ویژه‌نامۀ لوموند در بارۀ اعتراضات ایرانیان: خشم جوانان، بی‌رحمی رژیم

تبلیغ بازرگانی

لوموند علاوه بر ویژه‌نامۀ آخر هفته، در روزنامۀ شنبه ۱۷ دسامبر نیز وقایع ایران را برجسته کرده و در تیتر بزرگ خود نوشته است: "ایران: شقاوت رژیم علیه جوانان"...

اما ویژه‌نامه نگاه‌های متفاوتی را از زوایای گوناگون در بر گرفته است: جنگ رسانه‌ای، هنر اعتراض، همبستگی ایرانیان ساکن کالیفرنیا... و همچنین چند پرتره از شخصیت‌هایی چون توماج صالحی، آذر نفیسی، حامد اسماعیلیون، بهمن قبادی یا صدف خادم. حتی آشپزی ایرانی هم از قلم نیفتاده است. هنرمندانی چون شیرین نشاط نیز در آرایش ویژه‌نامه شرکت داشته‌اند. در مقدمۀ مجله آمده است که غزل گلشیری، روزنامه‌نگار بخش بین‌المللی لوموند در تدوین این شمارۀ مخصوص نقش هماهنگ‌کنندۀ اصلی را به عهده داشته است.

روی جلد ویژه نامۀ آخر سال لوموند © journal.lemonde.fr

ابراهیم رئیسی: دستی که برای کشتن نمی‌لرزد

یکی از مقالات مفصل ویژه‌نامه را ژان پیر پرن، روزنامه‌نگار پرسابقۀ فرانسوی به ابراهیم رئیسی و سپاه پاسداران اختصاص داده است.

ژان پیر پرن که از آغاز انقلاب اسلامی رویدادهای ایران را برای روزنامۀ لیبراسیون پوشش می‌داد، رئیسی را عامل مهمی در دستگاه اختناق و سرکوب جمهوری اسلامی می‌داند. او می‌نویسد: زندگی ابراهیم رئیسی را باید با شمار کشته‌شدگانی روایت کرد که مسیر صعودی وی را پوشانده است. بر خلاف اکثر شخصیت‌های مهم رژیم، رئیسی نه در انقلاب اسلامی نقش داشته و نه در جنگ ایران و عراق. او فاقد هرگونه "کاریزما" و شمّ سیاسی است. پس دلیل برآمدن او در نظام جمهوری اسلامی چیست؟ به عقیدۀ ژان پیر پرن آنچه رئیسی را متمایز می‌کند، آمادگی‌اش برای سرکوب، مجازات و سختگیری است. او خیلی زود در قوه قضاییه – دستگاه تنبیه و مجازات رژیم – پیشرفت کرد. به طور کلی، جمهوری اسلامی نیاز  به بازویی دارد که با قاطعیت و بدون تعلل، بازداشت کند، به زندان بیندازد، شکنجه دهد و حتی بکشد. این وظیفۀ تعیین‌کننده را سپاه پاسداران و البته بسیج به عهده گرفته‌اند، و همکاری و همراهی بی‌قید و شرط رئیسی با سپاه را می‌توان دلیل اصلی تندروی فزایندۀ رژیم دانست.

جوانمرد و نامرد

به نوشتۀ پِرَن، در سرکوب هولناکی که طی سه ماه اخیر جوانان کشور را هدف گرفته، رئیس‌جمهوری اسلامی به خوبی می‌داند که سپاه بهترین یار اوست: قدرتی پلیسی، نظامی و اقتصادی که شاید حتی از دولت هم قوی‌تر باشد.

ژان پیر پرن در ادامه، تاریخچۀ سپاه پاسداران را حکایت می‌کند و با اشاره به روحیات و ارزش‌های سنتی ایرانی دو واژۀ "جوانمرد" و "نامرد" را برای خوانندۀ فرانسوی می‌شکافد و سپس می‌افزاید: بدون تردید رئیسی یک "جوانمرد" محسوب نمی‌شود. او از هفده سالگی وارد نظام سرکوب شده و دستانش به خونهای زیاد آلوده است. از بیست سالگی در دادگاه انقلاب کرج و سپس همدان احکام اعدام صادر کرده و در ۲٨ سالگی به عضویت "کمیتۀ مرگ" درآمده است.

ژان پیر پرن می‌نویسد که رئیسی آخوندزاده است اما خانوادۀ فقیری داشته، چنان که خود گفته است: "به یاد ندارم خانواده‌ام یک کیلو برنج یا نیم کیلو گوشت خریده باشند". پرن می‌نویسد که وی در نوجوانی حتی مدتی تسبیح‌فروشی می‌کرده تا بتواند تحصیلات حوزوی را ادامه دهد. اما شاید آنچه باعث پیشرفت سریع وی بعد از انقلاب شد، دورۀ شاگردی‌اش نزد خامنه‌ای بوده باشد. هرچه هست، رئیسی با ایفای نقش در اعدام‌های زندانیان سیاسی به مقامات بالا رسید و محافل تندرو رژیم و پاسداران متوجه شدند که وی "آدم شلی نیست".

ژان پیر پرن به نقل از یک وزیر سابق ایرانی که اینک به پاریس پناه آورده می‌نویسد: "رئیسی سازمان‌دهندۀ خوبی است. قبل از او، دستگاه قضایی نتوانسته بود به عنوان ساختار اصلی سرکوب و کنترل مردم عمل کند".

در پایان مقاله، ژان پیر پرن یادآوری می‌کند که در آخرین انتخابات ریاست جمهوری، این فرضیه در ایران شنیده می‌شد که یکدست شدن رژیم – یعنی هماهنگی کامل رهبری با رئیس‌جمهوری و با سپاه – می‌تواند ثبات بیشتری برای کشور داشته باشد. اما کمتر از یک سال و نیم بعد از ریاست جمهوری ابراهیم رئیسی، تمامی کشور علیه نظام به پا خاسته است.

دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید

آبونه شوید

اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید