چرا به شاهکار‌های نقاشی حمله می‌کنند؟

آفتاب‌‌نیوز :

 در شرایطی که تغییرات آب و هوایی به جایی رسیده که زندگی نوع بشر را تهدید می‌کند و بوریس جانسون ـ نخست وزیر سابق بریتانیا ـ هشدار داده است که اسکندریه در مصر فقط یکی از شهرهایی است که در سال‌های پیش‌رو به دلیل تغییرات آب و هوایی زیر آب خواهد رفت و نیز علی‌رغم تلاش‌های بین‌المللی پیرامون این موضوع، تاکنون حکومت‌های جهان پاسخ قانع‌کننده‌ای به این معضل جهانی نداده‌اند.

به گزارش الجزیره، بی‌توجهی دولت‌ها به تغییرات آب و هوا و گرمایش زمین، فعالان محیط زیست را بر آن داشته تا با روش‌هایی که گاه خشن و تند به نظر می‌رسند، هشدارهای خود را به گوش جهانیان برسانند.

یکی از روش‌های اعتراضی فعالان محیط زیست که در ماه‌های اخیر چندین بار شاهدش بوده‌ایم، حمله به نقاشی‌های معروف و گران‌قیمتی که در موزه‌ها به نمایش درمی‌آید، بوده است. حمله با پوره سیب زمینی به تابلو «Meules» اثر کلود مونه و حمله با سوپ گوچه فرنگی به تابلو «آفتابگردان‌ها» اثر ونسان ون‌گوگ نمونه‌هایی از این دست هستند. البته چون این نقاشی‌های گران قیمت معمولا پوششی محافظ دارند، آسیب جدی متوجه آن‌ها نمی‌شود و این حرکت‌ها بیشتر نمادین بوده و به قصد جلب توجه مردم و حکومت‌ها به مسئله محیط زیست انجام می‌شود.

حمله به نقاشی ون‌گوگ

گروهی که این اقدامات را رهبری می‌کند «آخرین نسل» نام دارند و در سال ۲۰۲۱ در آلمان تاسیس شده است. این گروه متشکل از هفت جوان است که سال گذشته دست به اعتصاب غذا هم زده‌اند. خواسته آن‌ها این بود که قبل از انتخابات فدرال آلمان درباره تغییرات آب و هوا با هر سه نامزد انتخاباتی صحبت و تصمیمات لازم اتخاذ شود.

توجیه فعالات محیط زیستی که تابلوهای گران قیمت نقاشی را هدف قرار داده‌اند این است که این تابلوها که بسیار مورد توجه‌اند و میلیون‌ها دلار قیمت دارند، هرگز با ارزش‌تر از محیط زیست ما نیستند و اگر هزینه‌های هنگفتی که صرف آن‌ها شده، برای بهبود شرایط آب و هوایی صرف می شد، اکنون شرایط آب‌ و هوایی بهتری داشتیم.

آن‌ها معتقدند، خود کشور آلمان در کنار کشورهای صنعتی همچون چین و آمریکا که سبب بالا رفتن درجه حرارت کره زمین شده‌اند، نقش مهمی در شکل گیری و پیش برد این فاجعه داشته‌اند. فاجعه‌ای که به زودی زندگی بشر و چه بسا تمام موجودات زنده کره زمین را به خطر خواهد انداخت.

از دیگر موضوعات که فعالان معترض محیط زیست به آن تأکید دارند، حمایت از فقرا در برابر تغییرات آب و هوایی است، زیرا آن‌ها بیشترین آسیب را از این معضل جهانی می‌بینند؛ این در حالی است که آن‌ها کمترین تأثیر را در روند گرمایش زمین دارند. سرانه انتشار گازهای گلخانه‌ای در آمریکا ۱۶ برابر بیشتر از هند، ۶۰ برابر بیشتر از بنگلادش و ۱۰۰ برابر بیشتراز چاد، سومالی و مالی است.

ثروتمندان جهان که صنایع بزرگ را مدیریت می‌کنند، خیلی بعید است که از بخشی از سودهای کلان خود صرف نظر کنند و با تعطیلی موقت کارخانه‌هایشان، درجه حرارت زمین را کمی پایین بیاورند.

فقرا بیشترین آسیب را در برابر باران‌های سیل آسا، سیل، خشکسالی و آتش سوزی جنگل‌ها می‌بینند. زیرا آن‌ها توان مالی لازم برای مقابله با تغییرات آب و هوایی را ندارند. اقدامات مقابله‌ای مانند سرپناه مناسب، پوشاک مناسب و امکان جابه جایی مکانی برای قشر ضعیف بسیار دشوارتر است.

برای مثال طوفان کاترینا که یکی از مرگبارترین طوفان‌های ایالات متحده آمریکا محسوب می‌شود، به فقیران، کوخ نشین‌هاو ساکنان مناطق کم ارتفاع، بیش از همه آسیب رساند، کسانی که حتی ماشینی برای فرار به مکانی امن را نداشتند. حال آنکه ثروتمندان با آنکه خود عامل اصلی گرمایش زمین هستند، در مواجهه با سیل به مکان‌های امن دسترسی داشته و در مواجهه با گرمای هوا در خانه‌هایی با تهویه مناسب استراحت می‌کنند.

فعالان محیط زیست، سیاست‌های نئولیبرال را عامل بسیاری از مشکلات آب و هوایی زمین می‌دانند که زندگی بشر را تهدید می‌کند. آن‌ها می‌گویند ثروتمندان و صاحبان صنایع نسبت به تغییرات آب و هوا، آسیب رسیدن به زمین و به خطر افتادن زندگی انسان‌ها بی تفاوت اند.

الجزیره در پایان این گزارش با اشاره به بازداشت شدن فعالان محیط زیست در آلمان، گفته است: قطعا آلمان که فعالان محیط زیست را بازداشت کرده، خود می‌داند که مقصر اصلی این بحران کیست، تنها راه مقابله با گرمایش زمین را هم بلد است و نیز می‌داند که تاوان گرمایش زمین را چه کسی خواهد پرداخت.