اقیانوس آبی کارآفرینی در ایران را به هلند ترجیح دادم

به گزارش خبرگزاری مهر- گروه دانش و فناوری؛ شرکت‌های دانش بنیان به جهت ارزش افزوده بالایی که ایجاد می‌کنند، نقش ویژه ای در رشد کشور در زمینه‌های علمی، فناوری و اقتصادی بر عهده دارند و با رشد چشمگیر این شرکتها در سالهای اخیر هم اکنون شاهد آن هستیم که بیش از ۷ هزار شرکت در زمینه تولید محصولات دانشی فعالیت می‌کنند.

در این میان زنان در ۷۰۶ شرکت در جایگاه مدیر عاملی و ۲۵۹۲ نفر در کسوت عضویت هیئت مدیره شرکت‌های دانش بنیان فعالیت دارند. همچنین تعداد ۴ هزار و ۱۰۶ نفر از سهامداران حقیقی شرکت‌های دانش بنیان را زنان تشکیل می‌دهند.

از سوی دیگر دارو و فرآورده‌های تشخیص و درمان بیشترین جذب زنان را در مدیریت زیست بوم فناوری داشته است به طوری که ۲۴ درصد از بانوان یا عضو هیئت مدیره و یا مدیرعامل شرکت‌های دانش بنیان دارویی اند.

یکی از این زنان دانش بنیان تحصیل کرده هلند است و پس از چند سال زندگی در این کشور با طرح بازگشت ایرانیان غیر مقیم معاونت علمی به کشور برگشته و هم اکنون سکاندار یک شرک دانش بنیان در حوزه زیست فناوری است.

محدثه حاجی عبدالوهاب، دکتری بیوتکنولوژی دارویی از دانشگاه اوترخت هلند و مدیرعامل یک شرکت دانش بنیان است. وی مقاطع لیسانس و ارشد را در رشته میکروبیولوژی گرایش ژنتیک در کشور تحصیل کرده است. با حاجی عبدالوهاب که ۷ سال در هلند بوده و نزدیک به ۴ سال است به کشور بازگشته، درمورد انگیزه بازگشت به کشور، تفاوت تحصیل و تحقیق در ایران و هلند، چالش‌های پیش روی محققان، فعالیت تحقیقاتی زنان در ایران و خارج از کشور به گفتگو نشستیم که مشروح آن در زیر آمده است:

*لطفا با تاریخچه‌ای از زندگی خودتان شروع کنید. چرا در ابتدا هلند را برای ادامه تحصیل و زندگی انتخاب کردید و در نهایت تصمیم گرفتید به ایران برگردید و ادامه حیات علمی خودتان را در ایران دیدید؟

من برای PHD از دانشگاه اوترخت هلند و چند دانشگاه دیگر پذیرش گرفتم. هلند را به خاطر نزدیکی به ایران، زبان انگلیسی خوب و اینکه قطب علمی دانشجویان اروپا بود انتخاب کردم. البته مزیت‌های دیگر این دانشگاه را قبل از رفتن بررسی کردم و اینکه دانشگاه خوبی بود مزید بر علت شد. به این دانشگاه رفتم و در دانشکده داروسازی، بیوتک دارویی یا در واقع بایوفارمسی تحصیل کردم؛ این دوره دکتری ۴ سال طول کشید. البته که بعد از آن به مدت یک سال فوق دکتری گرفتم.
بعد از پست داکت در شرکت MSD مشغول به کار شدم. سال بعد از آن در شرکت دیگری که در زمینه ارائه خدمات و محصولات بیوتکنولوژی فعالیت می‌کرد کار کردم.

خیلی دوست داشتم به غیر از تجربه تحصیلی، تجربه کاری هم داشته باشم تا وقتی برگردم به ایران بتوانم در شرکت‌های داروسازی بزرگ کار کنم.

هنوز با شرکت دوم قرارداد داشتم که تصمیم گرفتم به ایران برگردم چرا که حس کردم هر چه بیشتر در هلند بمانم، برگشتم به ایران سخت‌تر می‌شود. رئیس من شوکه شد چون تصمیم داشت به من برنامه‌های ترویجی و تبلیغی بدهد. یک پروژه خیلی بزرگ را شروع کرده بود و می‌گفت همه آرزویشان این است که در موقعیت تو باشند. چرا می‌روی؟

حدود ۷ سال هلند بودم. قبل از اینکه با آنها خداحافظی کنم در یک سفر به ایران آمده بودم و از طریق گرنتی که بنیاد ملی نخبگان از طریق مرکز تعاملات بین المللی معاونت علمی به دانشجویان غیر مقیم ارائه می‌دهند پروپوزالی فرستاده بودم که یک شرکت دانش بنیان، دانشگاه‌های شهید بهشتی و تربیت مدرس پذیرفتند و از میان آنها دانشگاه تربیت مدرس را انتخاب کردم.

یکی از مهمترین انگیزه‌های من برای برگشت به ایران مسائل عقیدتی بود. ذهنیت من متعلق به ایران بود. من آنجا منزوی بودم و در جامعه هلند نمی‌توانستم حل شوم.

مساله دیگر من، خانواده ام بود. من دوست داشتم فرزندانم ایرانی باشند و در ایران بزرگ شوند، ایران را ببینند و خودشان انتخاب کنند. دوست نداشتم آنجا بزرگ شان کنم و بگویم ایران خوب است. اگر از پسرم بپرسید که ایران بهتر است یا هلند در جواب می‌گوید هر کدام خوبی‌های خود را دارد. او مزایای هر دو کشور را می‌داند و می‌تواند به راحتی تصمیم بگیرد. اوایل برگشت از پسرم می‌پرسیدند چرا به ایران برگشتی؟ و او سریع اشاره می‌کند که خانواده ام اینجا هستند. من برایم مهم بود فرزندانم ایران باشند؛ شیعه باشند.

*در پروسه بازگشتتان به کشور پروژه‌های تحقیقاتی تان در چه مرحله‌ای بود و به جز فوق دکتری در دانشگاه تربیت مدرس، چشم انداز علمی دیگری را نیز برای خودتان متصور بودید؟

زمانیکه در هلند بودم، من روی دارویی کار می‌کردم؛ پروپوزال من هم همین دارو بود که در زمینه بایوتک و بایوانفورماتیک بود. به این صورت که وقتی آنجا خداحافظی کردم اینجا قراردادم را بسته بودم. وقتی فوق دکتری را در دانشگاه تربیت مدرس شروع کردم یک قرارداد یک ساله داشتم و همین فرصت مناسبی بود تا در این فاصله نیازهای کشور را بررسی کنم.

هدف اصلی ام برای برگشت به ایران این بود که کارآفرین باشم چون برای کارمندی شاید کشوری بهتر از هلند نباشد که علاوه بر حقوق و شرایط خوب، نژادپرستی هم کم است. به همین دلیل هلند از همه نظر برای کارمندی خوب است. اما من توقعم بالاتر بود و علاقمند بودم که کاری برای کشورم انجام دهم و کارآفرین باشم.

هیچ کشوری مانند وطن خود نمی‌شود به این دلیل دوست داشتم به ایران برگردم.