بزرگترین انبار‌های زنده کربن در اقیانوس

 در حالی که بسیاری از تلاش‌های مبتنی بر طبیعت برای مبارزه با تغییرات اقلیمی بر راه‌حل‌هایی مانند کاشت درخت یا احیای تالاب‌ها متمرکز شده‌اند، پژوهشگران اکنون از درک اهمیت حذف کربن توسط بزرگترین حیوانات سیاره زمین یعنی نهنگ‌ها حمایت می‌کنند.

بر اساس مطالعه آن‌ها که به تازگی در مجله Trends in Ecology and Evolution منتشر شده است، این گروه پژوهشی بررسی کرده که چگونه این غول‌های دریایی می‌توانند بر مقدار کربن موجود در هوا و اقیانوس‌های زمین تأثیر بگذارند. آن‌ها بررسی کردند که نهنگ‌ها چگونه به طور بالقوه به کاهش کربن دی اکسید در جو زمین کمک می‌کنند.

بزرگترین انبار‌های زنده کربن در اقیانوس

نویسندگان این پژوهش به رهبری هایدی پیرسون، زیست‌شناس دانشگاه آلاسکا ساوث‌ایست در یک بیانیه مطبوعاتی گفتند: درک نقش نهنگ‌ها در چرخه کربن، زمینه‌ای پویا و نوظهور است که ممکن است هم برای حفاظت از دریا و هم برای استراتژی‌های تغییر آب و هوا مفید باشد. این امر مستلزم همکاری میان‌رشته‌ای بین اکولوژیست‌های دریایی، اقیانوس‌شناسان، بیوژئوشیمی‌دانان، مدل‌سازان چرخه کربن و اقتصاددانان است.

اندازه نهنگ‌ها حتی از هواپیما‌های غول پیکر نیز بیشتر است و وزن آن‌ها به ۱۵۰ تن نیز می‌رسد. این موجودات غول پیکر حدود یک قرن زندگی می‌کنند و به طور قابل توجهی یکی از بزرگترین استخر‌های کربن زنده در اقیانوس دریایی را تشکیل می‌دهند و جزئی از سیستم دریایی هستند که مسئول ذخیره ۲۲ درصد کربن روی زمین است. زیست‌توده نهنگ‌ها نیز مانند سایر موجودات زنده، عمدتاً از کربن ساخته شده است.

پژوهشگران می‌گویند: اندازه و طول عمر نهنگ‌ها به آن‌ها اجازه می‌دهد تا اثرات قوی‌تری بر چرخه کربن از طریق ذخیره‌سازی کربن مؤثرتر از حیوانات کوچک، بلعیدن مقادیر بسیار زیاد طعمه و تولید حجم زیادی از مواد زائد داشته باشند.

با توجه به این که نهنگ‌های بی‌دندان برخی از طولانی‌ترین مهاجرت‌ها را در این سیاره دارند، به طور بالقوه بر پویایی مواد مغذی و چرخه کربن در مقیاس‌های حوضه اقیانوسی تأثیر می‌گذارند.

کریل و پلانکتون فتوسنتزی، روزانه تا ۴ درصد وزن بدن نهنگ‌ها را تشکیل می‌دهند که برای یک نهنگ آبی، این میزان تقریباً معادل ۳۶۲۸ کیلوگرم است.

هنگامی که نهنگ‌ها هضم غذای خود را به پایان می‌رسانند، مدفوع و مواد زائد آن‌ها غنی از مواد مغذی است و کریل‌ها و پلانکتون‌ها را قادر می‌سازد تا رشد کنند و فتوسنتز و جذب کربن جو (حذف کربن) را افزایش دهند.

با استفاده مجدد از نهنگ‌های آبی به عنوان مثال، این نهنگ‌ها عمری ۹۰ ساله دارند و کربن موجود در آن‌ها به دلیل تجزیه آن‌ها پس از مرگ در بستر دریا به اعماق دریا منتقل می‌شود.

این فرآیند، پمپاژ کربن بیولوژیکی را تکمیل می‌کند که شامل مسیر‌های بیوژئوشیمیایی پیچیده برای حرکت مواد مغذی و مواد شیمیایی بین اقیانوس و جو است.

جمعیت نهنگ‌ها به دلیل کشتار تجاری که علت اصلی کاهش جمعیت آن‌ها است، با پیامد‌های نامشخص بر چرخه کربن بیولوژیکی همراه بوده و تاکنون ۸۱ درصد کاهش یافته است.

پژوهشگران می‌گویند: حفظ و بازیابی جمعیت نهنگ‌ها پتانسیل افزایش میزان ذخیره کربن در اقیانوس را دارد. نقش کاهش کامل کربن دی اکسید نهنگ‌های بزرگ (و سایر موجودات) تنها از طریق مداخلات حفاظتی و مدیریتی قوی که مستقیماً به افزایش جمعیت آن‌ها کمک می‌کند، تحقق خواهد یافت.

همان طور که قبلا گزارش شده بود، یک نگرانی منحصر به فرد در مورد نهنگ‌ها این است که آن‌ها به دلیل مصرف غذای زیاد، روزانه ۱۰ میلیون قطعه میکروپلاستیک را می‌خورند که اغلب این میکروپلاستیک‌ها از موجوداتی می‌آیند که می‌بلعند، نه از آب دریا که هنگام جستجوی طعمه می‌بلعند.

بنابراین، مداخلات حداقل باید شامل محافظت از نهنگ‌ها و طعمه آن‌ها در برابر چنین آلودگی‌های ناشی از انسان باشد، چرا که به هر حال، اگر می‌خواهیم نهنگ‌ها را حفظ و حراست کنیم و جمعیت آن‌ها را دوباره افزایش دهیم، آن‌ها برای زنده ماندن و تولید مثل به تغذیه مناسب نیاز دارند.

منبع:  آی‌ای

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی فناوری