بی‌چشم و رویی سابقه‌دار مقامات فرانسه

 به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، «دیپلماسی ایرانی» با اشاره به ملاقات چندی قبل برخی پادو‌های سیاسی اپوزیسیون با رئیس‌جمهور فرانسه نوشت: امانوئل مکرون، دیدار مهم و تاریخ سازی؟! با معصومه علینژادقمی و چند همراه او انجام داد. خبر این اتفاق، اذهان را متوجه این پرسش کرد که زوال تدریجی و تاریخی الیزه تا کجا رسیده است که برای دیدار با عناصر چنین مشکوک و ملکوکی آغوش گشوده و قهوه گرم سرو می‌کند؟ البته این باد‌ها نیز خواهند گذشت. ملت ایران در پیش طوفان‌ها سر خم نکرده تا بخواهد به غباری بلرزد و بلغزد. این که بالاترین مقام یک کشور در شرایطی که روابط رسمی دیپلماتیک با کشوری دارد، با مخالفان نام و نشان‌دار آن هم در زمانه بلوا دیدار کند نکته‌ای مهم، درخور توجه و شگفت‌انگیز است. این‌ها در شرایطی است که سفیر جدید فرانسه، تنها زمان‌اندکی از حضورش در تهران می‌گذرد. این رفتار دوگانه یا چندگانه البته عادت دیرینه فرانسوی‌هاست و بر رعایت شئون و میزان‌ها در روابط بین‌الملل در این کشور نمی‌توان حساب چندانی باز کرد.

از یاد نبرده‌ایم فرانسوی‌ها در شرایطی که قرارداد‌های مهمی در حوزه انرژی و خودرو‌سازی با ایران داشتند به‌طور هم زمان پناه و مأمن سازمان منافقین، اذناب و گردهمایی‌های این آدمکشان فرتوت بودند. فرانسه در تمام سال‌های جنگ تحمیلی رژیم بعث عراق علیه ملت ایران متحد تام و تمام بغداد بود و از دادن هیچ اسلحه و آموزشی به ارتش بعثی دریغ نمی‌ورزید. در مقطعی حتی خلبان‌های فرانسوی هواپیما‌های میراژ به طور مستقیم در چندین عملیات مشارکت داشتند و خلبانان بعثی را آموزش می‌دادند. در همان زمان نیز دغدغه و داعیه‌های حقوق بشری در شکل ریاکارانه اش از سوی فرانسوی‌ها مطرح می‌شد.

فرانسوی‌ها احتمالا مارشال پتن را نیکو می‌شناسند. همان فرمانده نظامی که در بیداد جنگ عالمگیر دوم ارتش فرانسه را مقابل آلمانی‌ها تسلیم کرد و دولت دست نشانده ویشی را برقرار ساخت. با پایان جنگ و کنار رفتن غبارها، اما پتن محاکمه و به جرم خیانت به اعدام محکوم شد. سن بالای نود سال باعث شد تا او با یک درجه تخفیف به حبس ابد تبدیل شود. پتن مظهر خیانت به وطن و نان و پالوده خوردن با اجنبی شد و تاهمیشه، مورد بخشش ملت فرانسه قرار نگرفت. نکته این است که امثال علینژاد به عنوان خائن به وطن و کسانی که حامی و لابی‌گر تحریم و تهدید علیه ملت ایران و در جهت منافع بیگانه هستند، حکم همان پتن برای فرانسوی‌ها را دارند و هیچ خائن و وطن فروشی در نظر ملت ممدوح و محبوب نخواهد شد.

توئیت‌های امثال مایک پمپِئو در شب شهادت سردار سلیمانی توسط همین خانم علینژاد نوشته شده. حضور میلیونی مردم در مشایعت پیکر سردار سلیمانی بدرستی حقیقت صحنه در ایران را نشان می‌دهد. از اجاق چنین عناصری هیچ نانی برای الیزه طبخ نخواهد شد و مشاوران آقای مکرون احتمالا نانی مشابه همان منافقین در سفره آقای مکرون نهاده‌اند. پیش از این علینژاد با مایک پمپِئو و برخی دیگر از مقامات آمریکایی دیدار کرده و سخنان وارونه‌ای نیز بیان داشت. ظاهرا مقامات الیزه به تازگی به کشف این خانم نائل آمده‌اند؟! نه علینژاد کشف بدیع و موثریست و نه چیزی بیشتر از مریم قجر عضدانلو (رجوی) برای فرانسه خواهد داشت. اگر رجوی و فرقه‌اش، تعدادی فسیل و سبیل آویزان در تیرانا و اردوگاه اورسورواز فرانسه دارند تا کامنتی بنویسند و پرچمی تکان بدهند، این یهودای تازه‌یاب آقای مکرون تنها دنبال همان ده هزار دلار‌هایی است که بابت مصاحبه با مادر یکی از جانباختگان وقایع چند سال قبل طلب کرده است.

احتمالا نام ژرار دوپاردیو را شنیده‌اید. هنرپیشه پرسابقه و معروف فرانسوی که در اعتراض به شرایط حاکم بر کشورش به تابعیت روسیه درآمده است. این جمله آقای دپاردیو را دقیق‌تر بخوانید «من فرانسه را ترک می‌کنم به این دلیل که از نظر شما افراد موفق، خلاق و بااستعداد باید تنبیه شوند.» بازیگر فیلم معروف بینوایان حقیقت فرانسه امروز را به درستی بیان کرده است. کاش ویکتور هوگویی در میان بود تا حکایت بینوایان امروز الیزه را تصویر کند که دست در دست یهودا نهاده‌اند! باش تا صبح دولتت بدمد آقای ماکرون.