قهرمانی پرماجرای جوکوویچ در استرالیا

نوواک جوکوویچ با برتری ۳-۰ مقابل استفانوس سیتسیپاس، برای دهمین بار در اولین گرنداسلم سال قهرمان شد.

او با این پیروزی تاریخی، رتبه شماره یک جهان را از آلکاراز اسپانیایی پس گرفت. ضمناً به رکورد ۲۲ گرنداسلم رافائل نادال رسید.

این رکورد در مسابقات زنان با ۲۳ عنوان به سرینا ویلیامز تعلق دارد. اشتفی گراف هم ۲۲ بار گرنداسلم زنان را برده.

جوکوویچ اگر قانون واکسن را رعایت می‌کرد، پارسال در همین رقابت‌ها، از استرالیا دیپورت نمی‌شد و فرصت حضور در یواس اوپن را هم از دست نمی‌داد. یعنی چه بسا او حالا می‌توانست بیست و چهارمین گرنداسلم خود را جشن بگیرد.

صربیناتور در این تورنمنت با نمایشی اعجاب‌انگیز به بیست و هشتمین برد پیاپی در تنیس آزاد استرالیا دست یافت. در امتداد تورنمنت فقط یک ست واگذار کرد، آن هم به بازیکنی گمنام به نام انزو کواکو در رده ۱۹۰ دنیا که از مرحله گزینشی به جدول اصلی راه یافته بود.

جوکوویچ با اینکه یکی از کم دردسرترین فینال‌هایش در گرنداسلم‌ها را برگزار کرد اما پراحساس‌ترین واکنش‌ خود را به نمایش گذاشت. او به جایگاه ویژه تیمش رفت و دقایقی در آغوش کادر فنی و اعضای خانواده‌اش گریست، به گونه‌ای که هنگام بازگشت به زمین، از تمرکز و تعادل کافی برخوردار نبود.

پدر جوکوویچ که پارسال قبل و بعد از دیپورت فرزندش، اظهارات تندی علیه مقامات استرالیایی مطرح کرده بود، بار دیگر خبرساز شد. تصویر منتشر شده از او کنار مردی که پرچم روسیه (با چهره ولادیمیر پوتین) را در دست گرفته، واکنش‌های تندی را علیه او برانگیخت.

مدیر برگزاری رقابت‌ها در این باره گفت: «زمان زیادی را صرف صحبت با خانواده جوکوویچ کردم. توصیه‌ام این بود که مراقبت کنید، این تورنمنت اهمیت جهانی دارد. طبیعتاً افرادی با هدف ایجاد اختلال به اینجا می‌آیند و نباید قاطی ماجراهای آنها شوید. پدرش هم گفت ما از جنگ حمایت نمی‌کنیم و خواهان صلحیم.»

نوواک جوکوویچ نیز در نشست خبری تاکید کرد که از پدرش سوء استفاده شده، تفاسیر نادرستی از این ویدیو صورت گرفته و او حامی جنگ نیست.

در جریان مسابقات، بازیکنان روسیه و بلاروس حق استفاده از پرچم و نمادهای کشورشان را نداشتند. در این بین با اعتراض سفیر اوکراین در استرالیا و نیوزلند، به دیده شدن پرچم روسیه و بلاروس در دست برخی تماشاگران، آنها نیز از این اقدام منع شدند.

واسیل میروشنیچنکو با انتقاد از دفاعیه جوکوویچ از پدرش گفت: «تصویر واضح بود. شکی وجود ندارد که او پرچم و نمادها را دید. تی‌شرت با علامت بزرگ Z را که نماد حامیان جنگ است بر تن آن مرد دید و موضع‌گیری محکمی در محکومیت جنگ از جانب جوکوویچ و پدرش اتخاذ نشده.»

ادای جمله زنده باد روس‌ها توسط پدر جوکوویچ در ویدیو، توسط نوواک رد شد و گفت: «پدرم می‌گوید به سلامتی. خانواده‌ام با جنگ مخالفند و هرگز از هیچ خشونت یا جنگی حمایت نخواهیم کرد. ما می‌دانیم جنگ چقدر ویرانگر است.»

با این حال پدر جوکوویچ علاوه بر بازی نیمه نهایی پسرش مقابل تامی پال، برای تماشای دیدار فینال نیز در ورزشگاه حضور نداشت. کریگ تایلی مدیر برگزاری مسابقات گفت این تصمیم شخصی خود او بوده و منعی برای حضور در ورزشگاه نداشته.

سیتسیپاس که اینک مرد شماره ۳ تنیس دنیاست، در سخنرانی مراسم پایانی، نوله را بزرگترین بازیکن تاریخ تنیس نامید.

جین هردلیکا رئیس هیئت مدیره تنیس استرالیا هم هنگام معرفی جوکوویچ، او را پادشاه ملبورن پارک [مجموعه زمین‌های برگزاری این گرنداسلم] نامید.

نادال که در دور دوم از گردونه جام بیرون رفت، با چهار پله سقوط در رده ششم دنیاست. گرچه همچنان با لقب پادشاه خاک رس، بخت اول فرنچ اوپن است که در آن ۱۴ بار برنده شده.

در فینال زنان، آرینا سابالنکا از بلاروس که البته حق استفاده از پرچم و نمادهای کشورهایش را نداشت، با برتری مقابل النا ریباکینا از قزاقستان به قهرمانی رسید.

سابالنکا با لقب ببر، که نقش آن را هم روی ساعد چپش تتو کرده است، با این قهرمانی و پانزده پله صعود، به جمع ۱۰ نفر برتر تنیس زنان جهان راه یافت.

ایگا اشویانتک از لهستان با وجود حذف در دور چهارم مسابقات، همچنان بانوی شماره یک تنیس دنیاست.

در دو نفره مردان، اتفاقات عجیب و دور از انتظاری رخ داد. تیم استرالیایی رینکی هیجیکاتا و جیسون کوبلر که با وایلد کارت، مجوز شرکت در رقابت‌ها را دریافت کرده بودند، قهرمان شدند!

اما در دو نفره زنان، جام مطابق انتظارات به پایان رسید و بخت اول از جمهوری چک باز هم به قهرمانی رسید. باربورا کرایچیکووا که به اتفاق کاتارینا سینالکووا مدال طلای المپیک توکیو را گرفته‌اند، برای هفتمین بار قهرمان شدند.

کرایچیکووا در انفرادی هم تا دور چهارم صعود کرد. او به قدری شیفته تنیس است که شب قبل از فینال دو نفره، در حضور تماشاگران، نظاره‌گر فینال انفرادی زنان بود.

در رقابت‌های مختلط زنان و مردان، زوج برزیلی لوئیزا استفانی و رافائل ماتوس بزرگترین افتخار دوران حرفه‌ای خود را کسب کردند و جام را بالای سر بردند.