اختلاف نظر فرزندان با پدر و مادر دلیل فرار از خانه

به گزارش خبرنگار مهر، دخترانی که در معرض آسیب‌های اجتماعی هستند؛ دخترانی که خانواده‌ای ندارند؛ دختران فراری از خانواده یا دخترانی که به دلیل اعتیاد یا خشونت اعضای خانواده به هیچ وجه نمی‌توانند با آنان زندگی کنند؛ می‌توانند در مراکز مداخله در بحران سازمان بهزیستی به صورت موقت اسکان داشته باشد.

پیش از این به این موضوع اشاره کرده بودیم که وظیفه اولیه مراکز مداخله در بحران رسیدگی به نیازهای فوری مددجویان است؛ این مراکز پس از دوره‌های معین و با بررسی شرایط مددجو آنان را به دیگر مراکز معرفی می‌کنند.

زهرا قدیری سرپرست مرکز مداخله در بحران و اورژانس اجتماعی نواب صفوی در گفت‌وگو با خبرنگار مهر در خصوص نحوه پذیرش این دختران در این مراکز گفت: پذیرش در این مرکز به صورت خود معرف یا از طریق اورژانس اجتماعی، دستور قضات و یا نیروی انتظامی است.

به گفته وی در حال حاضر ۹ نفر در مرکز خود پذیرش کردیم در حالی که یک روز ممکن است این تعداد خیلی بیشتر شود؛ مددجویان از یک روز تا ۱ ماه ممکن است در این مرکز باشند اما حداقل مدت نگهداری فرد در این مرکز یک دوره ۲۱ روزه است.

به گفته قدیری فردی در این مرکز حضور دارد که یکسال است مانده و بنا به شرایط ناچار شدیم او را یک سال اینجا نگه داریم تا شرایطش به گونه‌ای باشد که بتوانیم او را به مرکز دیگری ارجاع دهیم.

وی ادامه داد: یعنی عملاً مراکز مداخله در بحران که باید به صورت موقت دختران بی سرپناه را نگهداری و شرایطشان را بهبود ببخشند گاهی بنا به شرایط دختر ناچار هستند آنان را یک سال نگه داشته باشند. اما به صورت کلی ترخیص دختران یا به خانواده‌های آنان و یا به مراکز دیگر بهزیستی صورت می‌گیرد.

بودجه بهزیستی جوابگوی نیازها نیست / به کمک خیران نیاز داریم

وی در پاسخ به این سوال که مراکز مداخله در بحران چه اقداماتی را برای مددجویان دختر و مددجو انجام می‌دهند گفت: ما بسته به شرایط مددجویان کلاسهای آموزشی کلاس‌های فرهنگی و مذهبی داریم؛ فعالیت‌های ورزشی آنان را جدی می‌گیریم مربیان زبان خارجی با آنها کار می‌کنند.

قدیری ادامه داد: در روز یک یا دو ساعت با آنها زبان کار می‌شود. مربی یوگا در مرکز داریم. به صورت کلی می‌توانم بگویم در طول روز حداقل ۲ تا ۳ ساعت آموزشی غالباً صبح‌ها برای این دختران در نظر گرفته می‌شود.

وی با تاکید بر اینکه هدف مراکز مداخله در بحران مهارت آموزی مددجو نیست گفت: اینجا به صورت موقت شرایط مددجویان را آماده پذیرش در دیگر مراکز می‌کنیم؛ در این مرکز مهارت‌های زندگی آموخته می‌شود اما مهارت‌های شغلی انجام نمی‌شود زیرا به صورت موقت این افراد در این مراکز هستند و اگر به مراکز خانه سلامت یا مراکز بازپروری فرستاده شوند آنجا برای این‌ها این اقدامات صورت می‌گیرد؛ چرا که مدت طولانی‌تری در آنجا نگهداری می‌شوند؛ اقداماتی مثل تحصیل، پیدا کردن یک شغل در مراکز دیگر برای آنان در نظر گرفته می‌شود.

قدیری با بیان اینکه در مراکز مداخله در بحران امکان خروج دختران از مراکز وجود ندارد؛ گفت: یعنی اگر مددجویی بخواهد از مرکز بیرون برود باید حتماً باید همراه با مربی و مددکار از مرکز بیرون برود به تنهایی اجازه خروج از مرکز را ندارد.

سرپرست مرکز مداخله در بحران و اورژانس اجتماعی نواب صفوی گفت: بودجه‌ای که داده می‌شود مطمئناً جوابگوی همه نیازهای مرکز نیست؛ بنا به ضروریاتی که مراکز دارند بودجه خرید وسایل ضروری زندگی به آنان پرداخت می‌شود و با توجه به اولویت‌ها این بودجه را هزینه می‌کنیم؛ طبیعی است که به صورت صد در صد همه نیازها دیده نمی‌شود و ما ناچاریم که بودجه اختصاص داده شده را برای چند نفر در نظر بگیریم. به همین خاطر ناچار هستیم همواره روی کمک خیرین هم حساب کنیم.

لزوم درک اعضای خانواده از یکدیگر

قدیری ناسازگاری با خانواده، اختلافات فرهنگی و اجتماعی و طلاق را از جمله دلایل اصلی مراجعه دختران و مددجویان به مراکز مداخله در بحران معرفی کرد و گفت: این فرزندان ما به دلیل مشکلات روحی و عاطفی و ناسازگاری‌های حل نشده‌ای که با خانواده دارند به مراکز مراجعه می‌کنند. یعنی عمدتاً مشکل از مددجو بوده و گاهی مشکل از خانواده است.

این مسئول گفت: این افراد در مراکز مداخله در بحران پذیرش می‌شوند. روانشناسان ما آنها را می‌بینند، صحبت می‌کنند؛ در صورت لزوم برای ایشان دارو تجویز می‌کنند و اگر لازم به مراقبت‌های بیشتر از دختران بود در مراکز درمانی مربوطه بستری می‌شوند و تا وقتی که حالشان بهبود پیدا نکرده باشد آنها را به خانواده تحویل نمی‌دهیم.

وی با بیان اینکه لازم است خانواده‌ها برای درک فرزندان خود باید بیش از قبل تلاش کنند گفت: متأسفانه در خانواده‌ها فرزندان با والدین خود در مسائل کوچکی که در جامعه وجود دارد؛ در نوع پوشش، نوع رفتار و برخی موارد دیگر با مشکل مواجه می‌شوند و شناخت درستی از مسائل یکدیگر ندارند.