بلندگوهایی که سخنگو نیستند و سخنگویانی که بازیکن نیستند - Gooya News

زیتون - مهرداد خوانساری

اعتراضات باشکوه و بی سابقه مردم ایران ، با شعار «زن، زندگی، آزادی» توانست در چند ماه گذشته، نه تنها مشروعیت بلکه اساس و ماهیت حاکمیت و رهبرش را به صورت غیرقابل جبرانی در افکار عمومی جهانیان مضمحل نماید.

این جنبش برخاسته از خواست اکثریت قاطع مردم، هنوز زنده و پویا، در گردهم‌آیی‌های چشم‌گیر ایرانیان در سراسر جهان هم‌چنان ادامه دارد و مهم‌تر این‌که،‌ شاید برای نخستین بار در این ۴ دهه، در شرایطی که جنبش اصلاحات از نفس افتاده و دیگر اعتباری در صحنه سیاسی ایران ندارد، اینک توجه عمومی به سوی رسیدن به نوعی «توافق» در زمینه گذار از نظام ولایت فقیه و دست یافتن به یک سیستم حکومتی جدید متکی بر حاکمیت مردم معطوف شده است؛ توافقی که نیروهای دموکراتیک و ملی در داخل و خارج از کشور را جدی تر از همیشه گردهم آورده و بیانیه شجاعانه و پر اهمیت اخیر میرحسین موسوی، به آن رونق تازه‌ای بخشیده است.

بسیاری از فعالان سیاسی و حقوق بشریِ مطرح در درون کشور از نوشته آقای موسوی، مبنی براینکه نظام موجود را تحت هیچ شرایطی نمی‌توان اصلاح نمود حمایت کرده‌اند و اینک زمینه و بستر مورد نیاز برای کنار آمدن نیروهای آزادی‌خواه ملی به صورت بی‌سابقه‌ای، فراهم آمده است تا بتوانند در داخل یا خارج کشور در کنار هم قرار بگیرند و تدریجا دولت پنهان را وادار به عقب‌نشینی و نهایتا تسلیم اراده ملی سازند.

برای رسیدن به این هدف ملی، نیروهای سیاسی متنوعی که همواره التزام و تاکید خود را به «پذیرش قواعد بازی دمکراتیک» اعلام داشته اند،‌ هم‌اکنون باید در گام نخست، برای دستیابی به «هدف (کنار زدن حاکمیت ولایت فقیه) و مطالبه (برقراری حاکمیت مردم)» دست به‌کار شوند و با اتکای به نفس پدید آمده از جنبش ملی چند ماه گذشته، در عمل و گفتار، خواسته‌های سیاسی خاص خود را نه در صدر، بلکه در ذیل منافع ملی و مصالح درازمدت دموکراتیک قرار دهند وبا پرهیز از مطرح کردن مطالب تکراری و تفرقه‌افکن چهار دهه گذشته، همه توان مبارزاتی خود را برای درهم شکستن " دولت پنهان" به‌کار گیرند. بدیهی است که با پایان استبداد دینی، مردم آزاد ایران در مراحل بعدی، جایگاه و سرنوشت طبیعی هر نیروی سیاسی را تعیین خواهند نمود.

با توجه به نکات بالا،‌ نگاه به آینده و هر اقدام بعدی نیروهای مبارز آزادی‌خواه ملی، باید با یک بررسی و تحلیل جامع و بدون تعارف از کارنامه و تلاش‌های نافرجام و مشکلات حل نشده چهار دهه گذشته همه نیروهای مخالف جمهوری اسلامی، و به منظور پیش‌گیری از تکرار اشتباهات گذشته، همراه شود؛ آن‌هم با توجه به این واقعیت که تنها در این دوره از اعتراضات چند ماهه شاهد کشته شدن و اعدام حداقل ۵۰۰ نفر و بازداشت و شکنجه دست کم ۲۰ هزار تن از جوانان زن و مرد کشورمان بوده‌ایم.

یکی از ویژگی‌های کاملا شاخص و چشم‌گیر تجربیات ماه‌های اخیر،‌ حضور موثر نیروهای جوان و تازه نفس و به‌ویژه مشارکت بسیار مفید، مبتکرانه و فوق‌العاده موثر بسیاری از فعالان مطبوعاتی، حقوق بشری، هنری، سینمایی و ورزشی در عرصه اعتراضات اجتماعی و تظاهرات بی‌سابقه و شکوهمند ایرانیان داخل و خارج از کشور بوده است.