فرماندهی نظامی روسیه به دلیل توقف و به ثمر نرسیدن حملات در اوکراین مورد انتقاد شدید قرار گرفته است.

به ویژه دو صدا بلند بوده‌اند - رمضان قدیروف رهبر چچن و یوگنی پریگوژین، بنیانگذار گروه مزدور واگنر. در این‌جا دلایل اهمیت آن‌ها را بررسی می‌کنیم.

اتحادی نامحتمل

این دو مرد رسماً ریاست هیچ یک از سازمان‌های نظامی یا امنیتی روسیه را بر عهده ندارند، و با این حال به آنها اجازه داده شده است که به طور هماهنگ از فرماندهان ارتش انتقاد کنند و نظرات یکدیگر را نیز تحسین کنند.

جنگ روسیه در اوکراین وجهه ارتش این کشور به عنوان یک سازمان کارآمد و با مدیریت خوب را از بین برده است - از عدم تحقق وعده تلویزیون دولتی مبنی بر تسخیر کی‌یف در سه روز تا عقب نشینی آن از مناطق وسیعی از خاک اوکراین. ژنرال سرگی سوروویکین، رئیس تازه منصوب شده نیروهای روسیه در اوکراین، تاکنون فقط می‌تواند ادعا کند که در انفجار نیروگاه‌های اوکراینی موفق بوده است.

نفس اینکه صدای اين دو نفر را به خاطر کاری که در موارد دیگر نمایش بی‌سابقه عدم وفاداری به حساب می‌آمد، خاموش نکرده‌اند نشان می‌دهد که پوتین دیدگاه آنها را در نظر می‌گیرد.

سرنوشت سرهنگ ژنرال الکساندر لاپین نمونه خوبی است. بر اساس گزارش‌های تأیید نشده اما فراوان، او که یکی از فرماندهان ارشد روسیه در اوکراین بود، در آخر هفته برکنار شد.

رمضان قدیروف تنها دو روز قبل او را «بی‌استعداد» توصیف کرده بود و به خاطر شکست‌های اخیر، از جمله بازپس‌گیری شهر لیمان در شرق اوکراین توسط نیروهای اوکراینی در اوایل اکتبر، او را مقصر دانست. رهبر چچن در شبکه‌های اجتماعی گفت که ژنرال لاپین باید از درجه خود خلع شود و «به عنوان سرباز به خط مقدم اعزام شود».

"او با فریاد گفت: «باید کاری کرد که بی‌آبرویی‌اش را با خون پاک کند.»

یوگنی پریگوژین هم به انتقادات پیوست. او به سراسر زندان‌های روسیه سفر کرده است و از محکومان برای مبارزه در اوکراین دعوت می‌کند. این نوع نفوذ بدون اجازه از بالاترین سطوح ممکن نخواهد بود. او حتی تا آنجا پیش رفته است که از ولودیمیر زلنسکی اوکراینی به عنوان یک «مرد محکم، با اعتماد به نفس، عمل‌گرا و دوست‌داشتنی» تمجید کرده است.

پریگوژین و قدیروف چه کسانی هستند؟

یوگنی پریگوژین برای اولین بار با لقب «آشپز پوتین» به شهرت رسید، زیرا برای رویدادهای رسمی در کرملین غذا و نوشیدنی تأمین می‌کرد.

شایعه شده است که او که تاجری از دومین شهر بزرگ روسیه، سنت پترزبورگ است، با ولادیمیر پوتین در دهه ۱۹۹۰ آشنا بوده است. در آن زمان رئیس‌جمهوری آینده در دفتر شهردار کار می‌کرد و به رستوران او که در بین مقامات محلی محبوب بود، رفت و آمد می‌کرد.

در دهه ۲۰۱۰ چندین تحقیق ژورنالیستی او را به یک به اصطلاح «کارخانه ترول» در سن پترزبورگ مرتبط کردند - یک واحد اطلاعات نادرست که نقش گزارش شده آن تولید محتوا برای بی اعتبار کردن مخالفان سیاسی روسیه به صورت آنلاین و نشان دادن وجهه‌ای خوب از کرملین بود.

در سال ۲۰۱۶، بر اساس تحقیقاتی که بعداً رابرت مولر مشاور ويژه آمریکا انجام داد، کارخانه ترول بخشی از تلاش روسیه برای مداخله در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا بود. آقای پريگوژین ارتباط با کارخانه ترول را انکار می‌کند.

او سالهاست که ارتباط با شرکتی برای استخدام مزدور به نام گروه واگنر را انکار می‌کند. واگنر اولین بار در شرق اوکراین در سال ۲۰۱۴ پديدار شد و جنگجویانش بعداً در سوریه و بسیاری از کشورهای آفریقایی آفتابی شدند.

او اخیراً اذعان کرده است که چهره پشت واگنر است که ثابت شده است یکی از واحدهای روسی مؤثرتر روسیه در جنگ اوکراین است.

او سالهاست که با الکساندر بگلوف فرماندار سن پترزبورگ آشکارا خصومت داشته است و تا حدی جلو رفته است که او را متهم به «کمک به ارتش اوکراین» کرده است.

کمتر کسی میان متحدان پوتین به شدتِ رمضان قدیروف رئیس‌جمهور چچن به او وفادار است؛ رهبر روسیه او را برای حکمرانی بر جمهوری خودمختار منطقه شمال قفقاز در سال ۲۰۰۷ انتخاب کرد.

در دهه ۱۹۹۰، چچن در نبردش برای استقلال ناکام ماند. تحت حاکمیت آقای قدیروف همه تلاش‌های چچن برای استقلال متوقف شد، وضع حقوق بشر به وخامت گرایید و شبه‌نظامیان خصوصی او موسوم به «قدیروفتسی» متهم به تخلفات گسترده شدند.

او از حامیان سرسخت حمله روسیه به اوکراین از آغاز بوده است و واحدهای نظامی قدیروفتسی را به کمک فرستاده و ادعا کرد که اینها در زمره آموزش‌دیده‌ترین، شجاع‌ترین و بی‌رحم‌ترین سربازان نیروهای اشغالگر روس هستند.

اين افراد ممکن است بی‌رحم باشند ولی بعضی از مفسران آنها را «سربازانی تیک‌تاکی» لقب داده‌اند که بیشتر علاقه دارند ویدیوهای غنایم‌شان را در رسانه‌های اجتماعی منتشر کنند تا اینکه در عمل بجنگند.

کنشگران حقوق بشر می‌گویند بخش مهمی از سربازان چچنی بر خلاف میل‌شان و بعد از تهدید خانواده‌های‌شان به اخاذی یا خشونت فیزیکی به خدمت گرفته‌ شده‌اند.

رهبر چچن به نشانه اینکه از وفاداری‌اش به کرملین قدردانی می‌شود، از درجه سرتیپی به ژنرال ۴ ستاره ارتقاء داده شد.

چرا این دو نفر مهم‌اند؟

آقای قدیروف و آقای پريگوژین که پیشتر متحد به شمار نمی‌رفتند اخیراً بسیار هم‌نوا با هم به نظر می‌رسند.

رهبر چچن تاجر سن پترزبورگی را «جنگجوی مادرزاد» لقب داده است و مزدوران گروهِ واگنرِ او را «ميهن‌دوستان بی‌‌باک روسیه» می‌خواند. آقای پريگوژین هم در عوض در یکی از مطالبش در رسانه‌های اجتماعی گفته است: «رمضان، دمت گرم!»

هر دو نفر منتقد تشکیلات نظامی‌اند که در رأس‌‌اش وزیر دفاع سرگی شویگو و معاون او و رییس ستاد کل، ژنرال والری گراسیموف قرار دارد. در میان فضای استهزاء و بی‌آبرو کردن مسئولان شکست‌های اوکراین، این وضعیت ممکن است فرصتی برای آن‌ها باشد که در سطوح بالاتر نفوذی به دست بیاورند.

مفسران بر این باورند که نه رهبر چچن و نه رئیس واگنر به تنهایی وزن چندانی ندارند. آنها در میان نخبگان رسمی سیاسی محبوبیتی ندارند و بیگانه به شمار می‌روند. ولی اگر با هم متحد شوند، می‌توانند با بروز شکاف‌ها چهره‌های حلقه داخلی رئیس‌جمهور پوتین را به چالش بکشند.

عباس گالیاموف تحلیل‌گر سیاسی روس می‌گوید که نحوه رفتار آقای قدیروف و آقای پریگوژین در کشوری که درگیر جنگ است بسیار نامتعارف است: «به نظر می‌رسد که نظام عمودی اختیارات فدرالی که رئیس‌جمهور پوتین ایجاد کرده است درست در همان جایی که بیشتر بدان نیاز است - یعنی در ارتش - جواب نمی‌دهد.»

او این فضا را فضای «هرج و مرج» توصيف می‌کند که در آن فرماندهان واحدهای مختلف نظامی به جای جنگيدن در کنار هم با هم مشغول جر و بحث‌اند.

صاحب‌نظران مؤسسه آمریکای مطالعه جنگ بر این باورند که در میان اطرافیان نزدیک رئیس‌جمهور پوتین دو جناح عمده وجود دارد. آنها که موافق با توقف جنگ برای نجات دادن سرمایه‌های مسدود شده در تحریم‌های غربی هستند - و آنها که موافق ادامه جنگ‌اند.

این دو نفر می‌خواهند جنگ ادامه پیدا کند. این ممکن است همان پیامی باشد که رهبر روسیه خیلی مشتاق به شنیدن‌اش است و ممکن است تصمیم بگیرد آنها را به خود نزدیک‌تر نگه دارد.

فرماندهی نظامی روسیه به دلیل توقف و به ثمر نرسیدن حملات در اوکراین مورد انتقاد شدید قرار گرفته است.

به ویژه دو صدا بلند بوده‌اند - رمضان قدیروف رهبر چچن و یوگنی پریگوژین، بنیانگذار گروه مزدور واگنر. در این‌جا دلایل اهمیت آن‌ها را بررسی می‌کنیم.

اتحادی نامحتمل

این دو مرد رسماً ریاست هیچ یک از سازمان‌های نظامی یا امنیتی روسیه را بر عهده ندارند، و با این حال به آنها اجازه داده شده است که به طور هماهنگ از فرماندهان ارتش انتقاد کنند و نظرات یکدیگر را نیز تحسین کنند.

جنگ روسیه در اوکراین وجهه ارتش این کشور به عنوان یک سازمان کارآمد و با مدیریت خوب را از بین برده است - از عدم تحقق وعده تلویزیون دولتی مبنی بر تسخیر کی‌یف در سه روز تا عقب نشینی آن از مناطق وسیعی از خاک اوکراین. ژنرال سرگی سوروویکین، رئیس تازه منصوب شده نیروهای روسیه در اوکراین، تاکنون فقط می‌تواند ادعا کند که در انفجار نیروگاه‌های اوکراینی موفق بوده است.

نفس اینکه صدای اين دو نفر را به خاطر کاری که در موارد دیگر نمایش بی‌سابقه عدم وفاداری به حساب می‌آمد، خاموش نکرده‌اند نشان می‌دهد که پوتین دیدگاه آنها را در نظر می‌گیرد.

سرنوشت سرهنگ ژنرال الکساندر لاپین نمونه خوبی است. بر اساس گزارش‌های تأیید نشده اما فراوان، او که یکی از فرماندهان ارشد روسیه در اوکراین بود، در آخر هفته برکنار شد.

رمضان قدیروف تنها دو روز قبل او را «بی‌استعداد» توصیف کرده بود و به خاطر شکست‌های اخیر، از جمله بازپس‌گیری شهر لیمان در شرق اوکراین توسط نیروهای اوکراینی در اوایل اکتبر، او را مقصر دانست. رهبر چچن در شبکه‌های اجتماعی گفت که ژنرال لاپین باید از درجه خود خلع شود و «به عنوان سرباز به خط مقدم اعزام شود».

"او با فریاد گفت: «باید کاری کرد که بی‌آبرویی‌اش را با خون پاک کند.»

یوگنی پریگوژین هم به انتقادات پیوست. او به سراسر زندان‌های روسیه سفر کرده است و از محکومان برای مبارزه در اوکراین دعوت می‌کند. این نوع نفوذ بدون اجازه از بالاترین سطوح ممکن نخواهد بود. او حتی تا آنجا پیش رفته است که از ولودیمیر زلنسکی اوکراینی به عنوان یک «مرد محکم، با اعتماد به نفس، عمل‌گرا و دوست‌داشتنی» تمجید کرده است.

پریگوژین و قدیروف چه کسانی هستند؟

یوگنی پریگوژین برای اولین بار با لقب «آشپز پوتین» به شهرت رسید، زیرا برای رویدادهای رسمی در کرملین غذا و نوشیدنی تأمین می‌کرد.

شایعه شده است که او که تاجری از دومین شهر بزرگ روسیه، سنت پترزبورگ است، با ولادیمیر پوتین در دهه ۱۹۹۰ آشنا بوده است. در آن زمان رئیس‌جمهوری آینده در دفتر شهردار کار می‌کرد و به رستوران او که در بین مقامات محلی محبوب بود، رفت و آمد می‌کرد.

در دهه ۲۰۱۰ چندین تحقیق ژورنالیستی او را به یک به اصطلاح «کارخانه ترول» در سن پترزبورگ مرتبط کردند - یک واحد اطلاعات نادرست که نقش گزارش شده آن تولید محتوا برای بی اعتبار کردن مخالفان سیاسی روسیه به صورت آنلاین و نشان دادن وجهه‌ای خوب از کرملین بود.

در سال ۲۰۱۶، بر اساس تحقیقاتی که بعداً رابرت مولر مشاور ويژه آمریکا انجام داد، کارخانه ترول بخشی از تلاش روسیه برای مداخله در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا بود. آقای پريگوژین ارتباط با کارخانه ترول را انکار می‌کند.

او سالهاست که ارتباط با شرکتی برای استخدام مزدور به نام گروه واگنر را انکار می‌کند. واگنر اولین بار در شرق اوکراین در سال ۲۰۱۴ پديدار شد و جنگجویانش بعداً در سوریه و بسیاری از کشورهای آفریقایی آفتابی شدند.

او اخیراً اذعان کرده است که چهره پشت واگنر است که ثابت شده است یکی از واحدهای روسی مؤثرتر روسیه در جنگ اوکراین است.

او سالهاست که با الکساندر بگلوف فرماندار سن پترزبورگ آشکارا خصومت داشته است و تا حدی جلو رفته است که او را متهم به «کمک به ارتش اوکراین» کرده است.

کمتر کسی میان متحدان پوتین به شدتِ رمضان قدیروف رئیس‌جمهور چچن به او وفادار است؛ رهبر روسیه او را برای حکمرانی بر جمهوری خودمختار منطقه شمال قفقاز در سال ۲۰۰۷ انتخاب کرد.

در دهه ۱۹۹۰، چچن در نبردش برای استقلال ناکام ماند. تحت حاکمیت آقای قدیروف همه تلاش‌های چچن برای استقلال متوقف شد، وضع حقوق بشر به وخامت گرایید و شبه‌نظامیان خصوصی او موسوم به «قدیروفتسی» متهم به تخلفات گسترده شدند.

او از حامیان سرسخت حمله روسیه به اوکراین از آغاز بوده است و واحدهای نظامی قدیروفتسی را به کمک فرستاده و ادعا کرد که اینها در زمره آموزش‌دیده‌ترین، شجاع‌ترین و بی‌رحم‌ترین سربازان نیروهای اشغالگر روس هستند.

اين افراد ممکن است بی‌رحم باشند ولی بعضی از مفسران آنها را «سربازانی تیک‌تاکی» لقب داده‌اند که بیشتر علاقه دارند ویدیوهای غنایم‌شان را در رسانه‌های اجتماعی منتشر کنند تا اینکه در عمل بجنگند.

کنشگران حقوق بشر می‌گویند بخش مهمی از سربازان چچنی بر خلاف میل‌شان و بعد از تهدید خانواده‌های‌شان به اخاذی یا خشونت فیزیکی به خدمت گرفته‌ شده‌اند.

رهبر چچن به نشانه اینکه از وفاداری‌اش به کرملین قدردانی می‌شود، از درجه سرتیپی به ژنرال ۴ ستاره ارتقاء داده شد.

چرا این دو نفر مهم‌اند؟

آقای قدیروف و آقای پريگوژین که پیشتر متحد به شمار نمی‌رفتند اخیراً بسیار هم‌نوا با هم به نظر می‌رسند.

رهبر چچن تاجر سن پترزبورگی را «جنگجوی مادرزاد» لقب داده است و مزدوران گروهِ واگنرِ او را «ميهن‌دوستان بی‌‌باک روسیه» می‌خواند. آقای پريگوژین هم در عوض در یکی از مطالبش در رسانه‌های اجتماعی گفته است: «رمضان، دمت گرم!»

هر دو نفر منتقد تشکیلات نظامی‌اند که در رأس‌‌اش وزیر دفاع سرگی شویگو و معاون او و رییس ستاد کل، ژنرال والری گراسیموف قرار دارد. در میان فضای استهزاء و بی‌آبرو کردن مسئولان شکست‌های اوکراین، این وضعیت ممکن است فرصتی برای آن‌ها باشد که در سطوح بالاتر نفوذی به دست بیاورند.

مفسران بر این باورند که نه رهبر چچن و نه رئیس واگنر به تنهایی وزن چندانی ندارند. آنها در میان نخبگان رسمی سیاسی محبوبیتی ندارند و بیگانه به شمار می‌روند. ولی اگر با هم متحد شوند، می‌توانند با بروز شکاف‌ها چهره‌های حلقه داخلی رئیس‌جمهور پوتین را به چالش بکشند.

عباس گالیاموف تحلیل‌گر سیاسی روس می‌گوید که نحوه رفتار آقای قدیروف و آقای پریگوژین در کشوری که درگیر جنگ است بسیار نامتعارف است: «به نظر می‌رسد که نظام عمودی اختیارات فدرالی که رئیس‌جمهور پوتین ایجاد کرده است درست در همان جایی که بیشتر بدان نیاز است - یعنی در ارتش - جواب نمی‌دهد.»

او این فضا را فضای «هرج و مرج» توصيف می‌کند که در آن فرماندهان واحدهای مختلف نظامی به جای جنگيدن در کنار هم با هم مشغول جر و بحث‌اند.

صاحب‌نظران مؤسسه آمریکای مطالعه جنگ بر این باورند که در میان اطرافیان نزدیک رئیس‌جمهور پوتین دو جناح عمده وجود دارد. آنها که موافق با توقف جنگ برای نجات دادن سرمایه‌های مسدود شده در تحریم‌های غربی هستند - و آنها که موافق ادامه جنگ‌اند.

این دو نفر می‌خواهند جنگ ادامه پیدا کند. این ممکن است همان پیامی باشد که رهبر روسیه خیلی مشتاق به شنیدن‌اش است و ممکن است تصمیم بگیرد آنها را به خود نزدیک‌تر نگه دارد.