مدال «بنجامین فرانکلین» برای نادر انقطاع؛ اینشتین، ادیسون، و تسلا از دریافت‌کنندگان آن بودند

مؤسسه «بنجامین فرانکلین» پرفسور نادر انقطاع، دانشمند ایرانی‌تبار دانشگاه پنسیلوانیای آمریکا، را به عنوان یکی از برندگان مدال امسال خود معرفی کرد.

لری دوبینسکی، مدیر عامل مؤسسه فرانکلین، گفته است: «ما مفتخریم که میراث دیرینه [این موسسه] در تقدیر از افراد برای کمک‌هایشان به بشریت ادامه یافته است. این پیشرفت‌های خارق‌العاده در حوزه‌های مهمی مانند برابری اجتماعی، پایداری، و ایمنی به صورت قابل‌توجهی زمینه را برای آینده‌ای درخشان فراهم می‌کند.»

پرفسور انقطاع در بیانیه‌ای دریافت این جایزه را که شماری از «الگوهای علمی‌اش» مانند آلبرت اینشتین، نیکولا تسلا، الکساندر گراهام بل، و ماکس پلانک گرفته‌اند «بزرگترین تحسین» توصیف کرده است.

مدال بنجامین فرانکلین سال ۲۰۲۳ در مهندسی برق برای نوآوری‌های متحول‌کننده پرفسور انقطاع در این عرصه تعلق گرفت.

لیز مگیل، رئیس دانشگاه پنسیلوانیا، گفته است: «پرفسور انقطاع در زمینه فرامواد و نانو اپتیک، پیشگام است و راه را برای قابلیت‌های محاسباتی جدید و انقلابی در آینده نشان می‌دهد.»

پرفسور نادر انقطاع بنیان‌گذار حوزه «متاترونیک نوری» است؛ حوزه‌ای که نانوالکترونیک و نانو فوتونیک را ادغام می‌کند.

فعالیت‌ها و نوآوری‌های او در مهندسی مواد جدید با امواج الکترومغناطیسی توانسته دریچه‌های تازه‌ای را در مبحث محاسبات نوری در مقیاس نانو باز کند و جوایز متعددی، از جمله مدال «ایزاک نیوتن»، را در کارنامه حرفه‌ای او گنجانده است.

مؤسسه فرانکلین از سال ۱۸۲۴ میراث بنجامین فرانکلین را با اعطای جوایزی به دستاوردهای برجسته در علم، مهندسی و صنعت گرامی داشته است.

این مدال یکی از قدیمی‌ترین برنامه جوایز حوزه علم و فناوری در آمریکا محسوب می‌شود و مسیر اکتشاف و پیشرفت بشریت را در دو قرن گذشته مستند کرده است.

توماس ادیسون، پیر و ماری کوری، اورویل رایت (یکی از برادران رایت) نیز از جمله برنده‌های شناخته شده مدال بنجامین فرانکلین هستند.

پرفسور نادر انقطاع تحصیلات کارشناسی خود را در دانشگاه تهران به پایان رساند و در سال ۱۳۵۷ به آمریکا مهاجرت کرد.

مدتی پس از آغاز اعتراضات سراسری کنونی در ایران و حمله به دانشگاه صنعتی شریف، پرفسور نادر انقطاع به همراه دو استاد ایرانی دیگر - فیروزه کاشانی ثابت از دانشگاه پنسیلوانیا و ابراهیم کریمی از دانشگاه اتاوا، نامه‌ای سرگشاده خطاب به جامعه آکادمیک جهان تهیه کرد.

این نامه که بیش از ۳۰۰ نفر از دانشگاهیان آن را امضاء کردند از مبارزه مردم ایران برای دستیابی به آزادی و عدالت و برخورداری از حکومتی دموکراتیک حمایت کرده و از دیگر افراد حوزه آکادمیک نیز خواسته است تا حمایت خود را نشان دهند.

در این نامه آمده بود که جهان نباید فرصت را برای حمایت از «یک جنبش سیاسی بی‌سابقه» از دست بدهد.