برای برد تیم ملی مقابل ولز ۱۵ هزار دلار پاداش می‌دهند ولی به استقبال ما نمی‌آیند!

سارا گودرزی: صعود تیم‌ملی هندبال مردان به دور دوم رقابت‌های قهرمانی جهان ۲۰۲۳ (لهستان-سوئد) از اتفاقات خوب چند روز اخیر ورزش کشور بود. اتفاقی که برای نخستین بار در تاریخ این رشته رخ داد. هندبالیست‌های ایرانی پیش از این فقط یکبار در سال ۲۰۱۵ حضور در این آوردگاه مهم را تجربه کرده بودند. آنها اما برای دومین بار با هدایت وسلین وویوویچ یکی از مربیان صاحب سبک هندبال در مسابقات جهانی حاضر شدند و به عنوان بیست و دومی رسیدند.

شاگردان وویوویچ از مجموع شش دیداری که در این پیکارها انجام دادند، فقط مقابل شیلی به برد رسیدند. برتری شیرین برابر نماینده آمریکای جنوبی بدون شک از لحظات به یادماندنی ورزش ایران بود. در این رابطه گفت‌وگویی را با محمد سیاووشی دروازه‌بان تیم‌ملی هندبال کشورمان انجام دادیم تا بیشتر از حال و هوای این مسابقات صحبت کند. ملی‌پوش هندبال ایران چهره مطرح تیم‌ملی در رقابت‌های جهانی بود که در بازی با شیلی بهترین بازیکن میدان شد و در دیدار با لهستان از ۳۶ضربه ۱۳سیو داشت.

از نتیجه‌ای که در رقابت‌های جهانی گرفتید، راضی هستید؟
بله خیلی زیاد. تقریبا باید بگوییم طبق پیش‌بینی‌ها ظاهر شدیم. با توجه به این که از هر گروه سه تیم به مرحله بعد صعود می‌کرد، تمام تمرکزمان روی این بود که هر طور شده شیلی را ببریم تا صعودمان تضمین شده باشد. خوشبختانه این اتفاق هم افتاد. همه دیدند که در یک بازی پایاپای و در حالی که تا دقیقه آخر عقب بودیم، شیلی را شکست دادیم. بعد از برد برابر شیلی این امیدواری را داشتیم که تیم مونته‌نگرو را هم شکست بدهیم اما آنها واقعا ما را غافلگیر کردند. در مقابل ما هم کم نگذاشتیم و یک بازی بدون نقص ارائه دادیم و تنها با سه اختلاف امتیاز از این تیم شکست خوردیم.

وویوویچ، سرمربی هندبال ایران، خودش مونته‌نگرویی است. پیش از بازی با مونته‌نگرو گفته بود که احساس خوبی از رویارویی تیم‌های ایران و مونته‌نگرو ندارد. فکر نمی‌کنید این موضوع در نتیجه این بازی تاثیرگذار بود؟
البته که این طور بود. وویوویچ به لحاظ روانی در شرایط سختی قرار داشت. به هر حال او به عنوان یک مربی حرفه‌ای دوست داشت تیم کشورش را شکست بدهد. من فکر می‌کنم وویوویچ آن شب بیشتر از ما استرس این بازی را تحمل کرد. ما اگر با ۲۰ بازیکن مونته‌نگرو درگیر بودیم او با کل کشور درگیر بود. با این همه ولی وویوویچ چیزی را از دست نداد. او ثابت کرد که یک مربی بزرگ است. اگر غیر از این بود باید با اختلاف ۱۰، ۱۵ گل به مونته‌نگرو می‌باختیم.

و در نهایت به جز مونته‌نگرو، نتیجه چهار دیدار بعدی را هم واگذار کردید.
از ابتدا هم مشخص بود که ما یک جنگ نابرابر مقابل تیم‌های اسپانیا، فرانسه، لهستان و اسلوونی داریم. اتفاقی خوبی که در این دوره از مسابقات جهانی افتاد این بود که مردم و کارشناسان ورزش بازی‌های ما را از تلویزیون دیدند و همه فهمیدند فاصله بین هندبال ایران و اروپا چقدر زیاد است. از فیزیک بازیکنان گرفته تا بحث قدمت این تیم‌ها و هزار جور امکانات و سخت‌ افزار که ما از آن محروم هستیم. نکته حائز اهمیت در مورد صعود تاریخی هندبال ایران به دور دوم مسابقات جهانی این بود که ما با تیمی در این میدان حاضر شدیم که ۷۰ درصد ترکیب آن جوان بود.

اما بعضی‌ها منتقدند وویوویچ ترکیبی با سن بالا را برای تیم انتخاب کرده بود؟
بله ما هم این انتقادهای غیرکارشناسانه را شنیدیم و خیلی ناراحت شدیم. تیم ما چهار بازیکن بالای ۳۰ سال داشت که من یکی از آنها بودم.هندبال را نمی‌توان با بقیه رشته‌ها مقایسه کرد. در اروپا ما بازیکنانی را داریم که تا ۴۳ سالگی بازی می‌کنند. یک بازیکن وقتی به ۳۳، ۳۴ سالگی می‌رسد تازه اوج کارش است. هندبال یعنی تجربه. خود من با ۳۷ سال سن در بازی با شیلی بهترین بازیکن میدان شدم. در بازی با لهستان۴۷ درصد سیو داشتم. پس اگر این جور باشد من هم الان پیر هستم و باید کنار گذاشته شوم.

وسلین وویوویچ طی هفت هشت ماه هندبال ایران را برای مسابقات جهانی آماده کرد. به نظر می‌رسد تیم‌ملی با او آینده خوبی داشته باشد.
وویوویچ احتیاجی به معرفی ندارد. ملیت او مونته‌نگرویی است اما نباید فراموش کنیم که مونته‌نگرو قبلا جزو صربستان بوده و سرزمین مهد هندبال دنیاست. همه در این مسابقات منتظر بودند ببینند او چه تیمی را با خود آورده است. کسی ایران را نمی‌شناخت و همه او را می‌شناختند. طرفداران وویوویچ عکس‌ها و پوسترهای قدیمی او را همراه خود آورده بودند و به او نشان می‌دادند و با هم عکس یادگاری می‌گرفتند. چیزی که مشخص است فدراسیون هندبال تمایل خود را برای ادامه همکاری با این مربی نشان داده است. هر چند او دستمزد دلاری قابل توجهی دارد. حال باید ببینیم خود وویوویچ چه تصمیمی می‌گیرد که من فکر می‌کنم دوست دارد در ایران بماند.

هندبال جزو رشته‌هایی است که حداقل در یک دهه اخیر همیشه مربی خارجی داشته. مربیانی که همیشه حضورشان مقطعی بوده. همین اتفاق باعث شده نتایجی هم که به دست می‌آید مقطعی باشد. فکر نمی‌کنید این نوع تصمیم‌گیری بیشتر به این تیم آسیب می‌زند؟
دقیقا همین طور است. خود من از سال ۸۱ تا الان عضو تیم‌ملی هندبال بودم و هر شش ماه یکبار یک مربی خارجی برای تیم آوردند. ما تا می‌آییم با خلق و خوی و سبک کار یک مربی آشنا شویم، عذر او خواسته می‌شود یا خودش می‌رود. هندبال الان به جایی رسیده که نیاز به برنامه بلندمدت دارد. راهی که تیم‌ملی والیبال ایران رفت تا جایگاه خودش را در دنیا پیدا کرد. ما اگر بخواهیم مثل گذشته با مربیان خارجی کار کنیم به جایی نمی‌رسیم. در حال حاضر بهترین گزینه خود وویوویچ است. او در این مدت به شناخت کافی از بازیکنان ایرانی رسیده است. شرایط ایران را هم درک می‌کند. فدراسیون حداقل باید قرارداد سه تا پنج ساله با او ببندد. بازی‌های آسیایی۲۰۲۳، قهرمانی آسیا و انتخابی المپیک سه رویداد مهمی هستند که ما باید سال آینده در آن شرکت کنیم. اگر فدراسیون هندبال از این تیم حمایت کند ما حتما در بازی‌های آسیایی روی سکو خواهیم بود.

برنامه شخصی خودتان چیست و آیا با باشگاه خارجی تازه‌ای به توافق رسیده‌اید.

من فعلا با تیم سپاهان هستم و منتظرم تا قرارداد یک ساله‌ام با این تیم تمام شود. اما مطمئنا بعد از حضورم در رقابت‌های جهانی به زودی پیشنهادهایی را از سوی تیم‌های اروپایی خواهم داشت. هر جایی که پیشنهاد بهتر و پول بیشتری بدهد می‌روم.

واکنش مسئولین به عملکرد شما در این مسابقات چه بود؟

قبل از اعزام به مسابقات وزیر ورزش سر تمرین ما آمد و قول مساعد داد که از این تیم حمایت می‌کند. اما وقتی از لهستان برگشتیم غیر از چند خبرنگار و عکاس هیچ یک از مسوولان را در فرودگاه ندیدیم به استقبال ما آمده باشد. چرا نباید ما را هم مثل بازیکنان فوتبال ببینند. ما هم داریم برای ایران زحمت می‌کشیم. ما دوره گذشته بین ۲۴ تیم، عنوان ۲۱ جهان را گرفتیم. اما این دوره بین ۳۲ تیم ۲۲ شدیم. این خیلی ارزشمند است. من فکر نمی‌کنم به جز والیبال ورزش گروهی دیگری داشته باشیم که از مرحله مقدماتی صعود کرده باشد. تا الان ۹ تیم از میان تیم‌های هندبال چه بخش زنان و چه مردان در تمام رده‌های سنی، جهانی شده است. اینها اتفاقات کمی نیست. جدا از بحث مربی خارجی نیاز به حضور مستمر در تورنمنت‌های اروپایی هم داریم. با اردو برگزار کردن کاری از پیش نمی‌رود. این جوانان فقط در صورتی نسل آینده هندبال ایران را می‌سازند که انگیزه داشته باشند. بدون حمایت نمی‌توان از آنها انتظار انگیزه داشت. چرا مسوولان برای برد تیم‌ملی فوتبال مقابل ولز ۱۵ هزار دلار پاداش می‌دهند اما وقتی هندبال ایران برای اولین در رقابت‌های جهانی از گروه خود صعود می‌کند حتی به استقبالش هم نمی‌آیند!

بیشتر بخوانید:

• نیمکت فولاد سه کلاس سواد ندارد!

• عکس| رستوران‌گردی رونالدو در ریاض پس از شکست النصر

• عکس | سورپرایز ویژه رونالدو برای تولد جورجینا در عربستان

۲۵۸ ۲۵۸