نسل نوین و دیپلماسی سلبریتی ها، امیر امیری - Gooya News

نزدیک به چهار ماه پس از آغاز انقلاب ملی، که هر روز نمای استبداد دینی زشت‌تر، و نماد آن شکننده تر می‌شود، تلاش برای ارائه یک جایگزین مناسب کماکان به دلیل فقدان نیروهای سازمان یافته‌ سیاسی که بتوانند از خشم خیابان‌ها به مشارکت سازنده سیاسی دست یابند، با شکست روبرو شده است.

علت اینکه گروه‌های سیاسی هنوز قادر به واکنش به‌ موقع نسبت به رویدادهای جاری نیستند و توان ارائه راهکارهای مناسب را ندارند، این است که آنان با تقلیل دادن مفهومی سیاست ورزی، دیگر درک تعامل گرایانه ای از امر سیاسی ندارند و سیاست، در خوشبینانه ترین حالت، برایشان تنها ماهیتی ابزاری برای تحقق اهداف حاشیه‌ای دارد و جهت گیری آنان نسبت به اهداف ملی زیر مجموعه‌ای برای دستیابی به اهداف حزبی است. نتیجه چنین رویکردی پرورش باورها و گسترش دیدگاه‌های متصلب استوار بر اطلاعات گزینشی و نادرست است که چون خشت اول آن بر پایه داده‌های کج نهاده شده، ایجاد تغییر در آن ناممکن و بسیار دشوار است.

جریان های سیاسی در دو زمینه، یعنی هم در عرصه سیاسی و هم در درک عمومی، تأثیر کارکردی و نفوذ ساختاری خود را از دست داده‌اند و کفه ترازو به سمت احساسات و رفتارهای منفی شان تمایل پیدا کرده است و دیگر در نوسازی بافت های سیاسی نقشی ندارند و کارایی و اثربخشی سیاسی شان در سطح بسیار پایینی قرار دارد. از این رو اعتماد به سازمانها و نیروهای سیاسی به عنوان عنصری سازنده در سیاست از بین رفته است و آن‌ها به سختی بیانگر گرایش های مهم اجتماعی هستند. حتی احزاب قومی هم، آنگونه که وانمود می‌کنند، دارای چنان جایگاه و پایگاهی نیستند.