قطار "مشهد-گلبهار" ؛شاید یک قرن دیگر !

بنابراین یکی از زیرساخت های ضروری شهر های اقماری وجود راه های مواصلاتی و سامانه های حمل و نقل عمومی ایمن ،،سریع وارزان بین این شهرها و کلان شهر مجاور آنهاست .
اما گلبهار ازآغاز احداث از این زیرساخت محروم بوده است و به همین دلیل بسیاری از کسانی که با همین نگرش دراین شهر ساکن شده اند پس از مدت کوتاهی عطای شهر اقماری را به لقای آن بخشیده وسکونت در حاشیه شهر مشهد را برگزیده اند و لذادر طی این سالها همواره شاهد رشد حاشیه شهر مشهد بوده ایم .حتی گفته می‌شود ۳۰ تا۴۰ هزار واحد مسکن مهر در این شهر خالی از سکنه است! و میلیاردها تومان سرمایه‌گذاری انجام شده در این واحدها خاک می خورد.
اهالی گلبهارهنوز از بزرگراه اصلی وپرترافیک والبته غیر ایمن مشهد -شمال برای رفت وآمد به مشهد استفاده می‌کنندودر این رفت وآمدها علاوه فشار های روانی نگرانی از ایمنی سفر، روزانه ساعت‌ها عمر آنهادر ترافیک های سنگین و وحشتناک این بزرگراه تلف می شود.
پروژه ۴۰ کیلومتری قطارمشهد- گلبهار از سال ۱۳۹۱ آغاز شده است و اکنون پس از ۱۰ سال می گویند حدود ۳۵ درصد پیشرفت دارد و اخیرا مقرر شده که آستان قدس و وزارت مسکن و شهرسازی ۲۰۰هکتار زمین مورد نیاز این پروژه را بررسی وتعیین تکلیف کنند!
اگر از منظر پیشرفت فیزیکی ۱۰ ساله به این پروژه بنگریم باید ۲۰ سال دیگر منتظر بهره‌برداری از آن باشیم . اما اگرمیزان تخصیص بودجه سال آینده این پروژه را-که کمتر از ۱ درصد (۸/. درصد) اعتبار ۱۲هزار میلیارد تومانی مورد نیاز آن است- را معیار قرار دهیم یک قرن دیگر آیندگان باید منتظر شنیدن سوت قطار مشهد -گلبهار باشند.!
شاید اگر از همان ابتدا این پروژه به بخش خصوصی واگذار شده بود حالا سالها از بهره برداری آن می گدشت .
ای کاش آقای رئیس جمهور-دستور اتصال واگن های "قطار مشهد- گلبهار "را به لوکوموتیو" قطار پیشرفت "صادر کنند!

یادداشت روزنامه خراسان ۱۴۰۱/۱۱/۵