همه ما در یک کشتی نشسته ایم! فوری ترین وظیفه همه ایرانیان حمایت فعال از کردستان است! مهرداد درویش پور - Gooya News

ویژه خبرنامه گویا

پس از گذشت دوماه از آغاز انقلاب زن، زندگی، ازادی که به گونه ای خستگی ناپذیر از آن می گذرد و ناتوانی حکومت در مواجهه با آن - چه از طریق تلاش برای فرسایشی کردن و چه از طریق سرکوب- روش تازه ای برای پایان بخشیدن به این خیزش برگزیده شده است. امروز شاهد گسیل نیروهای نظامی جمهوری اسلامی برای سرکوب وحشیانه کردستان و میلیتاریزه کردن منطقه که تداعی گر شرایط جنگی است، هستیم. این یادداشت کوتاه به چند نکته کلیدی برای خنثی کردن توطئه حکومت اسلامی برای منزوی کردن کردستان از طریق سرکوب خشن تر آن اختصاص دارد که دربرنامه صفحه آخر مهدی فلاحتی روز جمعه 25 نوامبر به آن اشاره کردم.

1. حمله نظامی به کردستان به قصد پایان بخشیدن به جنبش زن، زندگی، ازادی در کل کشور است که امروز کردستان پر فروغ ترین مشعل آن به شمار می رود. در انقلاب تقاطعی و چند لایه ای ایران (هم پوشی جنبش زنان، اتنیکی، کارگری، دانشجویی، جوانان، ال جی بی تی و... " گویا گلوله های جمهوری اسلامی هم تبعیض آمیز است و در مناطق اتنیکی تحت ستم همچون کردستان و زاهدان جان بیشتری می ستاند! حکومت می کوشد به ویژه با سرکوب خشن تر و تحریک احزاب کردی و مردم کردستان، انان را به رویارویی مسلحانه بکشاند تا بتواند با به اصطلاح اتنیکی کردن و مسلحانه کردن رویارویی ها، در همبستگی عمومی ایرانیان شکاف ایجاد کرده و حتی به قیمت سوریه ای کردن ایران، مانع از پیروزی انقلاب سراسری زن، زندگی، ازادی شود. هم از این رو خویشتن داری و تاکید بر مبارزات خشونت پرهیز، نقش مهمی در خنثی کردن این توطئه حکومت دارد. واکنش خردمندانه رهبران احزاب کردی که دائما به مردم کردستان هشدار می دهند در تله حکومت اسلامی نیافتاده و بر مبارزات خشونت پرهیز خود ادامه دهند، نشانگر هشیاری در خنثی کردن این توطئه حکومت اسلامی ایران است. مبارزات خشونت پرهیز نقش مهمی در فراگیر کردن هرچه بیشتر این جنبش داشته و دارد.