برنامه‌ریزی برای ایجاد ارتباط دانشگاه با بخش‌های تولید و بازار وجود ندارد

عضو هیات علمی طراحی پارچه و لباس دانشگاه هنر گفت: دانشگاه برنامه‌ریزی هدفمند و درازمدتی برای ایجاد ارتباط میان دانشگاه با بخش‌های تولید و بازار ندارد و مقاومت بخش صنعت نیز در باز کردن درهای خود به روی استعدادها و نیروهای دانشگاهی زیاد است و در نتیجه بخش عمده‌ای از دانشجویان هنر، آیندۀ شغلی درخوری برای خود در ایران متصور نیستند.

دکتر منظر محمدی عضو هیات علمی و استاد مشاور انجمن طراحی پارچه و لباس دانشکده هنرهای کاربردی دانشگاه هنر، در گفت و گو با ایسنا، درخصوص موانع سر راه نظام آموزش عالی در رشته های هنری بیان کرد: مهم‌ترین مشکل، عدم ارتباط نظام‌مند بین بخش آموزش هنر با بخش‌های تولید و بازار است. لزوم رابطۀ دانشگاه با صنایع تولیدی، که در اغلب کشورهای پیشرفته در زمینۀ دیزاین و تولید محصول وجود دارد، به شدت احساس می‌شود. یک راه‌حل مناسب برای حل تدریجی این مسئله، جدی گرفتن دوره‌های کارآموزی دانشجویان در مؤسسات تولیدی است که هم به رشد دانش عملی دانشجویان و هم به شناخته شدن استعدادهای جوان می‌انجامد.

وی با ابراز عقیده درباره آینده شغلی دانشجویان هنر و بازار کار رشته های هنری برای دانشجویان گفت: در حال حاضر، تعداد قابل‌توجهی از دانشجویان و فارغ‌التحصیلان با استعداد در زمینۀ هنرهای کاربردی برای کار یا ادامۀ تحصیل از کشور مهاجرت می‌کنند. بخش عمده‌ای از دانشجویان هنر، متأسفانه آیندۀ شغلی درخوری برای خود در ایران متصور نیستند. از طرفی دانشگاه برنامه‌ریزی هدفمند و درازمدتی برای ایجاد ارتباط میان دانشگاه با بخش‌های تولید و بازار ندارد و از طرف دیگر مقاومت بخش صنعت نیز در باز کردن درهای خود به روی استعدادها و نیروهای دانشگاهی زیاد است.

این استاد دانشگاه هنر، در رابطه با نقش دانشگاه در شکوفایی استعدادهای دانشجویان اظهار کرد: دانشگاه جایی است که به استعدادهای موجود جهت می‌دهد. مسلم است که هیچ دورۀ درسی در هیچ دانشگاهی نمی‌تواند تمامی دانش نظری و عملی یک رشته را به دانشجو منتقل کند. در رشته‌ای مثل طراحی پارچه و لباس، دانشگاه باید تلاش کند معیارهای خود را به استانداردهای خلاقه و فنی جهانی نزدیک کند؛ چون کشور ما در رشتۀ منسوجات و فشن هنوز در ابتدای راه است، در حالی که بازار ایران هم تابع گرایش‌های جهانی است.

وی ادامه داد: دانشگاه استعدادهای افراد را با کیفیتی آکادمیک جهت‌دهی می‌کند؛ هر چه سواد نظری فرد بالاتر باشد، آن فرد هنرمند و دیزاینر بهتر و خلاق‌تری خواهد بود و این کیفیتی است که بخش تولید غیردانشگاهی غالباً فاقد آن است.

محمدی درباره برنامه های آموزش مجازی و سر فصل های گروه طراحی پارچه و لباس گفت:در دو سال آموزش مجازی، برنامه‌های آموزشی گروه طراحی پارچه و لباس بی‌تغییر باقی ماند، غیر از آن‌که کلاس‌ها همه به صورت مجازی برگزار شد. آموزش مجازی تأثیر بسیار مخربی بر روند آموزش دانشجویان داشت، چرا که عمدۀ دروس اصلی این رشته دروس کارگاهی‌اند. برگزاری این دروس به صورت مجازی، موجب افت شدید کیفیت بوده است. به طور کلی، به تجربۀ شخص بنده و تقریباً تمام دانشجویانی که تجربیات‌شان در این زمینه را با بنده در میان گذاشتند، دو سال آموزش مجازی بازدهی بسیار پایینی داشت و موجب کاهش کیفیت کارها، چه به لحاظ خلاقیت و چه مهارت‌های عملی، و نیز کاهش انگیزه و رغبت دانشجویان بود.

وی در خصوص توجه دانشگاه هنر به امر پژوهش در رشته طراحی پارچه و لباس بیان کرد: در دورۀ ارشد رشتۀ طراحی پارچه و لباس، شیوه‌های پژوهش آکادمیک به دانشجویان آموزش داده می‌شود و از دانشجویان، چه در پروژه‌های کلاسی و چه در پایان‌نامۀ ارشد، انتظار می‌رود که پژوهش‌های خود را بر مبنای اصول آکادمیک انجام دهند؛ دروس روش تحقیق بسیار جدی گرفته می‌شوند و نتیجۀ آن در پایان‌نامه‌های سال‌های اخیر مشهود است. ​

استاد مشاور انجمن طراحی پارچه و لباس دانشگاه هنر درباره تاثیر گذاری انجمن های علمی در فعالیت های دانشجویان گفت: انجمن علمی گروه طراحی پارچه و لباس در برگزاری جلسات کتابخوانی، دوره‌های آموزشی و کارگاه‌هایی نظیر کارگاه‌های طراحی تخصصی و آموزش نرم‌افزارهای تخصصی که به هر نحوی مکمل کلاس‌های رسمی این رشته است، نقش بسیار مفید و مؤثری برای دانشجویان دارد. عمدۀ فعالیت‌های انجمن علمی توسط خود اعضای انجمن و با توجه به نیازها و تقاضاهای دانشجویان پیشنهاد می‌شود و با نظارت مستقیم مشاور انجمن و تأیید معاونت فرهنگی اجرا می‌شود.

​محمدی در پایان درباره چگونگی ارتقاء فعالیت های داوطلبانه انجمن های علمی اظهار کرد: فعالیت‌های داوطلبانه انجمن‌های علمی غالباً با پیشنهادات خود دانشجویان و پیگیری اعضای فعال انجمن صورت می‌گیرد. دانشجویان بهتر از هر کسی نیازهای علمی و آموزشی خود را می‌شناسند و معمولاً بهترین برنامه‌ها را پیشنهاد می‌دهند. این برنامه‌ها با راهنمایی مشاور انجمن، به لحاظ سطح علمی و امکان برگزاری، مورد بررسی قرار می‌گیرند. در این میان، مشکلات موجود غالباً محدودیت در فضای برگزاری برنامه‌ها و نبود بودجه است، که اجرای بسیاری از برنامه‌های پیشنهادی را تقریباً غیرممکن می‌کند.

انتهای پیام