گلشیفته فراهانی خطاب به فمینیست‌ها: سکوت به مثابه «همدستی» است

گلشیفته فراهانی، بازیگر شناخته‌شده ایرانی در نامه‌ای سرگشاده خطاب به فمینیست‌ها از آن‌ها خواسته است تا صدای زنان ایرانی باشند.

در این نامه که در روزنامه معتبر آمریکایی «نیویورک تایمز» منتشر شده است او به ابعاد و اهمیت انقلاب فعلی ایران پرداخته است. خانم فراهانی نوشته که آنچه نسل جدید ایران می‌خواهد ساده است و آن «آزادی» است.

او نامه را با معرفی خود آغاز کرده و نوشته از زمانی که در فیلم «مجموعه درو‌غ‌ها» ساخته ریدلی اسکات بازی کرد، مقامات ایرانی او را به همکاری با سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا متهم کردند و به تبعید رانده شد.

گلشیفته می‌گوید به عنوان کسی که در تبعید زندگی می‌کند، حقی برای نمایندگی این «خیزش شجاعانه» ندارد ولی تلاش می‌کند انعکاس صدای «زنان و مردان جوان شجاعی که علیه ظلم و نابرابری در ایران برخاسته‌اند» باشد.

خانم فراهانی توضیح داده است که چرا فکر می‌کند خیرش کنونی متفاوت است. او نوشته که این بار «هیچ سایه‌ای از خاکستری» وجود ندارد و آنچه نسل جوان موسوم به «نسل زد» ایران می‌خواهد بسیار ساده است و آن آزادی انتخاب است. او می‌گوید که جایی برای سردرگمی وجود ندارد.

گلشیفته فراهانی نوشته است چیزی که غرب نمی‌بیند این است که نسل جدید ایران بسیار شبیه هم‌نسلان خود در غرب است. آنها در «تیک‌تاک» فعال هستند و چهره‌های محبوب خود را در اینستاگرام دنبال می‌کنند، یا عاشق آواز خواندن و رقصیدن و شاد بودن هستند.

خانم فراهانی می‌گوید این نسل از زندگی دوگانه خسته شده است که در آن آزادی را فقط در دنیای مجازی یا پشت درهای بسته تجربه می‌کنند و دختران جوان مجبور می‌شوند موهای خود را در ملاء عام بپوشانند، انگار در «قرون وسطی» زندگی می‌کنند.

او می‌گوید از آغاز این انقلاب، متعجب شدم که چرا بسیاری از فمینیست‌های بزرگ غربی و مدافعان حقوق زنان سکوت کرده‌اند. گلشیفته خطاب به آنها گفته است که «از تغییر رویه شما استقبال می‌کنم.»

گلشیفته فراهانی می‌گوید در روزهای نخست این انقلاب جوانان ایرانی از اینکه فمینیست‌های مشهور سکوت کرده‌اند متعجب بودند و نمی‌فهمیدند چرا مردانی مانند تروور نوآ، جاستین بیبر یا کریس مارتین و اعضای گروه «کلد پلی» حمایت خود را ابراز کردند، اما حمایت دریافت شده از سوی زنان مشهور کافی نبود.

او خطاب به فمینیست‌ها گفته که تأثیر اعتراض مردم ایران محدود به مرزهای ایران نیست و آنها با امید دادن به دیگر زنانی که نمی‌توانند صدای خود را علیه ظلم و ستم روزانه بلند کنند بر کل منطقه تأثیر خواهند گذاشت.

گلشیفته فراهانی در این نامه سرگشاده خود خطاب به فمینیست‌ها گفته است که این خیزش بدون آنها از هم خواهد پاشید چرا که نیاز به صداهای بلند حمایت‌کننده دارد.

او تأکید کرده است که سکوت به مثابه «همدستی» است و نادیده گرفتن زنان ایرانی و مبارزه شجاعانه آنها به معنای پشت کردن به قرن‌ها مبارزات زنان برای آزادی و برابری است.