شی جین‌پینگ قرار است دور سوم ریاست خود را در بیستمین کنگره حزب کمونیست آغاز کند که امری است بی‌سابقه. اين اتفاق عملاً به آقای شی اجازه خواهد تا مادام‌العمر زمام قدرت را به دست داشته باشد.

با توجه به اینکه رهبران چین در سال ۲۰۱۸ رأی به حذف محدودیت دو دوره‌ای که از دهه ۱۹۹۰ پابرجا بوده داده‌اند، اين اتفاق عملاً به آقای شی اجازه خواهد تا مادام‌العمر زمام قدرت را به دست داشته باشد.

تحت حکومت آقای شی از سال ۲۰۱۲، چین در داخل کشور خودکامه‌تر شده است، مخالفان، منتقدان و حتی میلیاردرها و کسب‌وکارهای با نفوذ را سرکوب کرده است. عده‌ای او را «خودکامه‌ترین رهبر از زمان مائو» توصیف کرده‌اند.

در دوره حاکمیت او، چین اردوهای «بازآموزی» در سین‌کیانگ برگزار کرده است و به نقض حقوق بشر علیه اویغورها و سایر گروه‌های اقلیت قومی در آنجا متهم شده است. چین تسلطش را بر هنگ‌کنگ بیشتر کرده است و عهد کرده است که به تایوان «از نو بپیوندد»، و در صورت لزوم حتی با توسل به زور.

حزب کمونیست در سال ۲۰۱۷ به نوشتن آرا و عقاید او در قانون اساسی چین رأی داد - که موسوم است به «اندیشه شی جین‌پینگ درباره سوسیالیسم با خصوصیت‌های چینی برای عصر جدید» - و این خود نشانه‌ روشنی از نفوذ اوست. تنها مائو تسه‌تونگ، بنیان‌گذار حزب و دنگ ژيائوپینگ رهبری که اصلاحات اقتصادی را در دهه ۱۹۸۰ معرفی کرد، توانسته‌اند به قانون بسیار مهم و اساسی کشور راه پیدا کنند.

شاهزاده، دهقان، رئیس‌جمهور

شی جین‌پینگ در سال ۱۹۵۳ متولد شده است و فرزند کهنه سرباز انقلابی شی ژونگ‌شون یکی از بنیان‌گذاران اولیه حزب کمونیست و معاون نخست وزیر سابق است.

به خاطر پیشینه برجسته‌اش، آقای شی را «شاهزاده» تلقی می‌کنند - فرزند یکی از مقامات ارشد نخبه که سلسله مدارج ترقی را طی کرده است.

اما بخت و اقبال خانواده هنگام به زندان افتادن پدرش در سال ۱۹۶۲ تغییر عظیمی کرد. مائو که به شدت گرفتار شک بود از شورش در میان مدارج حزب می‌ترسید، دستور تصفیه رقبای بالقوه را داد. سپس در سال ۱۹۶۶ این به اصطلاح «انقلاب فرهنگی» رخ داد و میلیون‌ها نفر دشمن فرهنگ چین قلمداد شدند که باعث حملات خشونت‌آمیزی در سراسر کشور شد.

خانواده آقای شی نیز گرفتار شدند. خواهر ناتنی او - دختر اول پدرش از ازدواجی دیگر - بنا به روایت‌های رسمی محکوم به مرگ شد هر چند بنا به گزارشی در نیویورک تایمز مورخی که با نخبگان حزب آشناست می‌گوید که او احتمالاً به اجبار خودکشی کرده است.

آقای شی جوان از مدرسه‌ای که فرزندان نخبگان در آن تحصيل می‌کردند اخراج شد. بالاخره در سن ۱۵ سالگی پکن را ترک کرد و برای «بازآموزی» به منطقه‌ای در حومه رفت و در روستایی دورافتاده و فقیر در شمال شرق چین به اسم لیانگ جیاهه به مدت هفت سال مشغول کار سخت شد.

اما آقای شی به جای اینکه به خصومت با حزب برخیزد به استقبال آن رفت. او چندین بار کوشش کرد عضو حزب شود ولی به خاطر موضع پدرش تقاضای او رد شد.

بالاخره در سال ۱۹۷۴ پذیرفته شد و در استان هوبئی کار خود را آغاز کرد و سپس متصدی چند منصب مهم ارشد شد و آرام‌آرام راه خود را به سوی مدارج بالاتر طی کرد.

در سال ۱۹۸۹، در سن ۳۵ سالگی، او در شهر نینگ‌ده در استان جنوبی فوجیان رئیس حزب شد و در آن موقع اعتراض‌هایی که خواستار آزادی سیاسی بیشتر بودند در میدان تیان‌آن‌من پکن رخ دادند.

این استان از پایتخت دور بود ولی آقای شی در کنار سایر مقامات حزب بنا به گزارش‌ها گرد هم آمدند و شاخه‌های محلی تظاهرات عظیمی را که در پکن در جریان بود مهار کردند.

این اعتراض‌ها - که بازتاب اختلاف داخل حزب کمونیست بود - و سرکوب خونینی که به آن پایان داد در عمل از کتاب‌های تاریخ این کشور و اسناد عمومی حذف شده‌اند. چین حتی درخواست میزبانی المپیک را در سال ۲۰۰۰ به خاطر خشونت‌های میدان تيان‌آن‌‌من از دست داد. شمار کشته‌شدگان از صدها تا هزاران نفر تخمین زده شده است.

اما تقریباً دو دهه بعد آقای شی مسئول المپيک تابستانی سال ۲۰۰۸ در پکن شد. چین مشتاق بود که نشان دهد میزبانی قابل است - و به نظر می‌رسید تلاش آن‌ها جواب هم داد و بازی‌ها نمادی از قدرت روزافزون چین شدند.

وجهه رو به رشد آقای شی در حزب، او را به سوی بدنه تصميم‌گیری ارشد، کمیته دائمی پلیتبوروی حزب کمونیست چین، سوق داد و در سال ۲۰۱۲ به عنوان رئیس‌جمهور چین انتخاب شد.

آقای شی و همسرش، پنگ لی‌یوان که سابقاً خواننده بوده است به شدت به عنوان زوج اول چین در رسانه‌های دولتی مطرح هستند.

این وضعیت با وضع زوج‌های قبلی ریاست جمهوری بسیار متفاوت است که همسران رئیس‌جمهورها به طور سنتی حضور پررنگی نداشتند.

این زوج دختری به نام شی مینگ‌زه دارند ولی جز این‌که در دانشگاه هاروارد درس خوانده است کسی چیز زیادی درباره او نمی‌داند.

سایر اعضای خانواده و معاملات تجاری آنها در خارج از کشور موضوعی است که در مطبوعات بین‌المللی مورد بررسی قرار گرفته است.

رویای چین

آقای شی با بینش خود از رؤیای چین به شدت آن‌چه را که «نوسازی عظیم ملت چین» می‌نامد، دنبال کرده است.

در دوره او، دومین اقتصاد بزرگ جهان اصلاحاتی را برای مبارزه با کندی رشد در پیش گرفت، از جمله از طریق کاهش دادن صنایع دولتی متورم و کاهش آلودگی و همچنین طرح زیرساختی چند ميلیادری «يک کمربند يک جاده» که هدف‌اش گسترش پیوندهای تجاری جهانی چین است.

این کشور در صحنه جهانی اعتماد به نفس بیشتری پیدا کرده است، از اقتدار فزاینده‌اش در دریای جنوب چین تا اعمال قدرت نرم از طریق پمپاژ ميلیاردها دلار به سرمایه‌گذاری‌های آسیایی و آفریقایی.

اما بخشی از این رشد اقتصاد که در دهه‌های گذشته افزايش سرسام‌آوری داشته است - حالا به شدت کاهش یافته است و به خاطر راهبرد بی‌مسامحه رهبر چین موسوم به «کووید صفر» بدتر هم شده است که از زمان همه‌گیری کشور را از بقیه جهان منقطع کرده است.

بازار املاک کشور که زمانی پررونق بود در حال سقوط است و چشم‌اندازش برای اقتصاد جهانی در ماه‌های اخیر به شدت ضعیف شده است.

جنگ تجاری تلخ و پرآسیب با آمریکا هم هیچ نشانه‌ای از پایان ندارد.

«خودکامه‌ترین رهبر از زمان مائو»

آقای شی از زمان به منصب رسیدن بر سرکوب گسترده فساد نظارت کرده است که تا عالی‌ترین سطوح رهبری حزب نیز رسیده است. منتقدان آن را تصفیه‌ای سياسی می‌خوانند.

تحت رهبری او چین همچنین شاهد سرکوب فزاینده آزادی‌ها بوده است.

گروه‌های حقوق بشری معتقدند که در استان سين‌کیانگ، دولت بیش از یک میلیون مسلمان اویغور را در چند سال گذشته در اردوهای به اصطلاح «بازآموزی» دولت در بازداشت نگه‌داشته است. چین اتهامات آمریکا و دیگران را مبنی بر این‌که مرتکب نسل‌کشی در آنجا می‌شود انکار می‌کند.

تسلط پکن بر هنگ‌گنگ نيز تحت رهبری آقای شی افزایش پیدا است.

آقای شی به اعتراضات دموکراسی خواهانه در سال ۲۰۲۰ با امضای قانون امنیت ملی پایان داد که حکم فراگیری بود که طی آن به پکن قدرت می‌دهد تا سبک زندگی در این مستعمره سابق بریتانیا را تغییر دهد و در آن قانون چيزی را که جدایی‌طلبی، فتنه و تبانی با نیروهای خارجی می‌خواند جرم اعلام کرده است که می‌تواند مجازات حبس ابد داشته باشد.

اين قانون منجر به دستگیری‌های گسترده‌ کنشگران و سیاست‌مداران حامی دموکراسی و هم‌چنین تعطیلی رسانه‌های خبری برجسته‌ای از جمله اپل دیلی و استند نیوز شده است.

در دوره رهبری آقای شی، چین تمرکزش را به جزیره خودمختار تایوان شدت بخشیده است و وعده «اتحاد دوباره» با آن را داده است و تهدید به استفاده از نیروی نظامی برای ممانعت از هر حرکتی در مسیر استقلال رسمی در این جزیره کرده است.

با توجه به قدرت و نفوذ چین، آغاز سومین دوره ریاست آقای شی زیر نگاه جهانیان خواهد بود. این رهبر ۶۹ ساله که هیچ وارثی ندارد احتمالا قدرت‌مندترین رهبر چین از زمان مرگ مائو در دهه ۱۹۷۰ بوده است.

شی جین‌پینگ قرار است دور سوم ریاست خود را در بیستمین کنگره حزب کمونیست آغاز کند که امری است بی‌سابقه. اين اتفاق عملاً به آقای شی اجازه خواهد تا مادام‌العمر زمام قدرت را به دست داشته باشد.

با توجه به اینکه رهبران چین در سال ۲۰۱۸ رأی به حذف محدودیت دو دوره‌ای که از دهه ۱۹۹۰ پابرجا بوده داده‌اند، اين اتفاق عملاً به آقای شی اجازه خواهد تا مادام‌العمر زمام قدرت را به دست داشته باشد.

تحت حکومت آقای شی از سال ۲۰۱۲، چین در داخل کشور خودکامه‌تر شده است، مخالفان، منتقدان و حتی میلیاردرها و کسب‌وکارهای با نفوذ را سرکوب کرده است. عده‌ای او را «خودکامه‌ترین رهبر از زمان مائو» توصیف کرده‌اند.

در دوره حاکمیت او، چین اردوهای «بازآموزی» در سین‌کیانگ برگزار کرده است و به نقض حقوق بشر علیه اویغورها و سایر گروه‌های اقلیت قومی در آنجا متهم شده است. چین تسلطش را بر هنگ‌کنگ بیشتر کرده است و عهد کرده است که به تایوان «از نو بپیوندد»، و در صورت لزوم حتی با توسل به زور.

حزب کمونیست در سال ۲۰۱۷ به نوشتن آرا و عقاید او در قانون اساسی چین رأی داد - که موسوم است به «اندیشه شی جین‌پینگ درباره سوسیالیسم با خصوصیت‌های چینی برای عصر جدید» - و این خود نشانه‌ روشنی از نفوذ اوست. تنها مائو تسه‌تونگ، بنیان‌گذار حزب و دنگ ژيائوپینگ رهبری که اصلاحات اقتصادی را در دهه ۱۹۸۰ معرفی کرد، توانسته‌اند به قانون بسیار مهم و اساسی کشور راه پیدا کنند.

شاهزاده، دهقان، رئیس‌جمهور

شی جین‌پینگ در سال ۱۹۵۳ متولد شده است و فرزند کهنه سرباز انقلابی شی ژونگ‌شون یکی از بنیان‌گذاران اولیه حزب کمونیست و معاون نخست وزیر سابق است.

به خاطر پیشینه برجسته‌اش، آقای شی را «شاهزاده» تلقی می‌کنند - فرزند یکی از مقامات ارشد نخبه که سلسله مدارج ترقی را طی کرده است.

اما بخت و اقبال خانواده هنگام به زندان افتادن پدرش در سال ۱۹۶۲ تغییر عظیمی کرد. مائو که به شدت گرفتار شک بود از شورش در میان مدارج حزب می‌ترسید، دستور تصفیه رقبای بالقوه را داد. سپس در سال ۱۹۶۶ این به اصطلاح «انقلاب فرهنگی» رخ داد و میلیون‌ها نفر دشمن فرهنگ چین قلمداد شدند که باعث حملات خشونت‌آمیزی در سراسر کشور شد.

خانواده آقای شی نیز گرفتار شدند. خواهر ناتنی او - دختر اول پدرش از ازدواجی دیگر - بنا به روایت‌های رسمی محکوم به مرگ شد هر چند بنا به گزارشی در نیویورک تایمز مورخی که با نخبگان حزب آشناست می‌گوید که او احتمالاً به اجبار خودکشی کرده است.

آقای شی جوان از مدرسه‌ای که فرزندان نخبگان در آن تحصيل می‌کردند اخراج شد. بالاخره در سن ۱۵ سالگی پکن را ترک کرد و برای «بازآموزی» به منطقه‌ای در حومه رفت و در روستایی دورافتاده و فقیر در شمال شرق چین به اسم لیانگ جیاهه به مدت هفت سال مشغول کار سخت شد.

اما آقای شی به جای اینکه به خصومت با حزب برخیزد به استقبال آن رفت. او چندین بار کوشش کرد عضو حزب شود ولی به خاطر موضع پدرش تقاضای او رد شد.

بالاخره در سال ۱۹۷۴ پذیرفته شد و در استان هوبئی کار خود را آغاز کرد و سپس متصدی چند منصب مهم ارشد شد و آرام‌آرام راه خود را به سوی مدارج بالاتر طی کرد.

در سال ۱۹۸۹، در سن ۳۵ سالگی، او در شهر نینگ‌ده در استان جنوبی فوجیان رئیس حزب شد و در آن موقع اعتراض‌هایی که خواستار آزادی سیاسی بیشتر بودند در میدان تیان‌آن‌من پکن رخ دادند.

این استان از پایتخت دور بود ولی آقای شی در کنار سایر مقامات حزب بنا به گزارش‌ها گرد هم آمدند و شاخه‌های محلی تظاهرات عظیمی را که در پکن در جریان بود مهار کردند.

این اعتراض‌ها - که بازتاب اختلاف داخل حزب کمونیست بود - و سرکوب خونینی که به آن پایان داد در عمل از کتاب‌های تاریخ این کشور و اسناد عمومی حذف شده‌اند. چین حتی درخواست میزبانی المپیک را در سال ۲۰۰۰ به خاطر خشونت‌های میدان تيان‌آن‌‌من از دست داد. شمار کشته‌شدگان از صدها تا هزاران نفر تخمین زده شده است.

اما تقریباً دو دهه بعد آقای شی مسئول المپيک تابستانی سال ۲۰۰۸ در پکن شد. چین مشتاق بود که نشان دهد میزبانی قابل است - و به نظر می‌رسید تلاش آن‌ها جواب هم داد و بازی‌ها نمادی از قدرت روزافزون چین شدند.

وجهه رو به رشد آقای شی در حزب، او را به سوی بدنه تصميم‌گیری ارشد، کمیته دائمی پلیتبوروی حزب کمونیست چین، سوق داد و در سال ۲۰۱۲ به عنوان رئیس‌جمهور چین انتخاب شد.

آقای شی و همسرش، پنگ لی‌یوان که سابقاً خواننده بوده است به شدت به عنوان زوج اول چین در رسانه‌های دولتی مطرح هستند.

این وضعیت با وضع زوج‌های قبلی ریاست جمهوری بسیار متفاوت است که همسران رئیس‌جمهورها به طور سنتی حضور پررنگی نداشتند.

این زوج دختری به نام شی مینگ‌زه دارند ولی جز این‌که در دانشگاه هاروارد درس خوانده است کسی چیز زیادی درباره او نمی‌داند.

سایر اعضای خانواده و معاملات تجاری آنها در خارج از کشور موضوعی است که در مطبوعات بین‌المللی مورد بررسی قرار گرفته است.

رویای چین

آقای شی با بینش خود از رؤیای چین به شدت آن‌چه را که «نوسازی عظیم ملت چین» می‌نامد، دنبال کرده است.

در دوره او، دومین اقتصاد بزرگ جهان اصلاحاتی را برای مبارزه با کندی رشد در پیش گرفت، از جمله از طریق کاهش دادن صنایع دولتی متورم و کاهش آلودگی و همچنین طرح زیرساختی چند ميلیادری «يک کمربند يک جاده» که هدف‌اش گسترش پیوندهای تجاری جهانی چین است.

این کشور در صحنه جهانی اعتماد به نفس بیشتری پیدا کرده است، از اقتدار فزاینده‌اش در دریای جنوب چین تا اعمال قدرت نرم از طریق پمپاژ ميلیاردها دلار به سرمایه‌گذاری‌های آسیایی و آفریقایی.

اما بخشی از این رشد اقتصاد که در دهه‌های گذشته افزايش سرسام‌آوری داشته است - حالا به شدت کاهش یافته است و به خاطر راهبرد بی‌مسامحه رهبر چین موسوم به «کووید صفر» بدتر هم شده است که از زمان همه‌گیری کشور را از بقیه جهان منقطع کرده است.

بازار املاک کشور که زمانی پررونق بود در حال سقوط است و چشم‌اندازش برای اقتصاد جهانی در ماه‌های اخیر به شدت ضعیف شده است.

جنگ تجاری تلخ و پرآسیب با آمریکا هم هیچ نشانه‌ای از پایان ندارد.

«خودکامه‌ترین رهبر از زمان مائو»

آقای شی از زمان به منصب رسیدن بر سرکوب گسترده فساد نظارت کرده است که تا عالی‌ترین سطوح رهبری حزب نیز رسیده است. منتقدان آن را تصفیه‌ای سياسی می‌خوانند.

تحت رهبری او چین همچنین شاهد سرکوب فزاینده آزادی‌ها بوده است.

گروه‌های حقوق بشری معتقدند که در استان سين‌کیانگ، دولت بیش از یک میلیون مسلمان اویغور را در چند سال گذشته در اردوهای به اصطلاح «بازآموزی» دولت در بازداشت نگه‌داشته است. چین اتهامات آمریکا و دیگران را مبنی بر این‌که مرتکب نسل‌کشی در آنجا می‌شود انکار می‌کند.

تسلط پکن بر هنگ‌گنگ نيز تحت رهبری آقای شی افزایش پیدا است.

آقای شی به اعتراضات دموکراسی خواهانه در سال ۲۰۲۰ با امضای قانون امنیت ملی پایان داد که حکم فراگیری بود که طی آن به پکن قدرت می‌دهد تا سبک زندگی در این مستعمره سابق بریتانیا را تغییر دهد و در آن قانون چيزی را که جدایی‌طلبی، فتنه و تبانی با نیروهای خارجی می‌خواند جرم اعلام کرده است که می‌تواند مجازات حبس ابد داشته باشد.

اين قانون منجر به دستگیری‌های گسترده‌ کنشگران و سیاست‌مداران حامی دموکراسی و هم‌چنین تعطیلی رسانه‌های خبری برجسته‌ای از جمله اپل دیلی و استند نیوز شده است.

در دوره رهبری آقای شی، چین تمرکزش را به جزیره خودمختار تایوان شدت بخشیده است و وعده «اتحاد دوباره» با آن را داده است و تهدید به استفاده از نیروی نظامی برای ممانعت از هر حرکتی در مسیر استقلال رسمی در این جزیره کرده است.

با توجه به قدرت و نفوذ چین، آغاز سومین دوره ریاست آقای شی زیر نگاه جهانیان خواهد بود. این رهبر ۶۹ ساله که هیچ وارثی ندارد احتمالا قدرت‌مندترین رهبر چین از زمان مرگ مائو در دهه ۱۹۷۰ بوده است.