غرب با پروژه قرآن‌سوزی چه اهدافی را دنبال می کند؟

خبرگزاری مهر، گروه بین الملل؛ این روزها صدای اعتراض مسلمانان در اقصی نقاط جهان به خاطر اقدامات موهن گروه های افراطی اروپا تحت لوای دولت های متبوع آنها، بلندتر از همیشه به گوش می رسد. تنها طی چند روز گذشته دست کم دو مورد رفتارهای خشونت بار و خلاف اخلاق از سوی اروپایی‌های مدعی حقوق بشر صورت گرفته است.

پروژه اسلام ستیزی در هلند و سوئد

«ادوین واگنسولد» رهبر هلندی گروه راست افراطی «اروپاییان میهن پرست علیه اسلامی شدن غرب» (PEGIDA) روز دوشنبه سوم بهمن ماه یک نسخه از قرآن کریم کتاب مقدس اسلام را در هلند مورد هتک حرمت قرار داد.

این سرکرده ضداسلام ویدئویی در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرد و گفت که از شهردار لاهه برای تخریب قرآن مجوز دریافت کرده است. واگنسولد همچنین در نوشته جداگانه‌ای در حساب اینستاگرام، نامه‌ای به امضای «یان ون زانن» شهردار لاهه نشان داده که به او اجازه می‌دهد از اشیاء در اعتراض خود استفاده کند اما به دلیل امنیت عمومی از سوزاندن آن منع شده است.

پاره کردن و به آتش کشیدن یک نسخه از قرآن کریم در هلند تنها دو روز پس از حادثه سوزاندن این کتاب مقدس اسلام در سوئد رخ داد که «راسموس پالودان» شهروند تندرو و اسلام ستیز سوئدی - دانمارکی روز شنبه یکم بهمن ماه در اقدامی موهن، یک نسخه از قرآن را در مقابل ساختمان سفارت ترکیه در پایتخت سوئد سوزاند. او برای این کار خود از مقامات سوئد مجوز گرفته بود.

این اقدام غیرانسانی شهروند اروپایی از سوی کشورهای مسلمان به شدت محکوم شد. مصر، کویت، ایران، امارات متحده عربی، الازهر مصر، مجمع جهانی علمای مسلمان، قطر، عربستان، اندونزی، اردن، مغرب، سازمان همکاری اسلامی، شورای همکاری خلیج فارس، ترکیه و جنبش انصارالله یمن نسبت به این اقدام و تکرار آن بیانیه صادر کردند و درباره گسترش اقداماتی که باعث بی‌حرمتی به ادیان و تشدید خشونت‌ها شود، هشدار دادند.

تسویه حساب سیاسی با حمله به قرآن

دولت سوئد اخیراً برای سومین بار مجوز قانونی «قرآن‌سوزی» در کشورش را صادر کرد و این بار انجام این کار، مقابل سفارت ترکیه در استکهلم صورت گرفت، اما این پرسش به ذهن می رسد که چرا فضای مقابل سفارت ترکیه برای ارتکاب این توهین انتخاب شده است؟

صدور مجوز قرآن سوزی از سوی فردی افراطی آن هم مقابل سفارت ترکیه بی‌ارتباط با حضور ترکیه در سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) و از سویی مخالفت ترکیه با پیوستن سوئد و فنلاند به ناتو نیست.

رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه به سوئد هشدار داده و گفته که اگر این کشور منطقه اسکاندیناوی (شمال اروپا) نتواند اقداماتی را علیه «پ ک ک» انجام دهد، روابط ترکیه با سوئد ممکن است بدتر و تیره‌تر شود. رئیس جمهور ترکیه همچنین گفته است که پیش از تصویب طرح‌های مربوط به پیوستن سوئد و فنلاند به ناتو، در پارلمان ترکیه، این دو کشور باید ۱۳۰ تروریست را اخراج یا به آنکارا مسترد کنند.

پذیرفته شدن پیشنهاد سوئد برای پیوستن به ناتو در حال حاضر در گرو تایید ترکیه است، زیرا آنکارا تنها کشوری است که به این اقدام مخالفت کرده است. اگرچه «ینس استولتنبرگ» دبیرکل ناتو این روند را «سریع‌ترین» پروسه الحاق در تاریخ خوانده اما الحاق احتمالی سوئد در ناتو هم‌اکنون به بن‌بست برخورد کرده است. زیرا استکهلم تمایل ندارد تا تمام خواسته‌های آنکارا را برآورده سازد که از جمله آن می‌توان به سرکوب گروه‌های کُرد که ترکیه آنها را تروریستی می‌داند، اشاره کرد.

روابط پرتنش کنونی دو کشور با اتفاقات و تحولات اخیر بیش از پیش تیره و تار شد که از جمله آنها نیز می‌توان به «به دار آویخته‌شدن» عروسک «رجب طیب اردوغان» رئیس جمهور ترکیه در جریان یک تظاهرات حامیان کردها در استکهلم اشاره کرد و علاوه بر این، به آتش کشیدن قرآن و هتک حرمت کتاب آسمانی مسلمانان نیز مقابل سفارت ترکیه در سوئد، به آتش تنش‌ها دامن زده است.

اردوغان روز دوشنبه سوم بهمن ماه با اشاره به هتک حرمت به قرآن کریم در مقابل سفارت این کشور در سوئد گفت که «بدیهی است کسانی که جلوی سفارت ما چنین اقدامی را مرتکب شدند، دیگر نمی‌توانند در مورد عضویت در ناتو از ما توقعی داشته باشند».

استاندارد دوگانه غرب در قبال آزادی بیان

«آزادی بیان» این روزها در غرب به شکل فراوان به عنوان دستاویزی برای سوزاندن قرآن کریم، توهین به رسول خدا (ص) و نفرت‌پراکنی علیه دین اسلام به کار می رود. آزادی بیان که تاج جواهرنشان دموکراسی ادعایی غربی عنوان می شود، کم‌کم با ظهور احزاب راست فاشیست در اکثر کشورهای اروپایی به سرعت در حال پسرفت است و آنچه در سوئد اتفاق افتاد، تازه نوک کوه یخ است.

«عبدالباری عطوان» تحلیلگر جهان عرب در یادداشت خود در روزنامه «رای الیوم» نوشته است: پدیده سوزاندن قرآن کریم در سوئد و دیگر نقاط تکرار خواهد شد؛ موضوعی که نشان می دهد، آزادی بیان یک دروغ بزرگ است.چطور انکار مقوله «هولوکاست»، آتش زدن پرچم همجنسگرایان و یهودستیزی را جرم می دانند، اما در برخورد با تعرض و تعدی به باورهای اسلامی تساهل می کنند؟ باید دید نقش لابی های صهیونیستی در این خصوص چیست.

عطوان درباره دروغ‌بودن ادعای غربی‌ها درباره وجود آزادی بیان و رویکرد گزینشی آنها در این‌باره به نمونه‌هایی در کشورهای غربی اشاره کرد و نوشت: آلمان هرگونه تظاهرات برای ابزار همدردی با شهدای جنین، نابلس و نوار غزه و همبستگی با حقوق مشروع فلسطینیان برای مقاومت در برابر اشغال را منع می کند و دادگاه تفتیش عقاید برای خبرنگاران عرب تشکیل داده و آنها را از کارشان اخراج می کند.

به نوشته وی، انگلیس برای زندانی کردن کسی که پرچم «حماس» را برافراشته یا ادبیات آن را به کار بگیرد، مجازات زندان در نظر گرفته چه رسد به اینکه فرد وابسته به این جنبش باشد یا حتی صرفاً اعلام علاقه مندی کرده باشد؛ همین امر زمینه را برای بازداشت فرد فراهم می کند. در فرانسه هم، طبق قانون هرگونه سوال یا انکار مقوله «هولوکاست» جرم انگاری شده و این فهرست ادامه دارد و نمی توان گفت که کجا پایان می یابد.

فرجام سخن

طنز تلخ ماجرا اینجاست که کشوری همچون سوئد، آتش زدن پرچم همجنسگرایان را به این بهانه که تحریک علیه گروهی از شهروندان در کشور است، جرم تلقی می کند اما همین قانون، یک شهروند راست نژادپرست را که کتاب مقدس بیش از دو میلیارد مسلمان جهان و ده ها هزار نفر مقیم سوئد را سوزانده است، مجرم نمی انگارد.

از نگاه کارشناسان، استاندارد دوگانه غرب در قبال آزادی بیان یک روی سکه است و روی دیگر آن به قدرت‌یابی روزافزون گروه های تندرو در کشورهای مختلف اروپا ارتباط می یابد. امروزه نه تنها در سوئد و هلند بلکه در دیگر کشورهای اروپا نیز فضای سیاسی برای راست افراطی بازتر از همیشه است.

به عنوان نمونه طی ماه‌های گذشته در انتخابات پارلمانی فرانسه و سوئد، راست‌های افراطی جایگاه خود را به شدت ارتقا داده و تبدیل به یک وزنه قوی شده‌اند. در انتخابات اخیر ایتالیا نیز همان‌طور که نظرسنجی‌ها پیش‌بینی می‌کردند، رای‌دهندگان ایتالیایی به حزبی با ریشه‌های «نئوفاشیستی» رأی دادند.

بنابراین در شرایط کنونی طرفداران راست افراطی در اروپا از شرایط جنگ اوکراین استفاده کرده و این روزها در خیابان‌های شهرهای بزرگ این قاره جولان می‌دهند. ضمن اینکه ریاضت و رکود اقتصادی، موج بیکاری، کاهش رفاه، افزایش نابرابری و غیره باعث شده که صدای پای راست افراطی در اروپا بلندتر از همیشه به گوش برسد.