گفت‌وگو با ماشاالله آجودانی درباره خیزش سراسری مردم ایران - Gooya News

کیهان لندن ـ چندی پیش ماشاالله آجودانی پژوهشگر تاریخ و مولف کتاب‌ «مشروطه ایرانی» و همچنین «یا مرگ یا تجدد» و «هدایت و بوف کور و ناسیونالیسم» کلیپی در توصیف خیزش سراسری زنان و جوانان ایرانی منتشرکرد. کیهان لندن در گفتگوی با این پژوهشگر به نکاتی درباره اعتراضات کنونی مردم پرداخته است.

- دکتر آجودانی، شما بر جنبه‌های فرهنگی این جنبش سراسری تاکید بسیار دارید و واژه «انقلاب» را در مورد جنبش کنونی به کار نمی‌برید. لطفاً در این مورد بیشتر توضیح دهید.

وقتی که صحبت از انقلاب می‌شود یک ساختار سیاسی و تجربیاتی را در جهان و ایران خودمان در نظر می‌گیریم. ولی این جنبش سراسری در ایران با تمام چیزهایی که ما می‌شناسیم متفاوت است. یعنی فرمول‌بندی معروف لنین در مورد اینکه انقلاب زمانی رخ می‌دهد که پایینی‌ها حکومت بالایی‌ها را برنتابند و بالایی‌ها هم نتوانند به شکل سابق حکومت کنند، بیشتر مربوط به انقلاب‌های سیاسی قرن بیستم و دوره‌های بعد از انقلاب فرانسه است. آنچه در ایران در حال وقوع است و ما آنرا بررسی می‌کنیم کاملا تازگی دارد، ما بعد از انقلاب مشروطه، جنبش ملی کردن صنعت نفت و بعد انقلاب اسلامی، هنوز به بسیاری از خواست‌های اساسی تمدنی و فرهنگی انقلاب مشروطه دست پیدا نکردیم. ما حقوق فردی در حوزه‌های مختلف انسانی از جمله اختیار انتخاب نوع لباس و روابط آزاد زن و مرد را هنوز مورد بحث اساسی فرهنگی قرار نداده‌ایم. ما بیشتر بطور سیاسی خواسته‌ایم با یک نظام عقب‌مانده و ارتجاعی مبارزه کنیم. در حالی که با چنین نظام‌‎های ارتجاعی باید با حربه تفسیر نوین از فرهنگ انسانی در درجه اول مبارزه کرد و بعدها شکل سیاسی لازم را به شکل دموکراتیک به دست آورد. اتفاقاتی که در ایران امروز رخ می‌دهد عملاً این موضوع‌های فرهنگی را وارد بحث کرده است. شما برای نخستین بار می‌بینید که زنان بیرون می‌آیند و حجاب از سر بر می‌دارند و می‌گویند که این تصمیم شخصی ماست و به دیگران مربوط نیست. آنها می‌گویند این بدن من است و من شعور دارم و می‌توانم تصمیم بگیرم که چه بپوشم و چگونه از خودم مراقبت کنم. پشت این گام یک فرهنگ و اندیشه انسانی و تاریخی نهفته است که جزو بنیادهای اساسی حقوق بشر است یعنی من انسانم و حقوقی دارم. من خوب یادم است که خانم هما ناطق در همان روزهای انقلاب اسلامی گفته بود حجاب که مهم نیست؛ مثلاً پتو هم به ما بدهید روی سرمان می‌گذاریم تا انقلاب علیه امپریالیسم پیروز شود. دغدغه او که مورخ و درس خوانده خارج بود فقط و فقط تصرف قدرت سیاسی بود. نوع کلام او نشانگر مهم نبودن بنیادهای مدنی و انسانی برای او بود. او دنبال آرمان‌های ایدئولوژیک بود که نشان می‌دهد که او نه امپریالیسم و نه جامعه متحول ما را می‌شناخت. ولی جنبش کنونی یک حرکت عمیقاً فرهنگی است و به دنبال حل مسائل بنیادین انسانی است. برای رسیدن به این حقوق هم ترس نوجوانان جوانان و مهمتر از همه زنان از رژیم جمهوری اسلامی ریخته است. این جنبش دارد اندیشه آخوندی را از بین می‌برد.