ژاپن بی‌بهانه در جستجوی مسیر پیروزی / چرا از پیروزی ژاپن به وجد می‌آییم؟

به گزارش ورزش سه، در شرایطی که طرفداران فوتبال در ایران همچنان مشغول هضم شکست سنگین مقابل انگلیس هستند، ژاپن امروز با ارائه یک نمایش شجاعانه در نیمه دوم، موفق با کسب پیروزی مقابل آلمان شد که در نیمه اول ۱-۰ از آنها پیش بود. درست مثل عربستان که این تیم نیز در نیمه اول با یک گل از آرژانتین عقب افتاد اما در نیمه دوم ورق را به سود خود برگرداند.

پیروزی ژاپن مقابل آلمان البته برد باارزش‌تری بود، چرا که آلمان سرپنجه و تهاجمی، به خصوص در نیمه اول تیم فوق‌العاده‌ای نشان داد و می‌توانست حتی دروازه ژاپن را به توپ ببندد. با این حال شاگردان هاجیمه موری‌یاسو به مرور کنترل بازی را در دست گرفته و با دو حمله غافلگیرکننده، دروازه نویر را باز کرده و نتیجه‌ای فوق‌العاده را در رقابت‌های جام جهانی به دست آوردند.

ژاپن در شرایطی این مسابقه را به سود خود تمام کرد که در دوره مقدماتی به همراه تیم عربستان و به عنوان تیم دوم، گروه به جام جهانی صعود کرد و البته ایران اولین تیم آسیا بود که به این تورنمنت رسید. از آن زمان تا امروز ژاپنی‌ها تلاش کرده با بازی‌های تدارکاتی مناسب و ریتمی که برای تمرینات و ادامه حضور مثبت در این مسابقات در نظر دارند، وارد رقابت‌ها بشوند؛ اتفاقی که مزدش را در اولین دیدار خود مقابل آلمان گرفتند.

جالب اینکه امروز صبح، یکی از روزنامه‌های آرژانتین در واکنش به شکست این تیم مقابل عربستان و تمجید از فوتبال این حریف دیرینه خاورمیانه‌ای ایران پرداخته و گفته بود پیروزی آنها ناشی از یک دوره سرمایه‌گذاری طولانی است و اتفاقی به دست نیامده است. این مسئله را سال‌هاست که می‌شود درباره ژاپن مطرح کرد؛ تیمی که امروز هفت موقعیت روی دروازه آلمان ساخت و با دفاع جانانه از دروازه‌اش، با سه امتیاز از بازی بیرون آمد.

جالب اینکه در ورزشگاه خلیفه تعداد زیادی هوادار ژاپنی به سبک و سیاق همیشه، مشغول تشویق سامورایی‌های آبی بودند و در نهایت هم بازیکنان شادی خود را با این هواداران تشویق کردند؛ رابطه‌ای همیشه مثبت بین طرفین که همواره کمک‌کننده و پیش‌برنده ژاپن بوده و احیانا اتفاقی در این بین رخ نداده که ارتباط میان این دو رکن فوتبال ملی ژاپن را خدشه‌دار کند.

در نهایت باید گفت جام جهانی همواره با این لحظه‌ها و این مسابقات منحصربه‌فرد خواهد شد. جایی که شگفتی همیشه در انتظار بزرگ‌ترین تیم‌ها نیز هست؛ تیم‌هایی که ممکن است از بد حادثه رقبای آسیایی ما باشند و شاید هم نه. یک الگو که بشود به آنها نگاه کرد و یاد گرفت و به جای بهانه‌جویی و حرف‌های عجیب و غریب در همان مسیر رو به جلویی که آنها انتخاب کرده‌اند، قدم زد.