باستان‌شناسان در کنیا بعضی از قدیمی‌ترین ابزارهای سنگی مورد استفاده خویشاوندان اولیه انسان‌ را کشف کرده‌اند که قدمت آنها به حدود ۲.۹ میلیون سال می‌رسد.

شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد این ابزارها نه فقط به وسیله هومو ساپین (شاخه انسان امروزی) بلکه شاخه‌های دیگری از انسان‌های اولیه استفاده می‌شد.

به گفته محققان این ابزارها که ۳۳۰ عدد از آنها در این محوطه کشف شد برای قصابی کردن اسب آبی و کوبیدن مواد گیاهی مثل میوه به کار گرفته شد.

در این محوطه همچنین دو فسیل دندان یافت شده که ظاهرا متعلق به یک خویشاوند منقرض شده انسان به نام پارانتروپوس است.

دانشمندان قبلا تصور می‌کردند که ابزارهای اُلدُوان از انواع ساده بود که فقط اجداد هومو ساپین - یا به اصطلاح انسان خردمند گروهی که شامل گونه‌های ما و نزدیک‌ترین خویشاوندان ما است - از آنها استفاده می‌کردند.

با این حال هیچ فسیلی از نوع هومو ساپین در محل حفاری در نایانگا در شبه جزیره «هما» در غرب کنیا یافت نشد.

در عوض دو دندان بزرگ آسیاب متعلق به پارانتروپوس در این محل کشف شد. پارانتروپوس دارای ویژگی‌هایی بین میمون و انسان بوده است.

پروفسور ریک پاتس، از موزه ملی تاریخ طبیعی اسمیتسونیَن و از نویسندگان اصلی این مطالعه گفت: «این ابزارها قوی‌تر از دندان آسیاب یک فیل و برنده‌تر از دندان نیش شیر است.»

«ساخت فناوری اُلدُوان مثل این بود که ناگهان مجموعه‌ای از دندان‌های کاملا جدید در خارج از بدن شما تکامل پیدا کرده باشد که دسترسی به انواع غذاها در ساوانای آفریقا را ممکن کرد.»

توماس پلامر، انسان‌شناس از کالج کوئینز در نیویورک، که نویسنده ارشد این گزارش است که در ساینس چاپ شده گفت: "ارتباط ابزارهای نایانگا با پارانتروپوس ممکن است دوباره این پرونده را باز کند که چه کسی قدیمی‌ترین ابزار اُلدُوان را ساخته است. شاید نه فقط هومو، بلکه انواع دیگر انسان‌ها (هومینین) نیز غذا را با فناوری اُلدُوان فرآوری می‌کردند."

به گفته محققان این ابزارهای سنگی در مقایسه با ابزارهای قدیمی‌تر به قدمت ۳.۳ میلیون سال، پیشرفت قابل توجهی کرده‌اند.

انواع دیگر انسان که در آن زمان زیست می‌کرد شامل آسترالوپیتکوس بود. فسیل معروف «لوسی» نماینده همین گونه است که در سال ۱۹۷۴ در شمال اتیوپی پیدا شد.

باستان‌شناسان در کنیا بعضی از قدیمی‌ترین ابزارهای سنگی مورد استفاده خویشاوندان اولیه انسان‌ را کشف کرده‌اند که قدمت آنها به حدود ۲.۹ میلیون سال می‌رسد.

شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد این ابزارها نه فقط به وسیله هومو ساپین (شاخه انسان امروزی) بلکه شاخه‌های دیگری از انسان‌های اولیه استفاده می‌شد.

به گفته محققان این ابزارها که ۳۳۰ عدد از آنها در این محوطه کشف شد برای قصابی کردن اسب آبی و کوبیدن مواد گیاهی مثل میوه به کار گرفته شد.

در این محوطه همچنین دو فسیل دندان یافت شده که ظاهرا متعلق به یک خویشاوند منقرض شده انسان به نام پارانتروپوس است.

دانشمندان قبلا تصور می‌کردند که ابزارهای اُلدُوان از انواع ساده بود که فقط اجداد هومو ساپین - یا به اصطلاح انسان خردمند گروهی که شامل گونه‌های ما و نزدیک‌ترین خویشاوندان ما است - از آنها استفاده می‌کردند.

با این حال هیچ فسیلی از نوع هومو ساپین در محل حفاری در نایانگا در شبه جزیره «هما» در غرب کنیا یافت نشد.

در عوض دو دندان بزرگ آسیاب متعلق به پارانتروپوس در این محل کشف شد. پارانتروپوس دارای ویژگی‌هایی بین میمون و انسان بوده است.

پروفسور ریک پاتس، از موزه ملی تاریخ طبیعی اسمیتسونیَن و از نویسندگان اصلی این مطالعه گفت: «این ابزارها قوی‌تر از دندان آسیاب یک فیل و برنده‌تر از دندان نیش شیر است.»

«ساخت فناوری اُلدُوان مثل این بود که ناگهان مجموعه‌ای از دندان‌های کاملا جدید در خارج از بدن شما تکامل پیدا کرده باشد که دسترسی به انواع غذاها در ساوانای آفریقا را ممکن کرد.»

توماس پلامر، انسان‌شناس از کالج کوئینز در نیویورک، که نویسنده ارشد این گزارش است که در ساینس چاپ شده گفت: "ارتباط ابزارهای نایانگا با پارانتروپوس ممکن است دوباره این پرونده را باز کند که چه کسی قدیمی‌ترین ابزار اُلدُوان را ساخته است. شاید نه فقط هومو، بلکه انواع دیگر انسان‌ها (هومینین) نیز غذا را با فناوری اُلدُوان فرآوری می‌کردند."

به گفته محققان این ابزارهای سنگی در مقایسه با ابزارهای قدیمی‌تر به قدمت ۳.۳ میلیون سال، پیشرفت قابل توجهی کرده‌اند.

انواع دیگر انسان که در آن زمان زیست می‌کرد شامل آسترالوپیتکوس بود. فسیل معروف «لوسی» نماینده همین گونه است که در سال ۱۹۷۴ در شمال اتیوپی پیدا شد.