بقای جنبش جاری و آیندۀ آن، شهاب برهان - Gooya News

با دو مسئلۀ اساسی رو به رو هستیم: بقای جنبش جاری؛ و آیندۀ آن.

مسئلۀ بقای جنبش

پیش ازین در نوشته دیگری توضیح داده بودم که چرا وضعیت حاضر، نه دیگر اعتراض و نه هنوز انقلاب، بلکه دورۀ سرنوشت سازِ انتقال از یک قیام انقلابی به انقلاب است. تا موقعیت انقلابی، هنوز راه است. لنین، موقعیت انقلابی را به کوتاهی و سادگی چنین فرموله کرده است: " پائینی‌ها نخواهند دیگر به شیوه سابق بر آن‌ها حکومت شود و بالائی‌ها دیگر نتوانند به شیوۀ سابق حکومت کنند". امروز در ایران، پائینی‌ها دیگر نمی‌خواهند به شیوه سابق بر آن‌ها حکومت شود، اما بالائی‌ها هنوز می‌توانند به شیوه سابق حکومت کنند. رژیم اسلامی، امروز برای ادامه حاکمیت‌اش به سه عامل متکی است: یکم، سرکوب حداکثری مبارزان پراکنده و بدون عقبۀ توده‌ای در میدان؛ دوم، دروغ پراکنی و جنگ تبلیغاتی؛ و سوم، هراس همه دولت‌های شرق و غرب، از وقوع یک انقلاب اجتماعی و جایگزینی‌ی کانون فاشیسم اسلامی با یک رژِیم انقلابی - دموکراتیک در منطقه.
برای پیشروی جنبش انقلابی تا "موقعیت انقلابی"، یعنی تا غیر قابل حکومت کردن کشور، موازنۀ قوای جنبش و ماشین سرکوب باید به هم بخورد؛ دیوار سانسور و دروغ فرو بریزد؛ و عدم امکان بقای این رژیم، برای همه دولت‌های حامی و یا مماشاتگر، مسجل شود. این هر سه منوط‌اند به آن که جنبش از شکل فقط پارتیزانی فعلی و دامنۀ محدود مشارکتی‌ی کنونی به جنبشی توده‌ای با اشکال و امکانات و ابتکارات بیکران گسترش یابد.