«خوی» به وقت هفتمین روز از زلزله/ و دوباره زندگی!

خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها-اسرا درویشی: ساعت ۲۱:۴۴ دقیقه هشتم بهمن ماه ۱۴۰۱، لحظه‌ای که به هیچ وجه از ذهن مردم خوی فراموش نمی‌شود، ثانیه‌هایی که برای یک شهرستان روزها و ساعت‌هایی تلخ را رقم زد، در یک چشم به هم زدن زلزله‌ای به بزرگی ۵.۹ ریشتر خوی را به صدر اخبار و دل‌نگرانی‌های ایران و ایرانیان برد، این زلزله خسارات نسبتاً بالایی برجای گذاشت و سه نفر نیز فوت و بیش از هزار نفر مصدوم شدند.

حالا هفت روز از زلزله خوی گذشته است. یکی از دوستانم که اهل خوی و ساکن تبریز است، می‌گوید همه فامیل‌هایشان به تبریز آمده‌اند و در خانه آنها زندگی می‌کنند.

او از تخریب خانه‌ها و حال و روز ناخوشایند آنها خبر می‌دهد. با شنیدن این ماجرا برای بررسی بیشتر موضوع و وضعیت زلزله‌زدگان با همراهی گروهی از اهالی رسانه از تبریز راهی خوی می‌شوم.

روایت اول: خوی؛ شهر ارواح!

دو ساعت و نیم بعد به منطقه زلزله زده می‌رسیم، خوی شبیه شهر ارواح شده است، همه جا تعطیل، مغازه‌ها بسته، حتی پرنده هم پر نمی‌زند؛ خانه‌ها در خود شهر خوی چندان فرو نریخته‌اند و اغلب ترک برداشته‌اند اما با این وجود همه جا بسته است و زندگی دیگر جاری نیست.

ترس و وحشت از پس لرزه‌های متعدد دیگر توان بازگشت به روال زندگی سابق را از اهالی خوی گرفته است. مردم از استمرار پس‌لرزه‌ها و زلزله‌های بزرگ‌تر می‌ترسند و همچنان نگران‌اند.

طبق اعلام مسئولان، شهر فیرورق نسبت به خوی ویرانی‌های بیشتری داشته و کانون زلزله بوده است؛ خوی را به سمت «فیرورق» ترک می‌کنم، هوا آنچنان سرد است که از شدت سرما با وجود اینکه دستکش به دست دارم نگهداشتن تلفن همراه و دوربین هم سخت شده است، چه برسد به زندگی در چادر.

روایت دوم: فیرورق؛ کمپ شهید سلیمانی و صدای نغمه‌های کودکانه

در ورودی فیرورق با کمپ شهید قاسم سلیمانی مواجه می‌شوم، کمپ از چادرهای هلال احمر پر شده است، زلزله‌زدگان، سرگردان و پریشان در این چادرها سکونت دارند، برخی از چادرها در حیاط و برخی هم داخل سالن هستند، اینجا زندگی کم‌وبیش جریان دارد؛ نیروهای هلال احمر و سپاه هم مشغول خدمت رسانی هستند.