جناب سخنگوی دولت! احتمالا ملکه ایران سیزده چهارده سال پیش قاچاقی به ایران برگشته و جواهرات را برده!؛ ف. م. سخن - Gooya News

من این شعار «دروغ را آن قدر بزرگ بگو که کسی جرات نکند بگوید دروغ است!» سال ها شنیده بودم، و می گویند گوبلز وزیر تبلیغات هیتلر خان گوینده ی آن بوده ولی تا به امروز خودم تحت تاثیر «دروغ بزرگ» قرار نگرفته بودم طوری که امروز نسبت به خودم و چشم هایم و آن چه که دیده ام شک کرده ام!

وقتی جناب سخنگوی دولت اسلامی، و به عبارتی آفتابه پر کن سد علی، در توییت خود با قاطعیت فرمود که:
«۳۵ میلیارد دلار اموال ایرانیان؛ ۳۸۴ چمدان جواهر و الماس؛ دو تاج با ۵ هزار قطعه الماس، ۵۰ قطعه زمرد و ۳۶۸ حبه مروارید که از نظر قیمت غیرقابل تخمین است و... این‌ها بخشی از اموالی است که دیکتاتور هنگام فرار با خود به خارج برد. امروز سالگرد مرگ سلطنت، وابستگی و وطن‌فروشی در ایران است...»
من گفتم همانطور که بعضی سایبری ها در اینجا در کامنت ها می نویسند احتمالا قرص هایم را نخورده ام و به طور کامل قاط زده ام!

والله تا آن جا که به یاد دارم، تا سیزده چهارده سال پیش که ایران را برای همیشه ترک کردم، هر دوست و آشنایی از خارج به ایران می آمد، چند جا او را برای گردش می بردم، که یکی اش کاخ نیاوران بود، دیگری کاخ سعد آباد، و بعد از نوشیدن قهوه در کافه نادری، و خوردن پیراشکی در خیابان استامبول، آن ها را به بانک مرکزی در مقابل سفارت آلمان و خزانه جواهرات سلطنتی می بردم که از ثروت و زیبایی های باقی مانده از دوران پیش از انقلاب لذت ببرند و با خاطره ی خوش به کشور محل اقامت شان باز گردند.

البته یک جای دیگر هم آن ها را می بردم و آن زندان توحید بود، که زمان خاتمی تبدیل به موزه ی «عبرت» شد و یکی دو بار هم به خاطر زبان درازی نزدیک بود همانجا دستور بازداشت مرا بدهند و جریان آن استطرادا از این قرار بود که لیدر تور «موزه» که یکی از زندانیان سیاسی زمان شاه و از شکنجه گران دوران خمینی بود، از این زندان و جنایت هایی که زمان شاه در آن جا می شد سخن می گفت و من مثل بچه مثبت ها دست بلند می کردم و سوال ام را که عبارت بود از این که بعد از انقلاب، آیا کاربریِ این زندان عوض شد و اسم توحید بر آن گذاشته شد و گفته می شود شهرداران تهران را در اینجا مورد پذیرایی قرار داده اند و آیا این موضوع صحت دارد مطرح می کردم، که کافه به هم می ریخت و دیگر بازدید کنندگان نچ و نوچ کنان به من که ظاهرا از خارج از کشور آمده بودم و خبر نداشتم که جریان از چه قرار است با این نچ و نوچ ها هشدار می دادند که جلوی زبان ات را بگیر!