نامه مجتبی واحدی به رضا پهلوی - Gooya News

چرا وکالت می دهم - مجتبی واحدی

جناب آقای رضا پهلوی

از نخستین گفتگوی تلفنی ما حدود سیزده سال می گذرد.در آستانه نوروز هزار و سیصد و هشتاد و نه، در حالیکه کمتر از دو ماه از ورود من به امریکا می گذشت، به صورت غیر مترقبه دریافت کننده پیام تبریک نوروزی شما از طریق تلفن بودم. از آن تماس همراه با مهربانی تا تماس بعدی شما که در واقع پاسخی گلایه آمیز به مقاله " از مجتبای ولیعهد تا رضای شاهزاده" بود یک سال و چند ماه گذشت.اما در آن گفتگوی همراه با گلایه، هیچ نشانه ای از تغییر رفتار و حتی تفاوت لحن شما ندیدم و این، بر احترام من به شما افزود.چند ماه بعد، نخستین دیدار حضوری در منزل احمد باطبی انجام شد. پیش از ورود به جلسه، در اندیشه بودم که به خاطر مقاله انتقادآمیز و نسبتا شدیداللحن فوق الذکر، چه برخوردی با من خواهید داشت ؟ اعتراف می کنم با آنچه حدس می زدم کاملا متفاوت بود.از آن زمان تا آخرین ملاقات حضوری که پس از سخنرانی سیزدهم خرداد ماه سال جاری انجام شد شاهزاده رضا پهلوی را همانگونه دیدم که در میهمانی منزل باطبی دیده بودم.قبل و بعد از آن نیز جلسات زوم و گفتگوهای تلفنی، برای من این فرصت را فراهم نمود که در مورد شما، قضاوتی عادلانه و دور از شیفتگی یا کینه ورزی داشته باشم.‌

همه این مقدمات را نوشتم‌تا بگویم سخن امروز من بر اساس شناختی نسبتا دقیق است؛ اگر چه حملات، ملامت ها و اتهام افکنی های بعدی را دور از انتظار نمی دانم اما چه باک که برادران و خواهران من در داخل ایران، سینه خود را سپر گلوله کرده اند .پس بگذار من هم ملامت بشنوم تنها به این امید که گامی برای رهایی کشورم برداشته شود.

جناب آقای پهلوی!
پس از اعلام آمادگی شما در خصوص پذیرش وکالت هموطنان، نوشتم و گفتم که ایکاش قبل از اعلام علنی این تصمیم‌ ، مشورت های بیشتری صورت می گرفت تا بر کارآیی این اقدام افزوده شود. اما عطف توجهات فراوان به موضوع و ماهیت موافقت ها و مخالفت ها مرا قانع کرد که جای چنان جایگاهی در مبارزات فعلی، خالی است. بهمین جهت در چند برنامه ویدئویی و در اتاقهای متعددکلاب هاوس به موضوع پرداختم و با فروتنی از همه فعالان سیاسی خواستم اگر به ضرورت وجود چنین جایگاهی باور دارند اما شاهزاده رضا پهلوی را برای این‌نمایندگی نمی پسندند شخصیت یا شخصیت های مورد نظر خود را معرفی کنند. حتی به آنها وعده دادم که اگر شخصیتی مقبول معرفی نمایند من هم به آنها خواهم پیوست. بیش از ده روز از تقاضای من گذشت. در این مدت، نشانه های امیدوار کننده و اتفاقاتِ نگرانی ساز را شاهد بودم. امیدواری ها موجب شادی شد اما اخبار نگران کننده، راه را بر هرگونه مسامحه بست. چند روز قبل شاهد دعوت سفیر جمهوری اسلامی به میهمانی پادشاه اسپانیا و پذیرش شرط سفیر - علیرغم غیراخلاقی و زورگویانه بودن- برای حضور در میهمانی بودیم، در حالیکه کمتر از سه هفته قبل از آن، رئیس جمهور آلمان، جشن سالیانه خود را بدون دعوت از سفیر جمهوری اسلامی برگزار کرد تا احترام خویش به مبارزات تاریخی ملت ایران را به نمایش بگذارد.برخی اخبار از ملاقات محرمانه رابرت مالی با نماینده جمهوری اسلامی و اظهار نظرهای وزیر خارجه سوید و مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا هم بر نگرانی های من افزود و لذا یقین کردم ملت ایران برای عبور از مرحله فعلی به سخنگویی صادق و آگاه نیازمند است.