صدوسی‌ونهمین شماره از ماهنامه‌ی خط صلح منتشر شد

بیش از دو ماه از جان باختن مهسا (ژینا) امینی در بند پلیس امنیت اخلاقی می‌گذرد. در این زمان روزانه ده‌ها اثر هنری با محتوای اعتراضی، از گرافیتی و نقاشی و عکاسی و طرح‌های گرافیکی تا شعر و ترانه و موسیقی خلق شده‌اند؛ گویی اصحاب هنر با هنرشان می‌خواهند در خدمت خیزش اعتراضی عظیم مردم ایران باشند تا به زبان هنر وقایع را به طور روزانه ثبت کنند. آثار هنری خلق شده‌ی اخیر اما بیش از آن‌که با چشم سر دیده شوند، با قلب‌ها آموخته و بارها و بارها در ذهن‌ها و ضمیرها تکرار شده‌اند. جای بررسی دارد که از میان این حجم عظیم آثار هنری خلق شده، کدام فرم بیش‌تر مورد توجه قرار گرفته‌؟ کدام‌یک کیفیت بالاتری داشته و نسبت به سایر آثار اصیل‌تر بوده‌اند؟ کدام‌ اثر احتمالاً ماندگارتر می‌شود؟ اصلاً هنر اعتراضی چیست؟ هنرمند متعهد کیست؟ آیا تخریب را هم می‌توان به مثابه‌ی هنر دید؟ بر این اساس ماهنامه‌ی خط صلح، پرونده‌ی ویژه‌ی این شماره‌ی خود تحت عنوان «هنر اعتراضی» را به پاسخگویی به پرسش‌هایی از این دست اختصاص داده است.

در همین راستا خط صلح به سراغ شهیار قنبری شاعر، آهنگساز و ترانه‌خوان رفته تا در گفتگویی با او به موسیقی اعتراضی و نقش هنر اعتراضی در اعتراضات اخیر بپردازد. شهیار قنبری ضمن تاکید بر این‌که هنرمند، باید خود را در ماموریت ببیند به خط صلح گفت که «هنر برای هنر در سرزمین‌های پیشرفته و خوشبخت و سرزمین‌هایی که سانسور از بام تا شام مغز آدم‌ها را پوک نمی‌کند، خیلی هم خوب است؛ یعنی هنرمند کار می‌کند که خود را ارضا کرده باشد، ولی در سرزمین‌هایی که این مشخصات را ندارند، بابا آب و نان ندارد یا اصلاً بابایی در کار نیست، چون کشته شده یا در زندان است، گمان نمی‌کنم که هنر برای هنر در آن جایی داشته باشد».

خط صلح در گفتگوی دیگری با حافظ موسوی، شاعر، از چیستی و فهم از هنرمند متعهد و وضعیت هنر متعهد در ایرانِ امروز پرسیده است. به گفته‌ی این عضو کانون نویسندگان ایران «کار هنری اساساً کار جمعی و اجتماعی است، اما در کشور ما این موضوع به سرعت با امر سیاسی و سیاست گره می خورد؛ برای این‌که نیاز اولیه‌ی کار هنرمند آزادی است. آزادی را چه کسانی تهدید و سرکوب می کنند؟ یکی قدرت سیاسی و یکی سنت که هردوی این‌ها در کشور ما هم‌زمان عمل می‌کنند».

خط صلح هم‌چنین در گفتگویی دیگر، با کریم لک‌زاده، کارگردان سینما، به بررسی سینمای اعتراضی در ایران پرداخته است. به باور کریم لک‌زاده در سینمای ایران با این‌که همواره فیلم‌هایی اعتراضی ساخته شد‌ه‌اند، اما این فیلم‌ها از معضلات موجود صرفاً استفاده‌ی منفعت طلبانه در جهت پیش‌برد اهداف فیلمساز برای کسب افتخارات جهانی داشته‌اند.

صدوسی‌‌ونهمین شماره از ماهنامه‌ی خط صلح هم‌چنین همراه است با مطالب و یادداشت‌هایی از:

رضا نجفی، بهزاد کامبوزیا، علی ناصری، احسان حقی، مهتاب علی‌نژاد، مهناز نوروزیان، معین خزائلی، مهرداد نقیبی، سعیده شفیعی، محمد گلشاهی، عباس دهقانی، نیما راهی، هدیه کیمیایی، مهرنوش نوع‌دوست، علیرضا اسماعیل‌زاده، علی کلائی، نیما راهی، بهزاد اسدی، علی فیاض، صفا پوینده، مینا جوانی، مرتضی هامونیان و جمعی دیگر از فعالین مدنی و حقوق بشر ایران.

لینک دانلود مستقیم فایل پی.دی.اف ماهنامه‌ی خط صلح:

وبسایت خط صلح:

در این شماره می‌خوانید:

• شهیار قنبری: مأموریت هنرمند خلق آزادی‌ست/ علی کلائی
• حافظ موسوی: هنرمند ایرانی به ناگزیر با مسئله‌ی اجتماع و سیاست درگیر است/ مهرنوش نوع‌دوست
• کریم لک‌زاده: تنها راه سینما برای پیوستن به اعتراض‌های اخیر، خودکشی است/ علی ناصری
• تجسم اعتراض و انقلاب/ بهزاد کامبوزیا
• از جنبش روشنگری تا زن، زندگی، آزادی/ رضا نجفی
• داستان شهادت می‌دهد/ علیرضا اسماعیل‌زاده
• یادداشتی درباره‌ی هنر معترض این روزها/ بهزاد اسدی
• موسیقی برای انقلاب/ صفا پوینده
• «زن، زندگی، آزادی» و همراهی هنرمندان آزاد در ایران و جهان/ مرتضی هامونیان
• برای آزادی دهه‌ی نودی‌ها/ هدیه کیمیایی
• هنر فریاد اعتراض ماست/ مینا جوانی
• هنر متعهد چیست؟/ علی فیاض
• وقتی دیوارها فریاد می‌زنند/ الهه امانی
• شعله‌های سوزان آفرینش‌گری/ نیما راهی
• پول‌پاشی، انگیزه‌ای برای سرکوب بیش‌تر/ عباس دهقانی
• اقتصاد بدون اینترنت/ محمد گلشاهی
• دولت؛ غارت‌گر منافع عمومی/ سعیده شفیعی
• برخورد امنیتی با دانش‌آموزان در جریان اعتراضات سراسری/ معین خزائلی
• رویکرد دادگاه‌ها در ایران به قوانین بین‌المللی حقوق بشری/ مهناز نوروزیان
• حقوق بشر یا قوانین داخلی؛ اولویت با کدام است؟/ احسان حقی
• ضرورت لغو مجازات اعدام و دفاع از حقوق بشر/ مهرداد نقیبی