داریوش خنجی؛ از سینماگران بزرگ جهان تا حسرت حرف زدن به فارسی - Gooya News

ویرگول - داریوش خنجی در بیست و یکم اکتبر ۱۹۵۵ در تهران از پدری ایرانی (اهل خنج در استان فارس) و مادری فرانسوی به دنیا آمد. پدرش یک تاجر موفق بود و صاحب دو سینما در مرکز تهران بود؛ سینماهایی که فیلم‌های ایتالیایی و فرانسوی را به نمایش در می‌آوردند. پدر داریوش در سن بالا ازدواج کرده بود؛ مادر داریوش، او را در سه سالگی از ایران به فرانسه برد و همان‌جا بزرگ کرد.

فیلمبردار محبوب وودی آلن

خنجی در سال ۲۰۰۳ اولین بار با «وودی آلن» کار کرد و «هر چیز دیگر» را برایش فیلم‌برداری کرد؛ همکاری‌ای که ادامه‌دار شد. او در مورد وودی آلن می‌گوید: «بهترین حس برای آلن موسیقی است. باید به همراه آلن نوازید و ریتم را پیدا کرد؛ اگر این اتفاق بیفتد آلن همان آزادی را به شما می‌دهد که برای بداهه‌گویی در فیلم می‌خواهید.»

وودی آلن در مورد خنجی گفته: «او یک هنرمند به تمام معنا است؛ یکی از بهترین فیلم‌برداران دنیای سینما و شاید متفکرترین آن‌ها.» داریوش بعدها فیلم‌های «نیمه‌شب در پاریس»، «تقدیم به رم با عشق» و «جادو در مهتاب» وودی آلن را هم فیلم‌برداری کرد.

***

ایندیپندنت فارسی - زمانی که از فیلمبرداران بزرگ جهان حرف می‌زنیم، قطعا باید از داریوش خنجی، فیلمبردار ایرانی‌الاصل فرانسوی، هم یاد کنیم؛ یکی از مهم‌ترین و معروف‌ترین مدیران فیلمبرداری تاریخ سینما که با شماری از بزرگ‌ترین فیلمسازان تاریخ سینما کار کرده است. فهرست این فیلمسازان برای علاقه‌مندان سینما فهرستی دست‌نیافتنی و ستایش‌برانگیز است: از وودی آلن و رومن پولانسکی تا برناردو برتولوچی و دیوید فینچر، از مایکل هانکه و وونگ کارـــ‌وای تا پل تامس اندرسون و آلخاندرو گونزالس ایناریتو.

تازه‌ترین فیلم ایناریتو با نام «باردو؛ سرگذشت غیرواقعی یک مشت واقعیت» که این روزها بر پرده سینماها می‌درخشد و بختی هم در جوایز پایان سال دارد، بدون فیلمبرداری شکوهمند خنجی، احتمالا بسیاری از ارزش‌هایش را از دست می‌داد.

خنجی در این گفت‌وگوی اختصاصی درباره خانواده و ریشه ایرانی‌اش می‌گوید و از حسرت اینکه نمی‌تواند فارسی صحبت کند؛ از علاقه‌مندی‌اش به سینما در حومه پاریس تا عشقش به دوربین‌های قدیمی که حالا با ورود دوربین‌های دیجیتالی خدشه‌دار شده است.