تنش‌ها بین صرب‌تبارها و دولت آلبانیایی‌تبار کوزوو، در جنوب شرق اروپا، بالا گرفته است.

این نگرانی وجود دارد که ۲۳ سال پس از جنگ کوزوو، خشونت بین صرب‌تبارها و آلبانیایی‌تبارها دوباره شعله‌ور شود.

کوزوو کجاست و چه کسانی در آنجا زندگی می‌کنند؟

کوزوو کشوری کوچک و محصور در خشکی در بالکان است که با آلبانی، مقدونیه شمالی، مونته نگرو و صربستان هم‌مرز است.

بسیاری از صرب‌ها آن را زادبوم ملت خود می‌دانند.

اما از ۱.۸ میلیون نفری که در کوزوو زندگی می‌کنند، ۹۲ درصد آلبانیایی و تنها ۶ درصد صرب هستند. بقیه ساکنان کوزوو بوسنیایی‌ها، گوران‌ها، ترک‌ها و رومایی‌ها هستند.

کوزوو چگونه به استقلال رسید؟

پس از تجزیه یوگسلاوی در دهه ۱۹۹۰ کوزوو - استانی از کشور سابق - به دنبال خودمختاری و استقلال بود.

پاسخ صربستان به آلبانیایی‌تبارهایی که به دنبال استقلال بودند، سرکوب وحشیانه بود.

این سرکوب در سال ۱۹۹۹ با بمباران صربستان توسط ناتو بین ماه‌های مارس و ژوئن پایان یافت.

نیروهای صرب از کوزوو عقب‌نشینی کردند - اما برای بسیاری از آلبانیایی‌ها و صرب‌های کوزوو، درگیری هرگز پایان نیافت.

نیروهای کوزوو به رهبری ناتو (KFor) هنوز در کوزوو مستقر است و تعداد آنها در حال حاضر ۳۷۷۰ نفر است.

در سال ۲۰۰۸ کوزوو یکجانبه اعلام استقلال کرد.

در مجموع ۹۹ کشور از ۱۹۳ کشور سازمان ملل متحد استقلال کوزوو را به رسمیت می‌شناسند، از جمله ایالات متحده، بریتانیا و ۲۲ کشور از ۲۷ کشور اتحادیه اروپا.

اما روسیه و چین، که استقلال کوزوو را به رسمیت نمی‌شناسند، مانع از عضویت این کشور در سازمان ملل شده‌اند.

و الکساندر ووچیچ رئیس‌جمهور صربستان قسم خورده است که صربستان هرگز کوزوو را به عنوان یک کشور مستقل به رسمیت نخواهد شناخت.

هیچ کدام از دو کشور کوزوو و صربستان عضو اتحادیه اروپا نیستند - اما:

● صربستان از سال ۲۰۱۲ نامزد عضویت در اتحادیه اروپا بوده است

● کوزوو اعلام کرد که مایل است تا پایان سال ۲۰۲۲ درخواست عضویت دهد

چرا مشکلات اکنون بالا گرفته است؟

روابط بین دولت، که در تسلط آلبانیایی‌تبارها است، و اقلیت صرب‌تبار سال‌ها متشنج بوده است.

در سال ۲۰۲۲ تنش‌ها منجر به نافرمانی مدنی شد.

دولت کوزوو می‌خواست افراد ساکن در مناطقی را که اکثریت‌شان صرب‌تبار هستند وادار کند شماره پلاک‌های صادره از صربستانِ خودروهایشان را با پلاک‌های صادره از کوزوو تعویض کنند.

حدود ۵۰ هزار نفر در این مناطق به این دلیل که استقلال کوزوو را به رسمیت نمی‌شناسند، از شماره پلاک کوزوویی استفاده نمی‌کنند.

در تابستان، صرب‌تبارها در منطقه شمالی کوزوو، که هم‌مرز با صربستان است، جاده‌ها را سد کردند و برخی افراد در اعتراض تیراندازی کردند.

دولت کوزوو اجرای قوانین جدید را به تعویق انداخت. مذاکرات با میانجی‌گری اتحادیه اروپا برای حل مناقشه شکست خورد.

دولت ضرب الاجلی برای ۲۴ نوامبر اعلام کرد و پس از آن پلیس کوزوو گفت جریمه‌هایی به مبلغ ۱۵۰ یورو برای دارندگان پلاک‌های صادره از صربستان اعمال کند.

الکساندر ووچیچ، رئیس‌جمهور صربستان، گفت که وضعیت «در آستانه درگیری» است. او هشدار داده بود در صورت تلاش پلیس ویژه کوزوو برای اجرای این جریمه‌ها «جهنم روی زمین» به پا می‌شود.

آیا پای روسیه در میان است؟

در ماه اوت، دولت کوزوو گفت که صربستان در حال دامن‌زدن به تنش‌های قومی است و مدعی شد روسیه از آن‌ها حمایت می‌کند.

صربستان و روسیه متحدان سنتی هستند.

پس از حمله روسیه به اوکراین، صربستان از پیوستن به برنامه تحریم روسیه توسط سایر کشورهای اروپایی خودداری کرد.

در ماه مه، آقای ووچیچ قرارداد گازیِ به گفته خودش مناسبی را با ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه امضا کرد.

ماریا زاخارووا، سخنگوی وزارت خارجه روسیه، مقامات کوزوو را به دلیل اعمال «قوانین تبعیض‌آمیز بی‌اساس» در تنش‌های کوزوو مقصر دانست.

یک نماینده مجلس از حزب آقای ووچیچ - با استفاده از همان زبانی که پوتین برای توجیه حمله خود به اوکراین به کار برد - گفت که صربستان به زودی مجبور خواهد شد که «نازی‌زدایی بالکان» را آغاز کند. او بعداً بابت سخنان خود عذرخواهی کرد.

ویوسا عثمانی، رئیس‌جمهور کوزوو، گفت که آقای پوتین می‌تواند از کوزوو برای گسترش درگیری فعلی در اوکراین و بی‌ثبات‌تر کردن اروپا استفاده کند.

تنش‌ها بین صرب‌تبارها و دولت آلبانیایی‌تبار کوزوو، در جنوب شرق اروپا، بالا گرفته است.

این نگرانی وجود دارد که ۲۳ سال پس از جنگ کوزوو، خشونت بین صرب‌تبارها و آلبانیایی‌تبارها دوباره شعله‌ور شود.

کوزوو کجاست و چه کسانی در آنجا زندگی می‌کنند؟

کوزوو کشوری کوچک و محصور در خشکی در بالکان است که با آلبانی، مقدونیه شمالی، مونته نگرو و صربستان هم‌مرز است.

بسیاری از صرب‌ها آن را زادبوم ملت خود می‌دانند.

اما از ۱.۸ میلیون نفری که در کوزوو زندگی می‌کنند، ۹۲ درصد آلبانیایی و تنها ۶ درصد صرب هستند. بقیه ساکنان کوزوو بوسنیایی‌ها، گوران‌ها، ترک‌ها و رومایی‌ها هستند.

کوزوو چگونه به استقلال رسید؟

پس از تجزیه یوگسلاوی در دهه ۱۹۹۰ کوزوو - استانی از کشور سابق - به دنبال خودمختاری و استقلال بود.

پاسخ صربستان به آلبانیایی‌تبارهایی که به دنبال استقلال بودند، سرکوب وحشیانه بود.

این سرکوب در سال ۱۹۹۹ با بمباران صربستان توسط ناتو بین ماه‌های مارس و ژوئن پایان یافت.

نیروهای صرب از کوزوو عقب‌نشینی کردند - اما برای بسیاری از آلبانیایی‌ها و صرب‌های کوزوو، درگیری هرگز پایان نیافت.

نیروهای کوزوو به رهبری ناتو (KFor) هنوز در کوزوو مستقر است و تعداد آنها در حال حاضر ۳۷۷۰ نفر است.

در سال ۲۰۰۸ کوزوو یکجانبه اعلام استقلال کرد.

در مجموع ۹۹ کشور از ۱۹۳ کشور سازمان ملل متحد استقلال کوزوو را به رسمیت می‌شناسند، از جمله ایالات متحده، بریتانیا و ۲۲ کشور از ۲۷ کشور اتحادیه اروپا.

اما روسیه و چین، که استقلال کوزوو را به رسمیت نمی‌شناسند، مانع از عضویت این کشور در سازمان ملل شده‌اند.

و الکساندر ووچیچ رئیس‌جمهور صربستان قسم خورده است که صربستان هرگز کوزوو را به عنوان یک کشور مستقل به رسمیت نخواهد شناخت.

هیچ کدام از دو کشور کوزوو و صربستان عضو اتحادیه اروپا نیستند - اما:

● صربستان از سال ۲۰۱۲ نامزد عضویت در اتحادیه اروپا بوده است

● کوزوو اعلام کرد که مایل است تا پایان سال ۲۰۲۲ درخواست عضویت دهد

چرا مشکلات اکنون بالا گرفته است؟

روابط بین دولت، که در تسلط آلبانیایی‌تبارها است، و اقلیت صرب‌تبار سال‌ها متشنج بوده است.

در سال ۲۰۲۲ تنش‌ها منجر به نافرمانی مدنی شد.

دولت کوزوو می‌خواست افراد ساکن در مناطقی را که اکثریت‌شان صرب‌تبار هستند وادار کند شماره پلاک‌های صادره از صربستانِ خودروهایشان را با پلاک‌های صادره از کوزوو تعویض کنند.

حدود ۵۰ هزار نفر در این مناطق به این دلیل که استقلال کوزوو را به رسمیت نمی‌شناسند، از شماره پلاک کوزوویی استفاده نمی‌کنند.

در تابستان، صرب‌تبارها در منطقه شمالی کوزوو، که هم‌مرز با صربستان است، جاده‌ها را سد کردند و برخی افراد در اعتراض تیراندازی کردند.

دولت کوزوو اجرای قوانین جدید را به تعویق انداخت. مذاکرات با میانجی‌گری اتحادیه اروپا برای حل مناقشه شکست خورد.

دولت ضرب الاجلی برای ۲۴ نوامبر اعلام کرد و پس از آن پلیس کوزوو گفت جریمه‌هایی به مبلغ ۱۵۰ یورو برای دارندگان پلاک‌های صادره از صربستان اعمال کند.

الکساندر ووچیچ، رئیس‌جمهور صربستان، گفت که وضعیت «در آستانه درگیری» است. او هشدار داده بود در صورت تلاش پلیس ویژه کوزوو برای اجرای این جریمه‌ها «جهنم روی زمین» به پا می‌شود.

آیا پای روسیه در میان است؟

در ماه اوت، دولت کوزوو گفت که صربستان در حال دامن‌زدن به تنش‌های قومی است و مدعی شد روسیه از آن‌ها حمایت می‌کند.

صربستان و روسیه متحدان سنتی هستند.

پس از حمله روسیه به اوکراین، صربستان از پیوستن به برنامه تحریم روسیه توسط سایر کشورهای اروپایی خودداری کرد.

در ماه مه، آقای ووچیچ قرارداد گازیِ به گفته خودش مناسبی را با ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه امضا کرد.

ماریا زاخارووا، سخنگوی وزارت خارجه روسیه، مقامات کوزوو را به دلیل اعمال «قوانین تبعیض‌آمیز بی‌اساس» در تنش‌های کوزوو مقصر دانست.

یک نماینده مجلس از حزب آقای ووچیچ - با استفاده از همان زبانی که پوتین برای توجیه حمله خود به اوکراین به کار برد - گفت که صربستان به زودی مجبور خواهد شد که «نازی‌زدایی بالکان» را آغاز کند. او بعداً بابت سخنان خود عذرخواهی کرد.

ویوسا عثمانی، رئیس‌جمهور کوزوو، گفت که آقای پوتین می‌تواند از کوزوو برای گسترش درگیری فعلی در اوکراین و بی‌ثبات‌تر کردن اروپا استفاده کند.