بلاژویچ قرارداد چهارساله را قبول نکرد تا من سرمربی بشوم؛/ راز بزرگ سرمربی پرسپولیس و تیم ملی

به گزارش "ورزش سه"، برانکو ایوانکوویچ 68 ساله که اکنون سرمربی تیم ملی عمان است، زمانی دست راست میروسلاو بلاژویچ و وفادارترین یاور او بود. او به مدت هفت سال در کادر مربیگری بلاژویچ حضور داشت و بعداً با هدایت تیم ملی ایران به کار خود ادامه داد. او در حال حاضر در کرواسی است. برانکو حالا مصاحبه  مفصلی انجام داده که خواندن آن خالی از لطف است. مصاحبه ای به همراه افشای یک راز بزرگ که برانکو در آن برای اولین بار فاش کرده که سرمربیگری در ایران را مدیون بلاژویچ است.

برانکو درباره درگذشت میروسلاو بلاژویچ گفت: "من همیشه از او سپاسگزارم. بلاژویچ در من یک همکار خوب، با کیفیت و وفادار شناخت که می تواند به او کمک کند تا تمام ایده هایش را محقق کند. خوشحالم که انتظارات او را برآورده کردم و چنین رابطه ای داشتیم. همه کمک های لازم را که او از من در تحقق همه برنامه هایمان خواست به او ارائه کردم."

برانکو در ادامه در رابطه با کمک هایی که بلاژویچ به او کرد گفت: "او رشد سریعی را برای من فراهم کرد، در تمام مدتی که با هم گذراندیم از من محافظت کرد. او اجازه نمی داد کسی رابطه من و او را به هم بزند. این به من اجازه داد استانداردها را بدانم و این فرصت را به من داد تا با بازیکنان بزرگی کار کنم. آن نسل درهای دنیا را به روی همه ما گشود.در کادرفنی او با سطح کیفی بازیکنان برتر دنیا آشنا شدم. سطح استاندارد تیم ملی را دیدم و این به من در دوران مربیگری کمک زیادی کرد."

اما برانکو از بلاژویچ چه چیزهایی یاد گرفت. او در این باره گفت: "البته هر کدام از ما مربیان سبک خاصی داریم، اما نحوه کار او و ارتباطاتش چیز خاصی بود که جذبش کردم و واقعا می توانم از او بی نهایت سپاسگزار باشم. در میان چیزهای دیگر، تمام جزئیات کوچک فوتبال را از او یاد گرفتم. از بلاژویچ آموختم چیزهایی که تجربه، دانش و کیفیت به ارمغان می‌آورد را نمی‌توان در کتاب ها آموخت.

مربیان جوان امروزی این فرصت را ندارند که از مرد و مربی‌ای مثل او که من داشتم یاد بگیرند. برخی از مربیان جوان‌تر ممکن است این را نپذیرند اما آنها نمی‌توانند درک کنند که بسیاری از اسرار اساسی مربیگری را نمی توان در کتاب ها یا در اینترنت آموخت."

برانکو اینگونه به صحبت های خود درباره بلاژویچ ادامه داد: "ارتباط او به طرز وحشتناکی مهم بود.  فرضیه های زندگی او چیزی بود که شما می توانید آن را تحسین کنید، و آنها شخصاً برای من در طول زندگی حرفه‌ای‌ام بسیار مفید بودند. او خیلی به من یاد داد و معتقدم به بهترین شکل ممکن پاسخ اعتمادش را دادم. به همین دلیل همکاری ما طولانی شد.

بلاژویچ فهمید که در تیم ملی چه چیزی مهم است. او بود که در تیم ملی بحث احترام را به درستی جا انداخت و افراد نابغه ای را تربیت کرد. این گروه تا امروز با دستاوردهای بزرگ به رهبری دالیچ و مودریچ ادامه یافته است. این گروه که توسط بلاژویچ شکل گرفت، تقریباً سی سال است که فعالیت می کند. او می‌دانست فضای واقعی در تیم ملی چه معنایی دارد."

برانکو درباره دستاورد بزرگ کرواسی با میروسلاو بلاژویچ گفت: "همه چیز در سال 1998 با آن بازی مقابل اسپانیا شروع شد، زمانی که ما 2 بر 0 پیروز شدیم، و همه چیز در فرانسه به پایان رسید؛ زمانی که سوم شدیم، و کل دنیای فوتبال شوکه شد وقتی یک تیم ملی کوچک و نسبتا بی نام و نشان به چنین تیمی تبدیل شد. ما سوم شدیم، واقعاً یک موفقیت بی‌سابقه بود. در آن زمان، کرواسی، به استثنای یوگسلاوی، تاریخی نداشت اما به لطف بلاژویچ فوتبالی را ارائه کردیم که جهان آن را تحسین کرد.

من واقعاً خوش شانس بودم که با او کار کردم، او افق‌های مرا باز کرد. پس از آن داستانی کاملاً ناشناخته را شروع کردیم و به ایران رفتیم. این یک فرهنگ کاملا جدید بود. او هم مرا به آنجا دعوت کرد، لازم بود با هم به همه اینها عادت کنیم. پس از آن، بلاژویچ با وجود داشتن پیشنهاد قراردادی چهار ساله، ایران را ترک کرد.  حتی در آن زمان، او علائمی داشت که نشان می داد اتفاقی برای سلامتی او افتاده است. او به کرواسی بازگشت و من به عنوان مربی در ایران ماندم.

بلاژویچ این را به من توصیه کرد. اولین بار در تاریخ ایران بود که یک دستیار و همچنین یک خارجی به عنوان مربی ادامه داد. من با ایران نتایج بسیار خوبی گرفتم و پایه را بازیکنانی تشکیل می دادند که در زمان بلاژویچ حضور داشتند. او همیشه فقط روی من حساب می‌کرد و هرگز دستیار جدیدی نخواست و همیشه منتظر بازگشت من بود."

ایوانکوویچ در پایان گفت: "تاکید بر این موضوع بسیار مهم است. بلاژویچ در آن هفت سال حضور در تیم ملی کرواسی داستان بزرگی را ساخت. تکرار می کنم، او رهبر تیم رویایی کرواسی بود. او توانست نام های بزرگ را متحد کند. این اتحاد ستاره های بزرگ کروات سرنوشت ساز بود. همه آنها منیت های بزرگی داشتند، او آنها را به ویژگی های مثبت تبدیل کرد.

همه این بازیکنان دوستان خوبی شدند، بعداً با هم همکاری هم کردند و خود به خود دور هم جمع شدند.  بلاژویچ همیشه به فردیت آنها احترام می گذاشت، او سه یا چهار بازیکن را انتخاب کرد که رهبران تیم بودند. در آن 7 سال هیچ اتفاقی بین بازیکنان و کادرفنی رخ نداده است، حتی یک اتفاق بین بازیکنان رخ نداده است؛ موضوعی که معمولاً در تیم‌ها اتفاق می افتد.  

هرگز لحن تندی نداشت و صدایش بلند نشد، فقط احترام متقابل بسیار زیاد وجود داشت. فرض کنید، پروسینچکی در نیمه نهایی مقابل فرانسه ذخیره بود اما در مسابقه برای مقام سوم او مانند موتورسیکلت مسابقه داد و یک گل به ثمر رساند و این تصاویر زیبا توسط بلاژویچ کشیده شد. همه آن‌ها ما را به آن موفقیت خارق‌العاده، اعتماد متقابل و وفاداری، همراه با تمام کیفیتی که کرواسی داشت، رساند. کل فوتبال کرواسی باید برای همیشه قدردان او باشد."