کشور به تازگی نبرد فرساینده و طولانی با نیرو‌های موسوم به دولت اسلامی ( داعش) را به پایان برده بود.
منبع تصویر، Reuters
معترضان پس از یک سال ناآرامی‌های خشونت آمیز و بن بست سیاسی، آینده را تیره و تار می‌بینند
اکنون عراق در میانهٔ جنگ قدرت پیش‌بینی‌ناپذیر و پر‌آشوب دو گروه تا دندان مسلح شیعه در این کشور است.
اوایل اکتبر، تظاهر‌کنندگان برای بزرگداشت سومین سالگرد قیام عمومی برای تغییر رژیم به خیابان‌های بغداد رفتند.
این جنبش که «انقلاب تشرین یا اکتبر» نامیده می‌شود خواهان عراق عاری از گروه‌ها و فرقه‌ها و فساد است.
یکی از معترضان می‌گوید: «ما دیگر هیچ اعتمادی به سیاستمداران نداریم. به هیچ‌کس اعتماد نداریم».
« از سال ۲۰۰۳ همه آنها به ما وعده‌ٔ زندگی بهتر می‌دهند اما همه این وعده‌ها یک مشت دروغ بوده است. ۱۹ سال است چنین آدم‌هایی این کشور را اداره کرده‌اند».
تشرین از مهم‌ترین جنبش‌های اعتراضی مردم از زمان حملهٔ آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳ است. این جنبش در سال ۲۰۱۹ به عنوان جنبشی غیر‌نظامی و فرا‌جناحی در برابر شبه‌نظامیان و کنترل سیاسی پا گرفت.
یکی از تظاهر‌کنندگان می‌گوید: «ما هیچ‌یک از این جناح‌های سیاسی را انتخاب نکرده‌ایم. نیرو‌های مستقر آمریکایی آنها را برسر کار آوردند و ایران آنها را بر سر قدرت نگه داشته است».
عراقی‌ها خسته و ناامید شده‌اند.
مرد جوانی که پرچم عراق را در دست دارد حرف دل بسیاری از آنها را بر زبان می‌آورد: «هنوز راه درازی مانده تا عراق کشوری شود که آرزو داریم.»
منبع خبر: بی بی سی فارسی 
اخبار مرتبط: اعتراضات عراق: «هیچ آینده‌ای برای فرزندانم در این کشور نمی‌بینم»
